صلاح الدین خدیو در گفتگو با خبرنگار کردپرس در خصوص دلایل عدم استقبال مردم از قرنطینه خانگی جهت پیشگیری از شیوع کرونا ویروس می گوید: عدم ارائه آمار صحیح از سوی رسانه های دولتی در خصوص آمار مبتلایان و مرگ و میر از بیماری کرونا سبب شده که مردم نسبت به این بیماری سهل انگار شوند و خطرات آن را جدی نگیرند.

او با اشاره به آمار ارائه شده از سوی برخی مسئولین ادامه می دهد: بعضا آماری از سوی برخی نمایندگان مجلس و یا پزشکان به بیرون درز می کند که با آمار ارائه شده همخوانی ندارد. اما در حالت کلی مردم فکر میکنند که آمار مرگ و میرها چندان بالا نیست و نسبت به قرنطینه هم استقبال چندانی نشان نمیدهند.

خدیو با بیان اینکه حتی مرگ بیش از ۳۰۰ نفر در ایران هنوز نتوانسته مردم را نسبت به این خطرات این بیماری آگاه سازد، اضافه می کند: مردم تصور می کنند که مرگ مبتلایان بیماری کرونا همانند سایر بیماری های فصلی همچون آنفولانزا است که مثلا سالیانه 200 نفر بر اثر آن جان خود را از دست می دهند و بر اساس آن فکر می کنند که مرگ از آنها دور است و این بیماری نیز دوره ایی است و در یک بازه زمانی تمام می شود.

فعال مدنی تاکید می کند: در صورتی که آمار واقعی ارائه شود ممکن است مردم با اطلاع از تعداد مبتلایان و مرگ و میرها به نسبت کل جمعیت ، احساس خطر کنند و این بیماری را جدی بگیرند و در رعایت نکات بهداشتی هم جدی تر عمل کنند اما متاسفانه تاکنون مردم این موارد را رعایت نکرده‌اند. در حالیکه خطر این بیماری بسیار جدی است و نحوه انتقال آن بسیار سریعتر از سایر بیماری ها است، به نحوی که هر نفر می تواند چهار نفر دیگر را نیز مبتلا کند و این روند به صورت تصاعدی بالا رود.

او با اشاره به عدم قرنطینه کردن نقاط پر خطر در کشور می گوید: متاسفانه برنامه قرنطینه در کشور اجرا نشده است و تنها قشر متوسط اند که این خطر را درک کرده و نسبت به خود قرنطینه سازی اقدام کرده اما بقیه اقشار پایین دست جامعه مجبوراند برای گذران زندگی و کسب معاش و روزی خود از خانه خارج شوند و اهمیتی به این قرنطینه کردن نمی دهند و متاسفانه می‌توان گفت در غیاب سازوکارهای حمایتی و الزامات تامین شغلی این قرنطینه لیبرالی و مختص طبقه متوسط است و بخش عمده جامعه را در بر نمی گیرد.

فعال مدنی اضافه می کند: بسیاری از مردم مجبورند برای تهیه معاش روزانه خود از خانه خارج شوند در حالیکه عمدتا این افراد حتی از خدمات بیمه نیز به بهره مانده اند و نمی توان به دریافت بیمه بیکاری آنها نیز دلخوش کرد. لازم است که دولت، نهادهای حد وسط و یا ارگان هایی حداقل حقوق یک ماه این قشر را متقبل شوند تا نیازی به خروج آنها از منزل نباشد و قرنطینه به صورت کامل اجرا شود.

اکنون در کشوری مانند ایتالیا این برنامه به خوبی اجرا می‌شود و کل کشور قرنطینه شده است تنها در این حالت می توان خوشبین بود که چرخه انتقال ویروس قطع شود. این بیماری یک اپیدمی جهانی است که تاکنون سازمان بهداشت جهانی هم به دلیل ملاحظاتی که داشته هنوز از اپیدمی بودن بین المللی این بیماری خبر نداده است، اما قضیه بسیار جدی تر از آن است و لازم است که مردم نهایت دقت را داشته باشند.

خدیو با اشاره به برگزاری مراسمات عروسی، ختم و سایر تجمعات عمومی در برخی شهرها و روستا بیان می کند: متاسفانه مردم هنوز در آن سطح فرهنگی قرار نگرفته اند که بتوانند خطرات این بیماری را برای آحاد جامعه درک کنند وعواقب آن را بسنجند. از سویی دیگر اغلب مردم به رسانه‌های مجازی دسترسی ندارند و باید خطرات و اطلاعات لازم در خصوص این بیماری از رسانه ملی پخش شود تا همه نسبت به خطرات این بیماری آگاه شوند ولی تاکنون رسانه ملی موفق نشده که این ترس را در مردم ایجاد کند.