بارها گفته‌ام و این بار نیز تکرار می‌کنم که رویکرد دولت‌ها به کردستان از بسیاری جهات مشابه و مشترک است. این مهم را نباید دور از نظر داشت که انتخاب استاندار برای ما مردم کردستان اصلا مهم نیست؛ مهم این است که نخبگان و علما و هنرمندان و صاحبان رسانه و سازمان‌ها و تشکل‌های بخش خصوصی ما نظیر اتاق بازرگانی، اتاق تعاون، سازمان نظام مهندسی و... چقدر می‌توانند در بازی قدرت، کفه ترازو را به سود کردستان سنگینی بخشند.

تاکنون حد اقل وزن جریانات سیاسی کردستان در انتخاب استانداران در حد صفر بوده است. به تعبیری دوستان ستاد دکتر احمدی نژاد در انتخاب اسماعیل نجار چقدر تاثیر داشتند دوستان ستاد دکتر روحانی نیز در آوردن عبدالمحمد زاهدی به همان میزان! و یقین داریم نقش طرفداران کردستانی جناب رئیسی نیز در انتخاب استاندار جدید بسیار کم‌رنگ خواهد بود.

اما اگر شخصیت‌های تاثیرگذار در درون استان بتوانند با رعایت قواعد بازی (حفظ منافع استان) ایفای نقش کنند و به‌جای چنگ انداختن به‌صورت همدیگر قدرت لابیگری خود را افزایش دهند، شاید بتوان گفت کردستان هم صاحبی دارد؛ چرا که ولو استاندار هم با اراده آنان انتخاب نشود اما بیم بازخواست از سوی این تشکل‌های قوی اجازه تصمیم‌گیری خارج از اراده مردم را به او نخواهد داد.

به یاد دارم که در آستانه تصویب برنامه ششم توسعه کشور برای نخستین بار به همت جمعی از دانشگاهیان و نخبگان دلسوز کردستان حرکتی آغاز شد که بسیار امیدوارکننده بود تا مبنا و زیربنایی برای تغییر نگاه‌ها در استان کردستان باشد؛ تغییری که تا کنون هرگز به عنوان یک ضرورت حیاتی و اولویت نخست، حداقل دغدغه‌ای مشترک علما و نخبگان استان نبوده است؛ اما این حرکت نیز خیلی سریع مغلوب جریانات قوی‌تر شد.

اینک نیز تشکل‌هایی بنام کانون هم‌اندیشی توسعه کردستان و وحدت اصولگرایان تشکیل شده که هرچند دارای برنامه‌هایی مدون و برگزاری نشست‌هایی با محوریت توسعه استان هستند اما بعید است که حرفشان در نهایت به کرسی بنشیند.

ضمن ارج نهادن به تلاش تک تک اعضای گروه‌ها و تشکل‌های اصواگرا و اصلاح‌طلب استان که فارغ از دیدگاه‌های شخصی و منفعت‌طلبانه با محوریت صرف توسعه استان گام بر می‌دارند امید است این احساس مسئولیت در نخبگان جامعه نهادینه شود تا بتوان بر مبنای آن چشم‌انداز توسعه استان را روشن دید.

نگارنده به جد معتقد است مادامی که جریانات کردستانی، وزن سیاسی خود را در سطوح ملی بالا نبرند و بر میزان مقبولیت خود در هیات حاکمه نیفزایند داستان توسعه و پیشرفت کردستان سرابی بیش نخواهد بود و این استان همچنان حیات خلوت گروه‌های سیاسی برای آزمون و خطای نیروهای ناکارآمد خواهد بود.