به گزارش خبرنگار کردپرس، نیمی از جمعیت شهرستان قروه را بانوان تشکیل می ‌دهند که روند مشارکت مدنی آنان در تمامی حوزه‌ ها در طول سال‌ های اخیر افزایشی بوده و همواره مشارکت زنان در رویدادهای مختلف از جمله انتخابات تعیین ‌کننده بوده است.

در طول ده دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی جمعیت ۵۰ درصدی بانوان تأثیرات قابل ‌توجهی در سرنوشت انتخابات ایفا کرده و گاه برای نامزدهای انتخابات جلب رأی بانوان به دلیل آمار جمعیتی اهمیت کلیدی داشته است.

با این ‌وجود مشارکت فعال بانوان در امر انتخابات روی دیگر سکه هم دارد و آن اینکه هرچند زنان و دختران همواره در پای صندوق ‌های رأی حاضر شده و خود یکی از اهرم‌ های شورآفرینی مشارکت در انتخابات در خانواده بوده ‌اند، اما در بخش برخورداری از نمایندگانی از جنس خود که بتواند دغدغه ‌ها و مطالباتشان را مورد رصد و بررسی قرار داده و صدای رسا در مجلس باشد، سهم ناچیزی را گرفته‌اند.

به عقیده کارشناسان نبود نماینده و حتی کاندیدای زن در ده دوره انتخابات مجلس قروه نشان می ‌دهد ساختارهای سنتی حتی در تفکرات مدیران برای حضور بانوان در لایه ‌های مدیریتی کلان از جمله نمایندگی مجلس وجود دارد. به طوری که در خود شهرستان قروه هم حضور بانوان در سطح مدیران کل، معاونان فرمانداران و شهرداران به ‌ندرت مشاهده شده و اغلب نقش‌هایی ضعیف در سطح مدیریت به بانوان سپرده شده است.

در حوزه های انتخابی قروه و دهگلان در ده دوره گذشته مجلس حضور زنان به عنوان کاندیدا مشاهده نشده و اما ‌اکنون یک نامزد زن از میان 16 نامزد مرد در رقابت‌های یازدهمین دوره مجلس حضور دارد. این در حالی است که 5 داوطلب زن برای انتخابات این دوره مجلس ثبت نام کردند که عده ای رد صلاحیت شده و عده ای هم انصراف دادند.

حضور بانوان در انتخابات هرچند با مشکلاتی همراه خواهد بود اما شور و شوق تازه ‌ای به انتخابات می بخشد. به طوری که صحبت با فعالان سیاسی زن نشان می ‌دهد، این قشر دغدغه ‌ها و حرف‌ های شنیدنی بسیاری دارند.

در همین راستا خبرگزاری کردپرس با برگزاری میزگردی تلاش کرده میزان مشارکت بانوان قروه ای در انتخابات را از زوایای مختلف بررسی کرده و دلایل مشارکت نداشتن بانوان برای حضور در مجلس با وجود مشارکت فعال این قشر در انتخابات را در کنار تأثیرگذاری انتخابات آگاهانه و رشد بلوغ سیاسی در این خصوص و پاسخ به مطالبات بانوان از سوی نمایندگان گذشته بررسی کند.

در این میان سه فعال سیاسی و مدنی «الناز نصیری؛ ارشد علوم سیاسی»، «رقیه امیری؛ پژوهشگر مطالعات زنان» و «راضیه پیمانی؛ دکترای جامعه شناسی» که تحقیقاتی را در شهرستان قروه مربوط به فعالیت زنان در عرصه های سیاسی و اجتماعی انجام داده اند، نظرات خود را در راستای نقش زنان در انتخابات (در دو بخش رقابتی و انتخاباتی) بیان داشتند.

