برای پی بردن به میزان ضربه ای که این روحیه برخی نمایندگان مجلس به جایگاه اصلی مجلس زده است، همین موضوع یارانه ها را می توان به عنوان یک مصداق انتخاب کرد و با بررسی عملکرد نمایندگان در مورد آن، پی برد آیا نمایندگان مجلس بر اساس واقعیت ها و انگاره های اقتصادی مسلم پذیریفته شده، عمل کرده اند یا بر اساس عافیت طلبی های معمول.

زمانی که قیمت بنزین به یک باره بالا رفت، عموم نمایندگان از این موضوع ابراز بی اطلاعی کردند، دولت برای جبران این افزایش قیمت یک یارانه معیشتی برای اقشار آسیب پذیر در نظر گرفت که حدود 60 میلیون نفر از مردم را شامل می شد، قبل از آن هم قانون هدفمندی یارانه در کشور به اجرا در آمده بود و به هر ایرانی 45 هزار و 500 تومان هر ماه به عنوان یارانه پرداخت می شود. سال هاست که در مورد شیوه پرداخت این یارانه و میزان عادلانه بودن از نظر «عدالت توزیعی» بحث می شود و تقریبا همه مردم ایران به این نتیجه رسیده اند، اینکه فلان کارخانه دار و فلان کس که فقط هزینه پارک خودروهایش در ماه بالغ بر چند میلیون تومان است به اندازه یک فرد عادی بیکار و اجاره نشین در حاشیه فلان شهر یارانه دریافت کند بی عدالتی صرف توزیعی و اساسا نوعی اقدام اقتصادی بسیار زیان بار ملی است. گره این بی عدالتی توزیعی به باور عموم کارشناسان فن و صاحب نظران تنها به دست مجلس باز می شود. به طوری که این نمایندگان مجلس هستند که باید با تصویب قوانین و ارایه طرح کارآ به این بی عدالتی توزیعی پایان دهند. اما اتفاق جالب این است که آقایان نمایندگان مجلس در اقدامی تامل برانگیز با کاهش حدود 23 هزار تومانی سهم آن 60 میلیون نفر نیازمند یارانه معیشتی، آن را میان 18 میلیون نفر پولدار تقسیم کردند به طوری که از این پس همه یارانه بگیران به جای 45 هزارو 500 تومان، 72 هزار تومان یارانه می گیرند. این اقدام در حالی است که عموم این آقایان نماینده در اظهار نظرهای خصوصی و حتی گاهی عمومی بر لزوم حدف افشار پردرآمد از دریافت یارانه تاکید کرده اند. اما سوال این است که چطور در عرصه تصمیم گیری آن راه کج را اصلاح نمی کنند که هیچ، بلکه بر شدت آن هم می افزایند؟ اگر امسال موسم انتخابات نبود هم این آقایان همین تصمیم را می گرفتند؟ متاسفانه همین مورد یارانه را می توان در بسیاری از تصمیم گیری های نمایندگان مشاهده کرد و شاهد هستیم که بسیاری از نمایندگان هنگام رای دادن بر خلاف نظرات کارشناسی خودشان که قبلا اظهار کرده اند عمل می کنند و حتی برخی از آنها دارای چندین چهره مخلتف در اظهار نظر هستند و طوری خود را مجهز کرده اند که بر اساس خواسته های رسانه های مختلف بر اساس خط و ربط خاص آنها اظهاراتی می کنند. به طوری که همزمان در یک روز شاهد اظهارت متناقض از یک نماینده در یک مورد مشخص هستیم. این شاخصه یک مجلس پوپولیست ناکارآمد است که به نظر می رسد یکی از ضروریات مهم امروز کشور عبور از آن است.