به گزارش کردپرس، بیش از ٣ دهه از بمباران شیمیایی شهر سردشت توسط رژیم بعثی عراق می گذرد و هنوز تعداد دقیق جانبازان شیمیایی این شهر محرز نشده و امکانات درمانی و پزشکی کافی در این شهر وجود ندارد!

این در حالی است که تا اکنون بیش از ۱۳ هزار نفر در این شهرستان محروم و مرزی مدعی مصدومیت شیمیایی شده اند، اما بر اساس اعلام کمیسیون پزشکی بنیاد شهید و امور ایثارگران، از سال ۱۳۸۰ به بعد با تشکیل ١٥ کمیسیون پزشکی بیش از ۱۲ هزار معاینه انجام و برای بیش از یک هزار و ۵۰۰ مصدوم و جانباز شیمیایی پرونده تشکیل شده و این افراد پس از تایید کمیسیون پزشکی تحت پوشش بنیاد شهید و امور ایثارگران قرار گرفتند.

با وجود تشکیل چندین کمیسیون اما این آمار در سال های اخیر تغییر چندانی نکرده است و سخن از تشکیل پرونده برای همان ١٥٠٠ نفر است.

اخیرا هم  در روزهای ٢٥و٢٦ خرداد شانزدهمین کمیسیون تشکیل شد و بنا به گفته سرپرست فرمانداری سردشت؛ از میان مدعیان مصدومیت شیمیایی این شهرستان، ۲ هزار نفر احراز سکونت شدند و در این مرحله ۶۲۵ نفر در ۲ روز با سه جلسه کاری از سوی پزشکان ویزیت و مورد معاینه تخصصی قرار گرفتند.

مشخص نیست ١١ هزار و ٥٠٠ نفر باقی مانده که مدعی مصدومیت شیمیایی هستند کارشان به کجا کشیده شده و چرا این افراد در طول ٣ دهه اخیر به عنوان جانباز شیمیایی احراز هویت نشده اند تا از خدمات درمانی، بیمه و دارو استفاده کنند!  چرا شناسایی مصدومان شیمیایی اینقدر زمان بر بوده و با تاخیر در حال انجام است؟!

گفته می شود؛ در میان مردم، جانبازان شیمیایی وجود دارند که سال هاست با درد و رنج این بیماری زندگی می‌کنند و وضعیت بغرنجی دارند اما به دلیل نبود مدارک و مستندات موفق نشدند که نام خود را به عنوان جانباز ثبت کنند و مشکلات درمان و تهیه دارو و سختی بیماری شیمیایی بودن را سه دهه است در سکوتی دردناک تحمل می کنند.

یکی از این مصدومان شیمیایی که حتی در زمان بمباران شهر خانه‌اش در نزدیکی محل اصابت بمب بود، به دلیل نداشتن مدرک و مستندات نتوانسته پرونده جانبازی دریافت کند در حالی که جز مصدومان شیمیایی با درجه مصدومیت بالاست!!

در سردشت تنها در یک روز ٨ هزار و ٢٤ نفر در سردشت شیمیایی شده و ١١٩ نفر از ساکنان غیرنظامی شهر هم شهید شدند، اما بعد از ٣٦ سال هنوز کار شناسایی مصدومان به پایان نرسیده، کما اینکه در این سال ها بسیاری از آنان در رنج و بیماری و بدون حمایت شهید شده باشند!

در آن فاجعه انسانی مردم به دنبال مداوا و و تیمار بیماران خود بوده اند که گاهی سال ها به طول انجامیده است و کمتر کسی در آن زمان به فکر تشکیل پرونده و تهیه مدارک جهت ثبت نام خود به عنوان یک جانباز شیمیایی بوده است. در حالیکه این اقدام در همان سال های اول فاجعه، باید از سوی دولت وقت انجام می شد، نه اینکه بعد از ٣ دهه انتظار ارائه مدرک و اثبات مصدومیت را از مردم داشته باشند!

اکنون نیز با وجود برگزاری چندین کمیسیون پزشکی هنوز انتظار مردم سردشت برآورده نشده است. همچنین نیاز به احداث یک بیمارستان تخصصی با پزشکان متخصص برای مصدومان شیمیایی در این شهرستان و تامین داروهای مورد نیاز آنها ضروری است.

 تنها یک کلینیک برای هزاران مصدوم شیمیایی سردشت در شهر وجود دارد که کفاف نمی دهد و همان هم از امکانات لازم برخوردار نیست. عجیب تر آنکه تاکنون ٥ بار افتتاح شده است!!

کمیسیون پزشکی ویژه مصدومان و جانبازان بمباران شیمیایی این شهر، به شانزدهمین مرحله رسیده و نه آمار تغییری کرده نه دردی از مردم دوا شده است.

به گزارش کردپرس، رژیم بعث عراق در هفتم تیر ۱۳۶۶ با استفاده از بمب‌های شیمیایی چهار نقطه پرازدحام سردشت را بمباران کرد که در این حمله ناجوانمردانه ۱۱۹ نفر از ساکنان غیرنظامی شهر شهید و بیش از ٨ هزار نفر نیز در معرض گازهای سمی قرار گرفته و دچار مصدومیت شیمیایی شدند.

بمباران شیمیایی شهر مرزی سردشت فجیع ترین تهاجم شیمیایی بود که آثار و مشکلات منفی بسیاری به وجود آورد و این شهر اولین شهر قربانی جنگ افزارهای شیمیایی در جهان پس از بمباران هسته‌ای هیروشیما نامیده شده است.