*به نظر می ‌رسد دستیابی به مشاغل مدیریتی در سطح کلان برای بانوان قروه ای تقریباً دور از دسترس است، علت این امر را چگونه ارزیابی می ‌کنید؟

الناز نصیری: به عقیده بنده دلیل اصلی به فرهنگ بر می ‌گردد. هنوز در جامعه ما باورپذیری زنان در عرصه های مدیریتی جا نیفتاده به طوری که اگر یک زن به مدیریت یک نهادی برسد به جای اینکه برنامه های مدیریتی او را نگاه کنند فقط دنبال این هستند که سنگ اندازی کرده و مانع ادامه مدیریتش شوند در صورتی ‌که اگر مدیریت او تقویت یابد می تواند رشد و توسعه را فراهم کرده و در اصلاح ساختارهای فرهنگی مؤثر خواهد بود.

رقیه امیری: در تمامی ارکان اجتماعی میزان حضور و مشارکت زنان بالاست اما حضور زنان در مجلس شورای اسلامی همچنان کمرنگ است. به عقیده بنده ما زمانی می ‌توانیم مجلس کارآمد داشته باشیم که بتوانیم در این مجلس به نفع خانواده گام برداریم و این مهم می‌ طلبد که حضور زنان در مجلس به ۵۰ درصد از کل نمایندگان برسد در حالی‌ که در حال حاضر حتی سهم ۳۰ درصدی هم نداریم.

اجماع تحلیل گران این است که زنان در ایران مدیریت بهتری دارند و این موضوع نه براساس احساسات بلکه دلایل مردم شناختی طرح شده است. در فرهنگ دینی ما تأمین معیشت خانواده بر عهده مردان است و با وضعیت فعلی درآمدها برای تأمین زندگی اغلب مجبور می ‌شوند در چند شغل فعالیت کنند. چون زن مسئولیت اقتصادی در خانواده ندارد می ‌تواند در کارهای مدیریتی به ‌مراتب با فراغ بال فعالیت داشته باشد.

راضیه پیمانی: به عقیده بنده بخش مهمی از این مشکلات به ساختارهای فرهنگی برمی‌گردد. متأسفانه در بیشتر مواقع خانم ‌ها متحد نیستند. نمونه آن در انتخابات به ‌مراتب بیشتر شاهد عکس ‌العمل ‌های منفی از سوی خانم‌ ها هستیم. بنده بیشتر از خانم‌ ها گله ‌مندم و اگر می‌ خواهیم زنان حضور پرشور داشته باشند باید در ابتدا از سوی هم جنسان خود پذیرفته شوند و مورد تائید باشند.

* بلوغ سیاسی بانوان این شهرستان در انتخاب نماینده زن تا چه حد می ‌تواند تأثیرگذار باشد؟

الناز نصیری: بی‌ شک تأثیر اساسی دارد و متأسفانه خانم ‌ها افراد ناتوانی در جامعه معرفی می ‌شوند در حالی ‌که این باور اشتباه است. اگر نیمی از جمعیت رأی ندهد فقط کافی است بررسی کنید چه اتفاقی خواهد افتاد. اما متأسفانه ما شاهد این معضل هستیم که خانم‌ ها به همجنس خود رأی نمی‌ دهند و آن را باور ندارند.

بی ‌شک آمادگی اذهان عمومی در انتخابات تأثیر قابل‌ توجه دارد و هر قدر بلوغ سیاسی افزایش یابد انتخابات در سطح بالاتری برگزار خواهد شد.

رقیه امیری: برخی می‌گویند این انقلاب با توجه به جایگاه زنان بوده است و این خود یک دستاورد بزرگ برای انقلاب اسلامی محسوب می ‌شود. بلوغ سیاسی را باید این طور دید که بانوان در همه حوزه‌ها از جمله انتخابات حضور گسترده دارند و با این‌ وجود برای حضور آنان در مجلس به عواملی که ذکر آن رفت بستر فراهم نیست. ما مانع بلوغ سیاسی نداریم اما با مانع ساختاری مواجهیم و همین انتخابات نشان خواهد داد وجود خانم‌ ها سرنوشت‌ساز است.

