سال ۹۸ برای ایرانیان سالی سخت و طاقت فرسا بود.
مردم از لحاظ معیشتی در تنگنا قرار داشتند ، سفره های آنها کوچکتر شد و توان معاش آنها به حداقل رسید.
تحریم های آمریکا و ناتوانی حکومت در اداره ی کشور، وضعیت مردم را در شرائط بحرانی قرار داده و رمقی برای آنها باقی نگذاشته است.
قشر متوسط تقریباً از بین رفته و جامعه تبدیل به دو قشر فقیر و غنی شده است.
اکثریتی فقیر که در تامین حداقل های زندگی دچار مشکل هستند و اقلیتی ثروتمند و غنی که بسیاری از آنها محصول رانت و فساد اقتصادی و اداری می باشند. این به معنای فاصله گرفتن از توسعه ، آبادانی و امنیت، بیش از گذشته است ، زیرا معمولا توسعه نسبتی تنگاتنگ با وجود و گستردگیِ قشر متوسط جامعه دارد.
سال ۹۸ اوج تنگناهای اقتصادی مردم تا امروز بوده و البته معلوم نیست بدترین وضعیت هم باشد.
در کنار سختی های اقتصادی باید به تنگناهای سیاسی، فرهنگی و اجتماعی نیز اشاره کرد. احزاب، روزنامه نگاران، هنرمندان، کارگران، معلمان و.... نیز به اشکال مختلف و به دلیل نارضایتی شان از وضع موجود در تنگنا قرار داشتند.
سال ۹۸ همراه بود با بیم ها و ترس های مهلک.
ما در این سال جدای از اضطراب های متعدد اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و.... ناشی از سیاستهای غلط داخلی و خارجی، با سه نگرانی کشنده در نیمه ی دوم سال دست و پنجه نرم کردیم.
یکی حوادث دی و آبان ماه و ترس از فروپاشی داخلی بود.
دومی حادثه ی شهادت سردار سلیمانی و بیم از وقوع جنگ میان ایران و آمریکا و تبعات ناشی از آن بود و سومی نیز شیوع بیماری کرونا و وحشتی است که در جامعه ایجاد کرده است.
محصول سختی ها و بیم های سال ۹۸، فاصله گرفتن بیش از پیش مردم و حکومت بود. سلسله رخدادهای سال ۹۸ که البته ریشه در مدیریت کشور در سال های گذشته دارد، باعث شده که سرمایه ی اجتماعی حکومت به حداقل ممکن برسد و اعتماد عمومی به توان حکومت در اداره ی کشور از بین برود.
این امر به روشنی در چهار رخدادِ مهمِ امسال خود را نشان داده است.
یکی در بحث گرانی بنزین و حوادثی که پس از آن روی داد و اعتراضاتی که شکل گرفت.
دوم در حادثه ی سرنگونی هواپیمای مسافربری و اتفاقات پس از آن.
سوم رقم خوردنِ کمترین حضور و مشارکت مردم در طول چهل سال گذشته در انتخابات اسفند ماه مجلس شورای اسلامی.
و چهارم نیز بحران ویروس کرونا و بی اعتمادی مردم به مدیریت و صداقت دولت.
متاسفانه ما در سال ۹۸ هیچ نشانه ای مثبت از بهبودی اوضاع داخلی و خارجی نمی یابیم و این زنگ خطری برای مردم و حکومت است.
در کنار حوادث ذکر شده اگر شکست های مختلف در سیاست خارجی نیز قرار بگیرد ، وخامت اوضاع روشن تر خواهد شد. انزوای ما در سطح بین المللی در نتیجه ی تحریم های آمریکا، وضعیت نامناسب ما در کشورهایی نظیر عراق، لبنان و..... همگی نشان از سالی پر مشقتِ ناشی از بی تدبیری دارد .
امیدوارم تا بیش از این دیر نشده متولیان امر از تجربه ی سال ۹۸ و سال های قبل درس گرفته و با اصلاحات اساسی و بنیادین در سیاست های داخلی و خارجی مردم را به خود امیدوار کنند.
* رییس کانون وکلای دادگستری استانهای کرمانشاه و ایلام
نظر شما