کرد پرس_ مدیرانی که در علوم سرآمد ولی در فنون و مهارت مدیریتی ناکارآمد هستند.  مدیرانی که با ملموسات و واقعیات جامعه فاصله دارند، گفتمانی که دولت سیزدهم ترسیم کرده بود را درنیافته  و تنها به صرف برخی واسطه های سیاسی و یا شخصیتی به بدنه اجرایی دولت ورود کرده اند.
تصور بر این بود که چهره های جدید در یک پروسه زمانی بر اوضاع مسلط شده و سپس با پوست اندازی بدنه مدیریتی نسل جدید مدیران به عرصه کار و تلاش وارد شوند.
از آنجایی که اصلی ترین دغدغه های همه مسئولین ارشد کشور اقتصاد و معیشت می باشد مع الاسف تیم مدیریت اقتصادی ظرفیت همراهی دولت را نداشتند. کشوری با مشکلات پیچیده اقتصادی و محاصره های ناجوانمردانه نیاز به مدیرانی آبدیده و توانمند از همه سلایق موجود کشور است؛  خصوصا پس از وقایع شهریور ۱۴۰۱ که عمده انگیزه های اصلی اعتراضات اولیه ریشه در مسائل اقتصادی داشت  که لجام گسیخته جامعه را در فشار قرار داده بود.
اینک  دولت ظرفیت خود  و نیازمندی های جامعه را شناسایی کرده است و این تغییرات مدیریتی حاکی از اراده ای جدی برای  تحولات اساسی است.
مدیرانی که تا کنون نتوانستند راهکار مهار تورم و راه های رشد تولید را بر اساس نیازهای جامعه ارائه بدهند مدیرانی که نتوانسته اند خودرو که از اولویت های چندم جامعه می باشد سامان دهی کنند،  مدیرانی که نتوانستند بالهای ارز را ببندند تا چنین بلندپروازی نکند، مدیرانی که نتوانستند مواد پروتئینی را برای مصرف اقشار ضعیف جامعه مهیا کنند، مدیرانی که هیچ تعلق جدی به ملیت  و اخلاق و آسایش مردم ندارند و تنها بقا بر مدیریت برایشان مهم است، مدیرانی که چوب حراج به امنیت و آرامش جامعه می زنند و مدیرانی که با همه چیز مدارا می کنند الا منافع ملی و مردم ، چه جای تامل و ماندن دارند.

تغییرات دیرهنگام بود اما انتظارمی رود تا رسیدن به تعادل مدیریتی کارآمد در همه سطوح  استمرار پیدا کند.