راضیه پیمانی: به عقیده بنده بلوغ فکری و سیاسی رشد داشته‌ اما مطلوب نیست. شاید بتوان بلوغ سیاسی را در قشر تحصیل‌کرده دختران و زنان جامعه مشاهده کرد. در انتخابات گذشته بازخوردها نشان می ‌دهد خانم ‌ها پیشتاز بوده ‌اند.

*آیا مطالبات زنان شهرستان از سوی نمایندگان قبلی و فعلی پاسخ داده شده است؟ یک نماینده کدام مشکلات را در مجلس باید پیگیری کند؟

الناز نصیری: تأکید بنده احیای اصول قانون اساسی است، به‌ ویژه اصولی که به برابری حقوق زنان و مردان تأکید دارد. علاوه بر این به عقیده من مسائلی مانند حمایت از مادران باردار، حضانت فرزندان در زمانی که قیومیت مناسبی برای کودک وجود ندارد، توانمندسازی زنان و دختران روستایی و رشد فکری زنان مورد غفلت است و تا به امروز هیچ کدام از نمایندگان نتوانسته اند به این موارد ورود پیدا کرده و کار کرده باشند.

رقیه امیری: مباحث حقوقی بانوان در سطح شهرستان با مشکل مواجه است. از جمله در مباحث طلاق و حضانت فرزند با قوانینی مواجهیم که به زیان بانوان بوده و باید مورد بازبینی قرار گیرند لذا نمایندگان باید به این موارد ورود پیدا می کردند و توجه و دقت نظر می داشتند اما تا کنون هیچ کدام از نمایندگان مجلس آن طور که باید در زمینه حق و حقوق زنان به ویژه در منطقه قروه و دهگلان کار نکرده اند و تنها به شعارهای کلیشه ای پرداخته اند.

راضیه پیمانی: تعدادی طرح و لایحه در سال‌ های اخیر در مجلس مطرح شده که در مراحل مختلف متوقف شده و به تصویب نرسیده است. بنده به یاد دارم که ازدواج دختران زیر ۱۳ سال مگر در شرایط خاص ممنوع شد اما هم ‌اکنون مواردی را در روستاها شاهدیم. این موضوع باید پیگیری شود. از سویی اعطای وام کم ‌بهره به زنان سرپرست خانوار که خانه ‌دار شوند.

ببینید قانون اساسی کشور جمهوری اسلامی ایران هیچ کجا بین مرد و زن تفاوتی قائل نشده و حتی در برخی مواقع به زنان امتیازاتی نیز داده است. اما در عمل بخش مهمی نادیده گرفته می ‌شود. بنده معتقد به حمایت از دغدغه ‌های بانوان هستم اما نه از مسیر کورکورانه و متعصب.

*مطالبات بانوان در حوزه ‌های مختلف از سوی نماینده زن بهتر می‌تواند پیگیری شود یا از سوی نماینده مرد؟

الناز نصیری: بی‌ شک حضور نمایندگان زن در مجلس ضروری است. توان و انضباط بانوان به ‌مراتب بیشتر است و فقط باید خود را باور داشته باشند. جدای از این بعضی از موارد مرتبط به حوزه بانوان را فقط یک نماینده زن می تواند پیگیری کند چرا خود به امور آشناست و می داند چگونه برای رفع ان تلاش کند.

رقیه امیری: حضور خانم‌ ها به‌ مراتب ضروری است و ما باید به سهم برابری در مجلس برسیم تا بتوانیم مطالباتمان را پیگیری کنیم. قطعاً زنان برای رسیدن به حق خودشان نیازمند نماینده زن هستند

راضیه پیمانی: بنده اعتقاد به افراط و تفریط‌ هایی از جمله باورهای فمینیستی ندارم. چرا که این عقاید بیشتر از آنکه به ما کمک کند ما را عقب می‌ راند. اما معتقدم زنان جنس خود و مشکلات خود را بهتر درک می‌کنند و بهتر هم می ‌توانند این مشکلات را حل ‌و فصل کنند.

