خبرگزاری کردپرس _ یکی از مناظر بدیع و زیبای استان کرمانشاه و شهرستان پاوه حوزه شمشیر رود تا دو آب و دره‌ باینگان تا مرخیل است. مناظری که علاوه بر زیبایی منحصر به فرد آن سفره بخشی از مردمان این دیار را رنگین می کند. بارش های مناسب سال های معمولی موجب طراوت خاصی شده و جریان آب ناشی از چشمه های خارج شده دامنه ارتفاعات شاهو بسیار چشم نواز و موسیقای جریان آب گوش نواز است.
در سالهای اخیر بعلت افزایش جمعیت، افزایش نرخ زمین برای ایجاد سکونتگاه و مهاجرت روستاییان و لزوم توسعه سکونتگاه های انسانی برای منطقه دو مشکل اساسی کمبود آب و افزایش فاضلاب و آلودگی همه آبهای جاری خودنمایی نموده است. متاسفانه بوی نامطبوع فاضلاب شمشیر رود و رود دوریسان، فاضلاب شهر های باینگان و بانه وره و روستاهای حاشیه و بالا دست رودخانه های منطقه و استفاده از آن برای آبیاری باغات از سر ناچاری تاسف آور است. برداشت آبی که سهم و حق آبه باغات بوده و آلوده شدن این حجم آب و تبدیل شدن به فاضلاب انسانی و بازگشت آن بدون تصفیه به همان رودخانه‌ها پیامدهای ناگواری در پی دارد. تغییر کاربری اراضی و باغات و مزارع، برداشت آب برای مصرف انسانی و آلوده شدن آبهای جاری و ورود حجم زیادی از فاضلاب بصورت یک مجموعه در هم تنیده موجبات نابودی این منظر زیبا را فراهم نموده اند.
از مهمترین منابع درآمد برای شهرستان پاوه تولید میوه های ارگانیک و گردشگری است و آب فراهم سازنده زیربنای هر دو است. متاسفانه سهم منطقه از حق آبه سیروان در حد صفر است و بهانه اختلاف ارتفاع ابزاری برای فرار مسئولان از پرداخت و جبران این حق آبه است. تجربه انتقال آب هانه کوان در پایین ترین نقطه این حوزه بعلت مشکلات ناشی از آلودگی‌های گزارش شده و تاخیر فراوان در بهره برداری از این پروژه ثابت کرد که مشکل را باید جای دیگری جستجو نمود. ساماندهی اصولی و برنامه ریزی شده سکونتگاه های بالا دست و لزوم تامین آب باغات و مزارع و فضای سبز و از آنها مهمتر بازیابی فاضلاب و بکارگیری مجدد آن بصورت تصفیه شده از مهمترین راه حل های کوتاه مدت و بلند مدت است. اگر قرار است گردشگر پذیر باشیم و خود از این مناظر بی نظیر که نتیجه رنج اجداد و پدران ماست، محروم نشویم. ساماندهی پساب فاضلاب و پسماندهای جامد بسیار ضروری و فوری می نمایاند و گمان نمی رود با بودجه های محلی و حتی استانی این معضل بزرگ محیط زیستی مرتفع شود. چاره کار بهره گیری از بودجه های ملی و صد البته مطالعه دقیق و کامل در سطح کلان است. محلی سازی این پروژه گرچه ممکن است بصورت موقت مشکل را کاهش دهد ولی بدون یک برنامه مطالعه شده و با چشم انداز بلند مدت قطعا منجر به تخریب همه درختان و حذف این چشم انداز عالی خواهد بود. جهاد کشاورزی نیز باید برای بهینه نمودن باغات و درختان و اصلاح وضع پرهزینه و‌کم ثمر فعلی از طریق آموزش و ارائه طرحهای کارآمد به کمک باغداران آمده و وضعیت ناگوار فعلی را سامان دهد.