نو کیسه یا تازه به دوران رسیده به کسانی گفته می شود که به تازگی به دست آوردهای تازه ای دست پیدا کرده اند اما تاخیر زمانی در انتقال همزمان ماده و معنا اتفاق افتاده است که ظرفیت استفاده از امکانات یا دستاوردها در آنان ایجاد نشده است و ناخواسته محتوی پر از خالی و فشل فردی و اجتماعی را به نمایش می گذارد و بیشتر برای مسائل اقتصادی کاربرد دارد اما اخیرا می توان به هیاهوی جارچیان القاب و عناوین خودخوانده در فضاهای حقیقی و مجازی هم اشاره ای کرد که در نوع خود نوعی نو کیسگی فکری و اعتباری است.

بدون شک کسب مدارج بالای علمی و فرهنگی هرچند که با هدف خطابه دکتر ،مهندس ،وکیل ،وزیر،مدیر و غیره میسر شده باشد نیازمند تلاش های بی وقفه ای است که در مسیر رسیدن به هدف به دلایل متعدد از بار مادی و مالی آن کاسته شده و برای جویندگانش ابعاد معنا و مفهوم برجسته تر می شود و به همین سبب یک نوع پختگی نسبی در فکر و اندیشه محصلین اتفاق می افتد که عناوین و القاب ساختگی را بی رنگ دانسته و چون قطره ای هوس غرق شدن در دریای بیکران دانش را در سر می پرواند و از چنگال این دیوارهای شیشه ای محدویت ساز خود را رها می کند اما ظاهر سازی هایی که در جریان مدرنیزاسیون ناقص اجتماعی اتفاق افتاده است مسیر را به سمت استفاده ابزاری از اینگونه عناوین جهت دستابی به اهداف فردی، گروهی و جناحی در قالب کلاه برداری از جامعه منحرف کرده است.

دکتران، مهندسان، مدیران و تمامی کسانی که خودشان اقدام به پیشوند و پسوند سازی برای نام و فامیل می کنند در زمره نوکیسگان فکری و اعتباری هستند که به مدارک بالا دست یافته اما فاقد ماهیت و محتوی علمی هستند. این گونه رفتارها حاوی پیام منیت خودخوانده ای است که هیچ گونه مقبولیت اجتماعی ای نداشته و کاربرد تبلیغاتی و بازاریابی شخصی و گروهی را از دست داده است و در واقع نوعی ضد تبلیغ به شمار می آید. معنا و شناخت نوکیسگی فکری و اعتباری در همین خود اظهاری های علمی و فرهنگی مدعیان نهفته است که به علت سبک باری در فضای جامعه با سرعت در جریان بوده و تا حدودی فراگیر شده اما به هیچ وجه جامعه پذیر نشده است. نوکیسگی فکری تا حدودی ریشه در نارسایی های تاریخی و خلاءهای ایجاد شده ناشی از محرومیت های ستم آلود و مسدود شدن مسیر خودشکوفایی جامعه دارد و رشد آن در میان تحصیلکردگان دارای مدارک بالای علمی حباب هایی را درلایه های مختلف اجتماع ایجاد وهزینه های هنگفتی به جامعه تحمیل خواهد کرد. این پدیده بیشتر در جریان مشارکت های سیاسی،اجتماعی و رویدادهایی که "نمایش من مطلوب" در آن برای عرضه عمومی خود یا جناح فکری لازم باشد به شدت بیشتری جهت هدایت و تحریک جامعه به سمت و سویی خاص به کار می رود. لذا جهت رهایی از تله های ابتکاری چنین افراد یا گروه هایی کافی است در معرفی نامه و زندگی نامه ها و سخنرانی ها اندکی ظرافت به خرج داد و منیت ها و خودخواندگی های آنان را که گویای خودخواهی و خودبینی مفرط و نفی منافع و مصالح جامعه است، کشف کرد و از رنگ شدن دیوارهای تازه رنگ شده،افکار لعاب دار تازه شکل گرفته و عناوین تازه به دست آمده در امان ماند.

منبع: (روزنامه روژان)