*مشکل و مانع‌تراشی برای نامزدهای زن چیست؟

الناز نصیری: اینکه خانم‌ ها باور نمی ‌شوند حتی از سوی همجنسان خود، بزرگترین مانع تراشی است و دلیل این مهم آگاه نبودن جامعه بانوان از حق خودشان بوده و باید فرهنگسازی اصولی شکل گیرد.

رقیه امیری: به عقیده بنده فضای انتخاباتی مسموم است و تبلیغات میلیاردی مشاهده می ‌شود در این میان بررسی ها نشان می دهد که بزرگترین مانع تراشی برای بانوان نامزد شده در انتخابات این است که نمی توانند مثل کاندیدای مرد تمام وقت و در همه مکان ها حضور یابند و به تبلیغ بپردازند.

راضیه پیمانی: من هم با نظر خانم نصیری موافقم که بیشترین موانع از جانب خود خانم هاست چرا که باور ندارند یکی از جنس خودشان می تواند به خواسته های آنان رسیدگی کند و مطالبات آنان را مطرح نمایند. به نظرم باید فرهنگ شناخت زنان نسبت به حقوق خودشان ایجاد گردد.

*مهم‌ترین مشکلات و موانع توسعه شهرستان و مهم‌ترین آسیب اجتماعی که یک نماینده می تواند پیگیر آن شود را بیان کنید؟

الناز نصیری: بنده مهم‌ترین مشکل توسعه شهرستان را نبود مدیریت واحد در عرصه تولید برای همه زمینه ها می‌دانم و رسیدگی نداشتن مسئولان به پروژه‌ های نیمه ‌تمام. همچنین نبود توسعه متوازن، اختصاص بودجه ناکافی و بی‌توجهی به ایجاد واحدهای تولیدی که مواد اولیه آن را داریم و از همه مهمتر غفلت از بحران آب موانع توسعه منطقه است. مهم‌ترین آسیب اجتماعی هم به عقیده بنده بیکاری و ازدواج زودهنگام و اعتیاد است.

رقیه امیری: اصلی‌ترین مانع توسعه دخالت دو قوه مجریه و مقننه در حوزه اختیارات غیرمرتبط به خودشان است. از جمله نمایندگان در عزل و نصب‌ ها دخالت دارند و از سویی نبود اجماع مسئولان و نمایندگان که موجب شده مجمع نمایندگان قوی نداشته باشیم. گردش نخبگان هم در قروه مشاهده نمی‌شود. حتی برخی مدیران تحصیلات دانشگاهی کافی ندارند.

مهمترین آسیب اجتماعی در این شهرستان هم باز می گردد به ضعف فرهنگ عمومی نسبت به شناحت قانون و موارد مرتبط به حق و حقوق قانونی... از طرفی اعتیاد، خودکشی، ازدواج زودهنگام و حتی دیرهنگام و در نهایت طلاق از آسیب های اجتماعی مؤثر هستند.

راضیه پیمانی: اصلی‌ترین مشکل توسعه معیشت مردم است. البته وقتی این مفهوم را طرح می‌کنیم کلی است و این سؤال پیش می‌آید که معیشت دقیقاً چیست. به عقیده بنده کشاورزی و مسئله آب در قروه وضعیت بحرانی دارند. گردشگری در کشور ۲۷ سازمان و نهاد متولی دارد اما در قروه دچار مشکل است. صنایع در وضعیت نامطلوب است و حتی در روستاها و بخش‌ها به حد کافی صنایع کوچک که ثروت را نگه داشته و مانع مهاجرت شوند نداریم. از ایده‌های نو حمایت نمی‌شود.

در خصوص آسیب های اجتماعی هم باید بگویم با گفته های دوستان موافقم و به نظرم اصلی ترین آسیب مربوط به حوزه فرهنگ است که در آن ضعف داریم./

^* گفت و گو: زیبا امیدی فر