دیروز موضوعی در تبلیغات انتخاباتی حوزه مهم شهرستان های سقز و بانه زیاد به چشم می خورد و آن هم تاکید چند نفر از کاندیداهای این حوزه بر "لزوم شکستن دیوار دیکتاتوری و استبداد" و "نه گفتن به «دروغ، رانت و ریا و تزویر" بود.

البته در این وادی نابرابر تبلیغاتی به یمن ورود پول های کثیف به عرصه انتخابات و ناپایداری تایید صلاحیت ها در همین حوزه، پیش بینی نتیجه انتخابات بسیار مشکل است که حاصل از حوصله این یادداشت بوده، اما آنچه جای تاسف دارد این است که نماینده مجلس براساس اصل 67 قانون اساسی در برابر خدا، قرآن و ملت سوگند یاد می کند که مدافع و پاسداشت حقوق و آزادی های ملت باشد، اصول قانون اساسی هم همین موارد را بعنوان بخشی از آرمان و وظایف نمایندگان برشمرده، حالا چه اتفاقی افتاده که بخشی از کاندیداها از «هراس از نوعی استبداد رای» سخن می گویند؟

این مساله مهمی است که باید نخبگان آزاداندیش و رسانه ها به آسیب شناسی آن بپردازند. البته ضعف عملکرد دولت در سال های گذشته و دادن امتیازات متعدد به نمایندگان برای همراه نمودن آنان و یا عدم ایفای نقش نظارتی و منفعت طلبی شخصی و باندی برخی از آنان، کم رنگ شدن اخلاقیات در میان برخی مسئولان و نمایندگان به اصلاح خدمتگذار از مواردی است که باید مورد توجه قرار بگیرد. اما شاید این استبداد در برخی حوزه ها طبیعی باشد اما برای جایی مثل شهرستان سقز با فرهنگ و مدنیت هزاران ساله و مرکز تحولات مهم در مناطق کردنشین و شهرستان بانه بعنوان نگین تجاری غرب کشور و مردمانی اخلاقی و مهمان نواز شکل گیری این پدیده شوم بسیار مذموم و جای تردید دارد.