«کرونا» از ضعف مدیریت درمانی در قروه رونمایی کرد

سرویس کردستان- شیوع ویروس کرونا اگر هیچ مزیتی نداشت حداقل توانست ضعف امکانات و همین طور مدیریت درمانی در شهرستان قروه به ویژه در بیمارستان شهید بهشتی را نشان دهد.

به گزارش خبرنگار کردپرس، یکی از اصلی ترین نیازهای درمانی در بحران کرونا برای بیماران تأمین اکسیژن بود. اکسیژنی که اگر به بیمار کرونایی در وضعیت حاد نرسد منجر به مرگ او می شود. این درست همان معضلی است که بیمارستان قروه با آن روبرو بود. معضلی که حتی بدتر از خود بیماری به جان بیمار افتاد و او را به کام مرگ کشاند.

معضل کمبود اکسیژن در پیک اول چندان به چشم نیامد اما در پیک های دوم به بعد آن چنان پر رنگ شد که آمار فوتی ها را افزایش داد. این مشکل در پیک چهارم و پنجم بسیار شدت پیدا کرد به طوری که براساس گفته های همراهان بیماران مبتلا به کرونا بسیاری از بیماران براثر نبود اکسیژن فوت کردند تا کرونا؛ آن هم در شهرستانی که خود کارخانه تولید اکسیژن دارد.

اکسیژنی که قربانی گرفت...

در پیک های چهارم و پنجم کرونا بود که اوضاع شهرستان قروه وخیم و تخت های بیمارستان پر شد و در این میان اصلی ترین مشکل که کادر درمان با آن دست و پنجه نرم می کردند کمبود اکسیژن بود. اکسیژنی که گاهی اوقات درجه آن کاهش پیدا می کرد و منجر به وخیم شدن حال بیمار می شد و در نهایت هم مرگ او را در پی داشت. این درست همان چیزی است که بسیاری از خانواده ها درباره بیماران خود که به کرونا مبتلا شده بودند، می گفتند.

همانند برادرانی که با 85 درصد درگیر شدن ریه بستری و با کمبود اکسیژن مواجه می شوند و در این میان به گفته خواهر همین دو برادر به دلیل مشکل در تأمین اکسیژن، کادر درمان سطح اکسیژن را کاهش می دهند و همین مرگ بسیاری از بیماران مبتلا به کرونا را رقم زد.

این دو برادر که مبتلا به کرونا شده بودند مطابق سخنان خانواده شان با هوشیاری به بیمارستان رفتند اما در بیمارستان سطح هوشیاریشان کاهش پیدا کرد و به کما رفتند. آن طور که خواهر این دو برادر می گوید نشان از نبود احساس مسئولیت در میان تعدادی از پرسنل درمانی دارد، اینکه بدون توجه به وضعیت روحی بیماران و خانواده آنان نسخه مرگ برایشان تجویز می کنند موردی است که بسیار مورد اعتراض و انتقاد قرار گرفته و به نظر می رسد از نظر روحی و روانی اقدامات لازم با بیماران و خانواده های آنان صورت نمی گیرد.

خواهر این دو برادر فوت شده انتقاد دارد از بیمارستانی که «وقتی امکانات و اکسیژن ندارد اما بازهم بیمار را پذیرش می کردند و به راحتی جان مردم را به خطر می انداختند».

او به یتیم شدن خانواده برادرانش اشاره کرد. «اگر پرسنل بیمارستان شهید بهشتی قروه نسبت به بیماران خود احساس مسئولیت داشته باشند و وقتی می بینند امکان رسیدگی ندارند بیماری را نپذیرند، آن وقت دیگر این همه مرگ و میر اتفاق نخواهد افتاد و این همه خانواده عزادار و یتیم نمی شدند».

این خواهر غم دیده از وضعیت بخش آی سی یو بیمارستان هم انتقاد داشت. «هیچ استانداردی در این بخش رعایت نمی شود و آن خدمات ویژه ای که باید برای بیماران لحاظ کنند وجود ندارد و حتی گاهی اوقات بیمارانی که نیاز ضرری به بستری شدن در آی سی یو داشتند به دلیل کمبود تخت داخل بخش منتظر می ماندند و همین حال بیمار را بدتر می کرد».

او حتی از قرض گرفتن اکسیژن در جاهای دیگر و خارج از بیمارستان برای برادران خود گفت. «به دلیل کمبود اکسیژن در بیمارستان خود ما ناچار شدیم برویم و از خارج بیمارستان کپسول اکسیژن بیاوریم و طوری شده بود که یکی دیگر از اعضای خانواده مسئولیت پر کردن و حمل و نقل کپسول های اکسیژن خالی را بر عهده داشت».

سخنان این فرد گواه وضعیت نامناسب بیمارستان قروه است. چطور می شود یک بیمارستان در تأمین اکسیژن موردنیاز در زمان بحران با مشکل مواجه شود و هیچ برنامه ای هم نداشته باشد؟ چرا هرگز از قبل تدبیری ندارند و امکانات لازم را ذخیره نمی کنند تا دیگر این چنین با جان مردم بازی نشود؟!

