بعد از انقلاب، واگذاری این معدن توسط وزارت صمت با لابی گری به یک شرکت کانادایی _ایرانی انجام گرفت، که تا امروز هم نحوه واگذاری آن به شرکت پویازرکان آقدره در هاله ای از ابهام قرار دارد.
تغییرات زیست محیطی در معدنکاری طلای آق دره، با تشکیل حجم عظیم باطله های حاصل از فعالیت معدنی، آلودگی ناشی از زهاب های اسیدی و آزاد شدن عناصری چون آرسنیک، جیوه، کادمیوم، سرب و روی و نفوذ آنها به آب های زیرزمینی و سطحی، باعث پیدایش آلودگی هوا و از بین رفتن اراضی و منابع طبیعی و نابودی احشام و ایجاد بیماری های انسانی شده است.
تولید سیانور هم در کارخانه پویا زرکان از ترکیب کود اوره و کربنات همراه با آزاد سازی گاز خطرناک آمونیاک انجام می شود، در حالیکه این مسئله نیز بدون مجوز قانونی پیش می رود.
همچنین مجوز استحصال مواد معدنی یاران تخت سلیمان نیز که به تولید سالانه ۲ تن سولفات جیوه می پردازد، عضویت ایران در کنوانسیون منع تولید جیوه را زیر سوال برده است.
شلاق خوردن کارگران مظلوم معدن طلای آقدره کم نبود، حالا تایید وجود سطح بالای آرسنیک در نمونه آزمایش تعدادی از کارگران این معدن بنابر مستندات معتبر پزشکی هم محرز شده، اما مدیران معدن ضمن تعدیل این کارگران به بهانه فصلی بودن کار، از هرگونه حمایت و پرداخت حق و حقوق درمانی آنها خودداری کرده اند.
در حالی که سهم تکاب از ۱۵ درصد حقوق دولتی و یک درصد آلایندگی معادن بلاتکلیف بوده، به نظر می رسد، معدنکاری بر حقوق عامه، حفظ محیط زیست و جان انسان ها ارجحیت پیدا کرده است.