محمد اوراز قهرمانی کُرد که کوه ها در برابرش تسلیم بودند. ۲۵ شهریور سال ۱۳۴۸ در شهرستان نقده از پدری کُرد و مادری آذری، زاده شد.
اوراز، قهرمان محجوب و متعهدی بود که با بردباری و استقامت ستودنی، بسیاری از قله های مرتفع دنیا را درنوردید.
اوراز سال ۱۳۶۷ در اولین تجربه پیش از ورود به دنیای حرفه ای کوهنوردی، گروه قندیل را بنا نهاد و سال ۱۳۷۶ برای اولین بار پس از فراخوان فدراسیون کوهنوردی در اردوهای آماده سازی تیم ملی جهت اعزام به قله های گاشربروم و راکاپوشی در کشور پاکستان شرکت کرد و موفق به عضویت در تیم اعزامی به قله راکاپوشی با ارتفاع 7 هزار و ۷۸۸ متر شد.
در همان سال به اتفاق ۶ نفر از دوستان و اعضای تیم موفق به صعود این قله شد و اولین تجربه هیمالیا نوردیش را با موفقیت پشت سر نهاد.
سال ۱۳۷۷ را می توان نقطه عطف تاریخ زندگی محمد اوراز دانست. در این سال وی به همراه 3 نفر از اعضای تیم ملی کوهنوردی ایران توانست به قله اورست بلندترین قله جهان صعود کند و به این ترتیب اوراز به عنوان اولین صعودکننده تیم ملی ایران به قله اورست شناخته شد.
زنده یاد محمد در روز ۲۶ مرداد ۱۳۸۲ به هنگام فتح قله «گاشربروم» در کشور پاکستان در نزدیکی های قله و در اثر سقوط بهمن، به شدت مصدوم شد و با تلاش دوستان همنوردش به بیمارستان «شفا» در شهر اسلام آباد پاکستان منتقل شد و پس از ۲۰ روز مبارزه با مرگ در روز ۱۶ شهریور ۱۳۸۲ جان به جان آفرین تسلیم کرد.
در سنندج به سمت کوه آبیدر که بروید به میدانی بر می خورید که مجسمه ای در وسط آن با نگاهی آسمانی، عزم کوه کرده است. میدان اوراز؛ به نام قهرمانی بنام به همین نام.
کد خبر 2760627
نظر شما