در برنامه ریزی های شطرنجی از روی شانس و اقبال نمی توان نتیجه گرفت همه چیز به دانش، برنامه و نحوه اجرا بستگی دارد.

منچ که بازی می کنیم تمام تدبیر و امید بازیگر در پرتاب تاس و رقم روی آن خلاصه می شود که گاه می گیرد و گاه هم نمی گیرد. کم پیش می آید که همیشه بخت، یار باشد و بتوان نتیجه شانسی گرفت، منچ پیش نیاز تختە نرد است.

در تخته نرد زمین بازی کمی پیشرفته تر از منچ می شود و دو تا تاس، جریان بخت آزمایی سرگرم کننده بازی را به دست می گیرند. در این بازی ها همه چیز بر محور شانس، احتمال و پیشامد می چرخد.

شطرنجی ها بینش وسیعی دارند، بی گدار به آب نمی زنند چون به یکباره و در مهمانی پلوخوری، قواعد بازی را یاد نگرفتەاند! زمین بازی را خوب می شناسند و با تکیه برتفکر و پشتکار قوی اقدام به انتخاب نمودەاند؛ معمولا متخصص هستند، هدف های واقع بینانە مشخصی دارند و با محاسبات دقیق و برنامەریزی مناسب "نقشه راه" رسیدن به آن را طراحی می کنند. آنها کمتر قول می دهند و بیشتر از آنچه وعده دادەاند عمل می کنند.

تختەنردی ها در پلوخوری ها و دور همی های دوستانه و شبانه همدیگر را پیدا می کنند، علاقه شدیدی به قدرت بی پشتوانه دارند، اغلب اموراتشان تلفنی و بر اساس رفاقت بی حساب و کتاب می چرخد، هواداران پروپا قرصی هستند، اغلبشان در سمت مسئول ستاد انتخاباتی بیشترین نقش در خدمت به همفکران خود را دارند. تا دلتان بخواهد حرف می زنند، شعار می دهند و موفقیت های کوچک را در کوی و برزن جار می زنند اما در حد یک منچ باز حرفەای هم نیستند.

منبع : روزنامه روژان شماره ۳۸۲