خواهر این دو برادر فوت شده حتی به نبود مانومتر در بیمارستان برای وصل کردن کپسول های پر به کپسول های خالی اشاره داشت. «اکسیژن را که خودمات تأمین می کردیم اما برای وصل کردن همین کپسول اکسیژن پر به کپسول خالی نیاز به مانومتر بود که بیمارستان نداشت و باید دنبال یک آچار فرانسه می گشتیم تا مانومتر را وصل کنیم و تا این کار را انجام می دادیم بیمار صد بار مرده و زنده می شد».

او همچنین با اشاره به نکته مهمی که برای بیماران بسیار خطرناک است، نسبت به وضعیت نامناسب رسیدگی به بیماران به شدت انتقاد کرد. «در بیمارستان قروه کمک بهیاران 89 روزه ای هستند که بدون تجربه کار در بیمارستان، مسئول چک کردن اکسیژن بیمار در آی سی یو بودند و آن قدر سطح اکسیژن ها را کم و زیاد می کردند به طوری که ریه یکی از برادرانم دچار پارگی شده بود به دلیل فشار اکسیژن».

قطعی برق به کمبود اکسیژن اضافه شد...

نمونه دیگری از بیماران مبتلا به کرونا که قربانی کمبود اکسیژن شد مربوط است به دختر جوانی که با 40 درصد گرفتگی ریه در بیمارستان قروه بستری می شود. این بیمار که تا چند ساعت قبل از فوتش در سلامتی کامل با دوستان خود صحبت کرده بود به دلیل قطع شدن برق بیمارستان و کم شدن اکسیژن به کما می رود و بعد هم فوت می کند.

همراهان بسیاری از بیماران مبتلا به کرونا همین نکته را اشاره می کنند که هنگام قطعی برق بیمارستان به دلیل نداشتن برق اضطراری، اکسیژن ها قطع می شوند و آن وقت بیماران دچار مشکل شده و بسیاری به همین دلیل فوت کردند.

کمبود اکسیژن و کاهش دادن آن یک طرف و قطعی برق هم یک طرف باعث مرگ بیمارانی شد که شاید اگر مدیریتی بهتر می داشتند دیگر به این فاجعه نمی رسید و این تعداد مرگ و میر هم اتفاق نمی افتاد.

برای هر بیماری نسخه کرونا می پیچند...

دیگر معضلی که در بیمارستان قروه وجود دارد این است که پزشکان این مرکز درمانی هر بیماری با علایم سرماخوردگی و یا مشابه آن را به نام کرونا معرفی می کنند در حالی که بسیاری از این بیماران بعد از مراجعه به پزشکان متخصص در جاهای دیگر متوجه می شوند نه تنها کرونا ندارند بلکه مشکل چیز دیگری بوده است. درست همانند خانواده یکی از بیماران که با شکم درد شدید به اورژانس بیمارستان شهید بهشتی قروه مراجعه می کند و پزشک بدون معاینه درست و حسابی و تنها با تأیید شکم درد توسط خود بیمار، نسخه کرونا برای او می پیچد.

بیمار که دختر جوانی است به خیال اینکه پزشک درست می گوید داروهای کرونا را مصرف می کند و همین می شود که حال او را بدتر از قبل کرد و اینبار به همدان می رود. در همدان پزشک به محض معاینه این دختر از مشکل معده سخن می گوید و هیچ نشانی از کرونا در او نمی بیند و بلافاصله دستور بستری بیمار را می دهد و بعد از چند روز مرخص می شود.

همین مشکل دقیقاً برای بیمار دیگری اتفاق افتاده است. بیماری که با علایم سرماخوردگی به بیمارستان مراجعه می کند و پزشک هم بدون هیچ آزمایش و معاینه ای تشخیص کرونا می دهد، خانواده این پسربچه بدون توجه به تشخیص پزشک قروه، فرزند خود را به همدان می برند و آنجا تشخیص سرماخوردگی و عفوت گلو می دهند و هیچ سخنی از کرونا نمی زنند.

چرا متولیان درمان پاسخ گو نیستند؟

با این وصف سؤال اینجاست اگر به دلیل تشخیص نادرست پزشک اورژانس قروه این بیماران دچار مشکلی می شدند چه کسی پاسخ گو بود؟ کسی آیا مسئولیت این سهل انگاری را قبول می کرد؟ اگر ویروس کرونا شیوع پیدا نمی کرد، پزشکان چه تشخیصی می دادند؟ آیا نباید نظارتی بر عملکرد پزشکان بیمارستان صورت گیرد؟ چرا باید به هر بیماری با علایم مشابه گفته شود مبتلا به کروناست مگر خلاف آن ثابت شود؟ یعنی خلاف آن را چه کسی باید ثابت کند؟ خود بیمار یا پزشک؟

بهتر است متولیان حوزه بهداشت و درمان به وضعیت درمانی شهرستان قروه رسیدگی کنند و صدای اعتراضات مردم را بشوند و بدانند توجه به مشکلات بهداشت و درمان مسئله ای نیست که به سادگی از آن بگذرند./

در این زمینه بیشتر بخوانید: