هرچند که این رسانه از مدتها قبل در یادداشت های مکرر هشدارهایی را در خصوص جولان پول های کثیف، بازی کثیف و رای کثیف منتشر کرد؛ اما گویا حجم این موضوعات کثیف به قدری بود که هیات های اجرایی و نظارتی از عهده آن برنیامدند و مع الاسف این رویه ناپسند هر دوره رو به افزایش نهاده است.

گرچه قبل از هر انتخاباتی دستگاه های ذیربط بصورت کلیشه ای دستور العمل هایی را صادر می کنند که فقط کاربرد تبلیغاتی داشته و کمتر منجر به اقدام گردیده است اما در این دوره از انتخابات «آش جولان پول های کثیف بقدری شور شده بود» که صدای آشپز را هم در آورد. عمده کاندیداهایی که توان هزینه پول های کثیف بیشتر را نداشتند نسبت به فراگیری این پدیده زشت از سوی برخی رقبای انتخاباتی اعتراضات شدیدی داشتند. بی توجهی دستگاه های مربوطه به جولان پول های کثیف نزد بخشی از افکار عمومی این امر را مشتبه نموده که این ریخت و پاش ها و پول های حرام بخشی از شور نانوشته انتخابات می باشد. عدم واکنش جدی دستگاه های مسئول به این پدیده زشت کنشگران انتخاباتی را جری تر کرده و بمرور این پدیده را به سنتی غلط تبدیل می کنند.

طبق اذعان بسیاری از کارشناسان انتخاباتی پول های کثیف سرنوشت برخی حوزه های انتخاباتی را از پیش معلوم کرده بودند. اوج این رذائل اخلاقی در روز انتخابات تجلی پیدا کرد، مخصوصا هرچه به پایان زمان رای گیری نزدیک می شد بی اخلاقی خود را بیشتر نمایان می کرد. چه پرده دری هایی که صورت نمی گرفت و چه حق هایی که پایمال نشد. بر کسی پوشیده نیست اعتماد عمومی، سرمایه اصلی جامعه می باشد که متاسفانه در این انتخابات در برخی حوزه ها غارت آن به معنای واقعی صورت می گرفت. به گفته شاهدان عینی در برخی حوزه ها هر برگه رای تا صد هزار تومان معامله می شد مع الاسف این بی اخلاقی ها از دید بسیاری از ناظران و اطرافیان صندوق ها بدور نبوده ولی با این توجیه که از حریم صندوق دور است هیچگونه اقدامی صورت نمی گرفت. بر کسی پوشیده نیست که بعضی برندگان انتخاباتی تنها سرمایه شان پول کثیف و دنائت اخلاقی بود و برخی دیگر در نقطه مقابل آبرو و شرف خود را به میدان آورده بودند، بیشتر به مشارکت و انتخابات سالم می اندیشیدند.

این انتخابات در درون خود یک انتخاب بود انتخاب مردی و نامردی، انتخاب پستی و راستی، امتحان شرافتمندی و رذائل اخلاقی بود. هر چه بود گذشت کاش مرقانون در ملاک سلامت افراد یک نوار صوتی و یا شیشه مشکوکی بر سرمیزی و یا وضع ظاهری افراد نبود بلکه رفتارهای ناشایست برخی نوکیسه های غارتگری بود که علاوه بر این که چوب حراج به شرف انسانها زده و فضائل اخلاقی جامعه دینی را زیر سوال برده بلکه اعتبار و شرف حاکمیت دینی را نیز به حراج گذاشته است و باورهای اعتقادی مردم را نشانه رفته اند کاش ملاحظات سیاسی از قضاوت ها و احکام صلاحیت افراد حذف می گردید. رفتارهای انتخاباتی معیار شخصیت شناسی افراد می شد تا انتخابات صبغه عقلانی بخود می گرفت. آنگاه می شد به جامعه آرمانی دینی که همه در آرزویش هستند جامه عمل پوشاند.

به هر حال دوم اسفند گذشت و عملکرد همه کاندیداها اعم از پیروز و مردود نزد مردم ثبت و ضبط گردید کسانی بودند که با شرف پای در میدان رقابت گذاشتند و هرچند مسیرشان به بهارستان ختم نگردید اما شرافتمندانه با کاپ اخلاق به خانه خود برگشتند و کسانی هم شرف و اخلاق را با رای کثیف معاوضه کرده و راهی بهارستان شدند تا عنصر نامطلوبی به عناصر فاسد اضافه شود. مردم فهیم می دانند کسی که با مبلغی ناچیز رای مردم را بخرد یقینا همان مردم را با مبلغی نا چیزتر خواهد فروخت. حکایت واقعی وجود دارد که گفته می شود با دستمال کثیف نمی توان شیشه ای را پاک کرد. اگر معتقدیم که مجلس در راس امور است باید پذیرفت با مجلسی که نمایندگانی با رای کثیف وارد آن شده اند هرگز نمی توان کشور را از فساد نجات داد. به نظر می رسد این رویه کثیف در قاموس انتخابات های محلی نهادینه شده است کاش دستگاه های مربوطه که وظیفه سلامت انتخابات را بر عهده دارند نمونه های حادی از آنان که متاسفانه کم هم نمی باشند مردود نماید تا ساحت نمایندگی را برای حضور افراد متشخص آماده نمایند آنگاه می توان نمایندگان ملت را در مجلس دید نه نمایندگان ثروت را.