به گزارش کردپرس، بر اساس گزارش های ارائه شده به سازمان ملل 10 هزار و 557 مین زمینی/ضد نفر در درسیم وجود دارد. جابجایی مین ها از مکان های شناخته شده خود به دلیل سیل و رانش زمین که به دلایل امنیتی در اطراف پاسگاه های پلیس، گذرگاه ها و مناطق نظامی نزدیک به مناطق مسکونی جاسازی شده اند، همچنان تهدیدی برای زندگی شهروندان است. بر اساس کنوانسیون اتاوا که ترکیه نیز عضو آن است، قرار بود از اول مارس 2004 عملیات پاکسازی میدان های مین در ترکیه آغاز شود، اما تا به امروز هیچ تلاشی برای این کار صورت نگرفته است. بنا بر گزارش های منتشر شده، در سال های اخیر دست کم 10 شهروند غیر نظامی از جمله 4 کودک به دلیل انفجار مین در درسیم جان خود را از دست داده اند. این رقم در کل مساحت ترکیه به چیزی بیش از ده هزار تن می رسد.

به نوشته دویگو کیت از گازته دیوار، باریش ییلدیریم وکیل دادگستری و عضو کمیسیون حقوق محیط زیست و شهری کانون وکلای ترکیه، که خود سال ها است در حوزه درخواست برای پاکسازی میدان های مین فعالیت می کند، با  با بیان این که ترکیه هیچ تلاشی برای پاکسازی میدان های مین نمی کند، گفت: «بر اساس فهرستی که به سازمان ملل متحد ارائه شده است، 10 هزار و 557 مین ضد نفر در استان درسیم وجود دارد. این مین ها در بسیاری از مناطق عمومی از جمله کنار مدارس شبانه روزی هستند. ما برای امحای این مین ها تلاش‌ها و شکایت‌های کیفری مختلفی انجام داده‌ایم. آنها همچنین منکر تلفات جانی و مالی در درسیم هستند.»

ییلدیریم در ادامه عدم تلاش ترکیه برای پاکسازی میدان های مین را به مثابه نقض حقوق بشر و نقض حق زندگی مردم دانست و گفت: «ترکیه باید هر چه سریعتر به تعهدات خود در قبال سازمان ملل عمل کند و میدان های مین را پاکسازی کند.»

معتبر اوورتن، یکی از اعضای انجمن «ترکیه بدون مین» با اشاره به تلفات مین که بیشتر قربانیان آن کودکان هستند، گفت: ««مین های ضد نفر سلاح هایی هستند که عمدتاً باعث مرگ غیرنظامیان و به ویژه کودکان می شوند. باید از ورود غیرنظامیان و کودکان به مناطق مین گذاری شده جلوگیری شود.»

او بر لزوم «آموزش خطر مین باید برای غیرنظامیان و کودکان» ساکن در مناطق مین گذاری شده تاکید کرد.

اوورتن افزود: «بر اساس گزارش وزارت کشور از سال 1984 تا 2010، 6 هزار و 360 نفر بر اثر انفجار مین در ترکیه کشته و زخمی شده اند. تخمین زده می شود که تعداد کشته ها یا مجروحان از زمان مین گذاری در سال 1950 بیش از 10 هزار نفر باشد.»

اوورتن با بیان این که آ»ار دقیقی درباره شمار تلفات مین در ترکیه وجود ندارد گفت: «در ترکیه هیچ بانک اطلاعاتی در این زمینه وجود ندارد. بنابراین نمی توان عدد دقیقی ارائه داد. قربانیان مین که معلول شد اند باید بتوانند دوباره در جامعه ادغام شوند و حقوق آنها به رسمیت شناخته شود.» 

حسین یاشار سزگین، مدیر انجمن حقوق بشر، با توجه به خطر نزدیکی مناطق آموزشی نظامی به شهرک‌های مسکونی، درباره تهدید مین هشدار داد: «پاکسازی نکردن میدان های مین‌ خطر مرگ در درسیم را افزایش می‌دهد. ترکیه باید برای جلوگیری از تکرار حوادث مورد بحث، به تعهدات خود در کنوانسیون اتاوا عمل کند و از غیرنظامیان محافظت کند. میدان های مین که بیشترین قربانیان آن کودکان هستند، باید فورا پاکسازی شوند.»