به گزارش خبرنگار کُردپرس، هنرمندی از جنس صفای مردمان و طبیعت دالاهو، از مبدأ مقامات تنبور باستانی؛ راوی و خالق نواهای ماندگار تنبور. ماندگاری تنبور و مقاماتش و فرهنگ کپی مرتبط با آن دغدغه همیشگی علی اکبر مرادی، مقام دان، مقام خوان و نوازنده چیره دست و صاحب سبک تنبور است.

استاد «علی اکبر مرادی» (متولد ۱۳۳۶ در گهواره – شهرستان دالاهو استان کرمانشاه) نوازنده و استاد تنبور است.

وی از شش سالگی نواختن این ساز را آغاز کرد و در ده سالگی به عنوان یک نوازنده کامل تنبور شناخته شد.

مرادی نزد استادان برجسته و بنام این ساز به تکمیل هنر خود پرداخت و در سن سی سالگی نواختن تمامی ۷۲ مقام موسیقی مقامی کرمانشاه را با تنبور آموخت و از سال ۱۹۷۱ زندگی حرفه ای خود را آغاز کرد که از آن زمان تاکنون موفق به دریافت جوایز مهمی از جشنواره های ایرانی شده است و همچنین کنسرت های بسیاری را در کشورهای مختلف دنیا اجرا نموده است.

این هنرمند بزرگ در سال ۱۳۸۱ از طرف شورای عالی ارزشیابی هنرمندان نشان درجه یک فرهنگ و هنر ( معادل دکترا ) را دریافت نمود و در سال ۲۰۱۰ از طرف سازمان جهانی یونسکو به عنوان یکی از ۵۰ نوازنده برتر جهان معرفی شد.

استاد علی اکبر مرادی که در ایران حضور ندارد در گفتگویی اختصاصی با با خبرنگار کُردپرس، اعتقاد دارد که تنها راهِ ماندگاری تاریخ تنبور ثبت آن به نام تنبور یارسان ایران است.

علی اکبر مرادی با بیان اینکه تنبور دارای یک تاریخ کهن است، گفت: «تنبور سازیست با قدمتی بیش از شش هزار سال بنابراین این ساز یک میراث فرهنگی بشری است چون قدمت این ساز از هر کشور و آیین و دینی بیشتر است امروز تنبور در بسیاری از نقاط دنیا با اسامی مختلف و موسیقی خاص وجود دارد در ترکیه و عراق هم این قضیه وجود دارد.»

وی تاکید کرد: «ولی حضور تنبور در ایران به شهادت تاریخ و مدارک ادبی و هنری موجود حضوری پر رنگتر دارد؛ بطور یقین از هزار سال پیش این ساز بوسیله مردی مقدس به نام شاه خوشین (مبارک شاه لرستانی) وارد آیین یارسان شده و این ساز و موسیقی کهن آن توسط کردان یارسان نزدیک به هزار سال است که با تقدس و احترام پاسداری شده است و امروز مقامات کهن تنبور کاملا محفوظ و موجود است که استقلال و بی نظیری آن بر اهل فن پوشیده نیست دلیل این خدمت بزرگ مردم یارسان در حفط این میراث فرهنگی از انجا معلوم می شود که تا شصت هفتاد سال پیش که تکنولوژی ثبت و ضبط صدا اینچنین فرا گیر نشده بود بجز اندکی اهل فن کسی تنبور و موسیقی تنبور را نمی شناخت.»

استاد مرادی تصریح کرد:«راه مستقیم برای ثبت جهانی این تنبور و بستن راه بر حریفان مدعی اینست که تنبور را با سه کلمه در مجامع بین المللی مطرح کنیم "تنبور یارسان ایران"، زیرا تمام مدارک برای ثبت از این طریق مهیا است هم ساز و هم کارگاهای قدیمی ساخت ساز هنوز پا برجاست هم مقاماتش مستقل از دیگر موسیقیهای ایرانی موجود است و هم مردمی که خود را شیفته و پیرو فرهنگ کهن آن میدانند.».

وی تاکید کرد:«کشورهای دیگر مانند ترکیه و کردستان عراق هم که در آنها علویها ایزدیها و کاکه ایها زندگی می کنند می توانند به نام خود و با توجه به رپورتواری که دارند اقدام به ثبت ساز خود با اسامی که روی آن نهاده اند بنمایند،کما اینکه دوتار خراسان به اسم دوتار خراسان ثبت شد.»

استاد علی اکبر مرادی در پایان سخنان خود اظهار داشت: «امیدوارم مسئولین میراث فرهنگی کشور بدون در نظر گرفتن ملاحظات سیاسی از اهل فرهنگ و هنر کمک بطلبند و همه چیز در بستر حقیقی خود قرار بگیرد و به مقصود نائل شویم.»

گزارش و گفتگو: حامد مهدوی