درخشش نخبگان کُرد همیشه مایه دلگرمی و افتخار برای مردم کردستان بوده است. سرزمین توسعه نیافته کردستان همواره نخبگان و اندیشمندان فراوانی را در سطح ملی و بین المللی در خود پرورش داده است. دریافت یکی از با اهمیت ترین جایزه های علمی توسط نخبه دیواندره ای برگ زرین دیگری برای کردستان است.

جوان کردستان با سال ها تلاش و پشتکار توانست با حضور 6 دانشمند برتر کشور جایزه البرز 1400 را که به جایزه نوبل ایرانی معروف است دریافت کند. مریم مرادنیا با بیش از 50 مقاله معتبر و تالیف 4 جلد کتاب توانست این جایزه مهم را در حوزه دانشجویان برتر پزشکی و پیراپزشکی کسب کند. در ادامه گفتگوی کردپرس با این نخبه کردستانی را می خوانید.

کردپرس - از موفقیت هایتان برایمان بگوید

مریم مرادنیا - قبل از آغاز هر گونه سخن، میخواهم بگویم هیچ چیزی بدون لطف خداوند مهربان شدنی نیست. خداوند بزرگ را شاکرم که به من توان عطا کرد که بتوانم در مسیر علم قدم بردارم و امیدوارم بتوانم نه فقط برای یک شهر و استان و کشور، بلکه برای کل دنیا مفید باشم. اما نکته مهم این است خود و مردمان را از یاد نبریم.

افتخار این را به لطف خداوند داشتم که در تمام مقاطع تحصیلی کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا جزو دانشجویان برتر دانشگاه‌ و عضو بنیاد ملی نخبگان کشور و برگزیده جایزه بنیاد ملی البرز معروف به «نوبل ایرانی» باشم.

کردپرس - جایزه بنیاد ملی البرز به چه کسانی تعلق می گیرد؟

مریم مرادنیا - جایزه ملی البرز به همت مرحوم حسینعلی البرز، مردی خیراندیش و نیک‌سیرت، تأسیس و وقف گردید و به همین دلیل به نوبل ایرانی معروف شده است و از دانشمندان و پژوهندگان با استعداد و برتر ایران که نقش مهم علمی و فرهنگی را دارند تجلیل بعمل می آورد.

کردپرس - در چه زمینه های تالیف داشته اید؟

مریم مرادنیا - در زمینه های مختلف سلامت و بهداشت مقالات مختلف (بیش از 50 مقاله) در مجلات معتبر خارجی و داخلی و همینطور کنفرانس های داخلی و خارجی به چاپ رسانده ام. همچنین تا به اکنون 4 کتاب تالیف نیز در رزومه خود ثبت کرده ام. در کنار رزومه عالی آموزشی و پژوهشی و همکاری با سازمان‌های دانش بنیان، به کارهای فرهنگی و اجتماعی نیز مانند فعالیت های ورزشی، انجمن های علمی دانشجویی و به ویژه در دوره پاندمی کرونا و.... نیز فعالیت های بسیار داشته ام.

کردپرس - موفقیت هایتان از کجا شروع شد

مریم مرادنیا - من اعتقاد دارم که موفقیت برخاسته از تلاش و پشتکار هر آدمی است و استعداد بخش بسیار کوچکی از موفقیت را کلید می زند. من نیز موفقیتم خودم را به تلاش بی وقفه و حمایت های افراد مهم زندگی ام نسبت میدهم. همچنین داشتن محیط مناسب برای رشد می‌تواند راه موفقیت را سهل الوصول نماید که من با حمایت های خانواده، همسر و دوستان بسیار خوبی که داشتم راه برایم هموارتر شد.

کردپرس - آیا برنامه ای برای اینکه در آینده در استان و شهر خودت خدمت کنی برنامه ای دارید؟

مریم مرادنیا - من به کشورم ایران عزیز عشق بی انتها دارم و من نیز مانند هر چهره علمی دیگر دلمان پر می‌زند که در کشور عزیزمان خدمت کنیم اما خواسته ما فقط با حمایت های مقامات و مسئولین محترم عملی می شود.

امیدوارم که از توان فرزندان توانمند ایران در مناصب شایسته و درخور با زحمات و استعداد های آنها استفاده شود. برنامه بسیار زیاد و کارآمد در ذهن دارم که امیدوارم با حمایت های مقامات استانی در استان کردستان و شهر دیواندره کلید بخورد و بتوانیم به لطف خداوند چراغ راه باشیم برای فرزندانمان که جانمان هستند باشیم.

برنامه های مختلف در حوزه محیط زیست، شهرداری، و بخش سلامت و بهداشت دارم که جز با حمایت مقامات محترم عملی شدن آنها امکان پذیر نیست. خدمت در استان را افتخار بسیار بزرگی برای خود میدانم و امیدوارم بتوانم با حمایت های دولت برنامه های خود را عملی و اجرایی کنم.

کردپرس - مقاطع تحصیلی را در کجا گذراندید و در حال حاضر مشغول به چه کاری هستید؟

مریم مرادنیا - ابتدایی تا پیش دانشگاهی را در دیواندره بودم در حال حاضر دانشجو ترم آخر دکترای تخصصی رشته مهندسی بهداشت محیط از دانشگاه علوم پزشکی اصفهان هستم. اکنون به عنوان مشاور چند شرکت دانش بنیان در استان‌های اصفهان و تهران فعالیت می کنم.

کردپرس - سخن پایانی...

مریم مرادنیا - دست تک تک مردم شریف کوردواری را میبوسم که حمایت های زیادی در چند روز اخیر از من داشتند و لطفشان را به من با پیام های تبریک و هدیه های زیبا و با ارزش نشان دادند.

از تمامی مسئولان استان کردستان و رسانه های خبری نهایت تقدیر و تشکر را دارم که نشان دادند حواسشان به همه جزئیات هست و با حمایت و تبریک شان شادی عمیقی به قلب من و خانواده ام عنایت کردند.

در انتها این موفقیت را به روح پر فتوح پدرم، مادر عزیزتر از جانم و خانواده خوبم و مردم شریف کردستان تقدیم می کنم.

زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست

هر کسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود

صحنه پیوسته به جاست

خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد

گفت و گو / هیوا محمدپور