مایکل روبین، نویسنده آمریکایی و از مسئولان سابق دولت آمریکا ، در یادداشتی که در نشریه ۱۹۴۵ منتشر شده، انتقاد شدیدی از عملکرد مسرور بارزانی ، رییس دولت اقلیم کردستان عراق داشته و به او تاخته است.

متن کامل یادداشت مایکل روبین:

«کردستان عراق، آنطور که نخست وزیر این منطقه و وارث خاندان قدرتمند بارزانی باور دارد، نه امن است و نه باثبات. سوء مدیریت و فساد به رکود اقتصادی کمک می کند و استراتژی قدیمی او برای خرید دوستان با تمام شدن پول دچار تزلزل شده است.

مسرور بارزانی در هفته‌های اخیر سعی کرده است شهرت و اعتبار خود را در میان کردهای این منطقه، با نشان دادن فیلمی که یادآور تلاش‌های تبلیغاتی قدرتمندانی مانند صدام حسین و عیدی امین است، تقویت کند. این فیلم به دنبال تأکید بر انعطاف پذیری مسرور است. اما صفحات فیس‌بوک کردها این سوال را مطرح می‌کنند که بارزانی چه طور می‌تواند انعطاف‌پذیر باشد وقتی در سخنرانی‌های بیرون محل سکونت خود دستگاه‌های تهویه مطبوع همراه خود می برد تا خود را خنک کند در شرایطی که کردهای عادی روزانه و در میانه افزایش سرسام‌آور قیمت برق و سوخت با خاموشی مواجه می‌شوند.

در حال حاضر کردها می پرسند که او چه کاری انجام داده است. آیا مسرور آنطور که در مستندش ادعا می کند زیرک و چابک است؟ من از تعدادی دیپلمات، رهبران جامعه مدنی کردی، دانشجویان و برخی از مقامات حزب خود بارزانی خواستم تا حکومت او را ارزیابی کنند. نتایج خوب نبود.

با این که مقامات خارجی دریافته اند که مسرور دارای قدرت بیشتری است اما ترجیح می دهند با نچیروان بارزانی، پسر عموی او و مثلا رئیس اقلیم کردستان تعامل داشته باشند. مذاکره با نچیروان شبیه همکاری با ویلیام «باس» توید، رئیس ماشین سیاسی تامانی هال قرن نوزدهمی دموکرات‌ها است. تعامل با مسرور نیز مانند همکاری با فرانک کاستلو، تبهکار نیویورکی است. هر دو ممکن است فاسد باشند اما در حرفه ای بودن و عملکرد متفاوت هستند.

مسرور در توییتر خود می گوید که در حال ساختن کردستانی قوی تر است. با این حال، نظر قاطع این است که مسرور شکست خورده است.

برای اثبات این امر، این مسائل را در نظر بگیرید:

- فشار او برای برگزاری رفراندوم استقلال باعث شد که اقلیم کردستان عراق قلمرو خود را به نفع دولت فدرال از دست بدهد که از جمله آنها برخی از مناطق سودمند شمال عراق بود. او پیشنهاد کاخ سفید برای حمایت از همه پرسی خود در ازای تاخیر دو ساله در برگزاری رفراندوم را رد کرد. اگر او عجولانه عمل نمی کرد، شاید کردستان عراق امروز مستقل شده بود.

-سوء مدیریت، حرص و طمع ورزی او باعث شده است که پرونده نفت و گاز کردستان عراق به طور کامل به بغداد تسلیم شود. حزب دمکرات کردستان با توجه به همکاری مسعود، پدرش با صدام حسین دیکتاتور، در ضعیف‌ترین موقعیت خود در بغداد از سال 2003 یا شاید حتی قبل از آن قرار دارد.

-در حالی که پدر بیمار او این در اواخر عمر، پس از اختلافات اواسط دهه 1970 و جنگ داخلی 1994-1997 به دنبال تعادل و وحدت بود، مسرور و برادرش ویسی بارزانی، کردستان عراق را به بدترین شکل ممکن دچار تفرقه حزبی طی یک ربع قرن اخیر کرده اند. از آنجایی که پسر عموها یکدیگر را و برادر، برادر خود را تحریک می کند، حزب دمکرات کردستان با بدترین بحران داخلی خود از سال 1975 مواجه است.

-فساد در کردستان عراق همیشه زیاد بوده است شاید حتی بدتر از بقیه مناطق عراق، اما اکنون فساد به اوج خود رسیده است. مسرور اکنون به جای ساختن یک دبی جدید، یک اریتره جدید ساخته است. جوانان کرد که بسیاری از آنها تحصیلات عالی دارند اما نمی توانند در یک سیستم فاسد جایی برای کار کردن پیدا کنند، زندگی و جان خود را در اختیار قاچاقچیان انسان قرار می دهند. آنها به اروپا فرار می کنند و بسیاری در این راه جان خود را از دست می دهند. اگر مسرور تبلیغات خود را باور داشت، لازم نبود از خبرنگاران این منطقه بترسد. با این حال او از افشای حقیقت وحشت دارد. بنابراین، آنها را زندانی می کند.

- نیروی پیشمرگه در ضعیف ترین حالت خود قرار دارد. مسرور اکنون به شکست دادن دولت اسلامی می بالد اما در واقع این شبه نظامیان شیعه بودند که شهرها را آزاد کردند و نفوذ پس از جنگ کردها را به شکست کشاندند. مسرور تجهیزات جنگی مورد نیاز کردها برای مبارزه با داعش را انبار کرد تا از ادامه قدرت خود اطمینان حاصل کند. حتی ژنرال‌های ارشد نیروی پیشمرگ، نُه سال پیش که دولت اسلامی یا داعش به سمت اربیل حرکت کرد، فرار کردند. مسرور بارزانی تا به امروز هم اطلاعات فرودگاه اربیل را طبقه بندی کرده و از افشای آن جلوگیری می کند تا از افشای نام کسانی که در وقت نیاز فرار کردند جلوگیری کند.

- او در آنکارا به التماس می افتد و در حالی که ترک ها غیرنظامیان را در قلمرو او می کشند، سکوت کرده است.

همیشه قبل از طوفان آرامش حاکم است. شاید غرب بر این باور باشد که اگر دیکتاتوری منطقه را با ثبات نگه دارد و نفوذ ایران را محدود کند، می تواند با چنین دیکتاتوری معامله کند اما در مورد مسرور بارزانی، از دو جهت دچار اشتباه شده است: اولا، قاچاق به ایران توسط بارزانی با قدرت ادامه دارد. او برای تقویت قدرت خود با هر کسی معامله خواهد کرد. دوم این که کردهای ناامید از ظلم و بی‌کفایتی او آماده خلاص شدن از شر او هستند. پدرش مسعود به مدت 40 سال بر امور کردستان عراق مسلط بود. سوال اینجاست که آیا مسرور می تواند دو برابر آن، در این عرصه دوام بیاورد؟»

منبع: نشریه 1945

نویسنده: مایکل روبین