به گزارش کردپرس، نشریه آبزرور، نشریه روزهای یکشنبه روزنامه گاردین، یکی از سرمقاله های امروز خود را به انتخابات ترکیه اختصاص داد.

این مقاله با اشاره به بیماری رجب طیب اردوغان رئیس جمهور و رئیس حزب عدالت و توسعه (AKP) نوشت: «رئیس جمهور پس از اینکه هفته گذشته در جریان پخش زنده بدحال شد، کمی ضعیف تر به نظر می رسد. اردوغان 69 ساله، در طول 20 سال گذشته، هم در دوران نخست وزیری و هم در دوران ریاست جمهوری خود، بی رحمانه قدرت را در دستان خود قبضه کرده است. او با دقت تصویر خود را به عنوان یک رهبر سرسخت و نابود نشدنی به جهان نشان داده است. اما این تصویر ناگهان شروع به شکننده شدن کرده است. وزرای اردوغان اصرار دارند که بیماری او ناشی از یک ناراحتی ساده معده است.» 

این مقاله با اشاره به اینکه اردوغان در نظرسنجی‌ها به‌طور شگفت انگیزی از رقیب خود کمال قلیچدار اوغلو عقب افتاده است، نوشت: «این نشانه‌ای از تغییر چشم‌انداز سیاسی در ترکیه است.»

این مقاله از قول تحلیلگران سیاسی تخمین زد که  حزب اردوغان، یعنی AKP و متحد ملی گرای افراطی آن، حزب حرکت ملی (MHP)، پس از شکست های بزرگ انتخاباتی خود در انتخابات شهرداری های آنکارا و استانبول، ممکن است اکثریت پارلمان را نیز از دست بدهند.»

آبزرور همچنین بیانیه HDP مبنی بر حمایت از قلیچداراوغلو در انتخابات ریاست جمهوری را که در روز جمعه به طور رسمی از سوی این حزب منتشر شد، به عنوان اتفاقی توصیف کرد که «پتانسیل تغییر نتیجه انتخابات» را داراست.

آبزرور عدم کفایت دولت در جریان امداد رسانی به زلزله زدگان زمین لرزه 6 فوریه، همچنین مشکلات دولت در بازرسی سازه های در حال ساخت که منجر به تخریب آنها در زلزله شد را به عنوان عوامل خشم رای دهندگان و ریزش آرای او در مناطق زلزله زده عنوان کرد. بر اساس این مقاله اصلاحات قانون اساسی که اردوغان تصویب کرد، باعث داده شدن اختیارات اجرایی گسترده به شخص او شد که در نتیجه آن اردوغان شخصاً مسئول مشکلات کشور است. تلاش های اردوغان برای ساکت کردن منتقدان و رسانه ها نیز نمی تواند مانع تشدید این انتقادات و اعتراضات شود.

آبزرور در پایان مقاله خود نقبی نیز به مشکلات دولت اردوغان در زمینه سیاست خارجی زده و از مداخلات نظامی او در سوریه و عراق و درگیری های او با سوئد و فنلاند به عنوان یک متحد ناتو به عنوان مسائلی نام برده است که موجب خشم بسیاری از متحدان ترکیه شده است.

آبزرور سرمقاله خود را با این جمله به پایان رسانده است: «زمان تغییر فرا رسیده است».