به گزارش خبرنگار کردپرس، در تقویم یک روز به نامشان است و برای گرامیداشت آن درست مانند دیگر مناسب های ملی تبدیل می شود به یک هفته. گرامیداشت برای کسانی که الفبای زندگی را از کودکی به همه می آموزند و از نخستین آموزندگان تربیتی در جهان به شمار می روند. «معلم» کسی که یاد می دهد بخوانی، بنویسی و بدانی. از همان کلاس اول تا دانشگاه و حتی بعد از آن یعنی تا همیشه این آموخته های معلم است که یادت می ماند و ذهن ات را رشد و تکامل می بخشد. معلمی که هم می تواند با آموخته هایش یک دانشمند تحویل جامعه دهد و هم یک انسان نابکار! و اینجاست که می توان فهمید معلمی شغلی حساس هست به طوری که آینده یک جامعه و کشور را در گرو آموزش خود نهفته دارد.
در این میان اما آیا معلم با وجود مشکلاتی که پیش روی خود دارد به تنهایی قادر به ایفای چنین نقش مهمی در امر آموزش و پرورش هست!؟ آیا محدودیت ها و سیاست های پیچیده و دست و پاگیر اجازه می دهند او خود واقعی اش باشد!؟ آیا با وجود تمامی این مشکلات جایگاه معلم در جامعه شناخته شده است!؟
پاسخ به این سؤالات و دیگر موارد نیازمند بررسی دقیق و واکاوی تمامی جنبه های این شغل ارزشمند است و شاید در همین زمینه «افسانه محمدی» یکی از معلمان برجسته قروه که سال ها برای تعلیم و تربیت چندین نسل زحمت کشیده بتواند توضیحاتی را بدهد.
او که با رتبه ۳۳۲ در سال ۶۴ در رشته تحصیلی تاریخ وارد دانشگاه تهران شد و بعد از اتمام دوره کارشناسی در سال ۶۸ موفق می شود به عنوان دبیر تاریخ وارد آموزش و پرورش شهرستان قروه شده و مشغول به کار شود، اعتقاد دارد «معلم هنوز جایگاه واقعی خود را در جامعه پیدا نکرده است. رسیدن به شرایطی که اهمیت و ارزش واقعی نقش معلم در تربیت نسل آینده محقق شود به کار فرهنگی و برنامه ریزی بلند مدت نیاز دارد».
«محمدی» علاوه بر تدریس مدتی را هم به عنوان مدیر دبیرستان خدمت کرده و در تمام ۳۲ سال فعالیت اش هم در دبیرستان و هم در دانش سرا تدریس داشته و به خوبی از تمامی تغییر و تحولات حوزه آموزش و پرورش مطلع است. به طوری که می گوید «از زمان شروع به تدریس من حدود ۳۵ سال گذشته و جامعه و شرایط آن و البته زندگی معلمان دستخوش تغییرات زیادی شده. شرایط اقتصادی بیشترین دگرگونی را شاهد بوده و فشار اقتصادی تبعات زیادی در نحوه تدریس، رفتار شغلی، شأن و جایگاه معلم به جای گذاشته و از طرف دیگر با پیشرفت روزافزون دانش و تکنولوژی روش های جدید و خلاق آموزش به کمک معلم آمده و از این نظر معلمان باید به روز باشند».
او از سال ۹۸ بازنشسته شده و حالا باور دارد علیرغم تمام مشکلات و کاستی هایی که در حفظ ارزش و جایگاه معلم وجود داشته و دارد هنوز اعتبار و شأن معلم قابل احترام هست و جامعه به عنوان یک رسالت الهی و انسانی به آن نگاه می کند و امید دارد که گزینش و تربیت معلمان آگاه و توانا از میان استعدادهای ساعی و توانمند دانشگاه می تواند پناه و امیدی برای دانشجویان و جوانان باشد».
یکی از نهادهایی که می تواند در کاهش مشکلات جامعه فرهنگیان و همین طور ارتقای معلمان در جامعه نقش داشته باشد مجلس شورای اسلامی است. مجلسی که نمایندگان آن در پیگیری و تحقق مطالبات معلمان باید اثرگذار بوده به خصوص اگر این نمایندگان خود از بدنه آموزش و پرورش باشند. در واقع باید مشخص شود که آیا مجلس شورای اسلامی توانسته خواسته های فرهنگیان را اجرایی و پیگیر مطالباتشان باشد؟ و در این باره «محمدی» بر این نظر است که «آمار حضور معلمان درپست نماینده مجلس نوسان داشته اما تقریباً همیشه درمجلس حضور داشته اند پس توقع ارتقا بهتر شرایط معلمان توقع زیادی نیست! متأسفانه این توقع در این سال ها برآورده نشده و به نتیجه مطلوب هم نرسیده است».
این معلم بازنشسته اصلی ترین مطالبه جامعه فرهنگیان را در تثبیت شرایط اقتصادی می داند. «معلم فردی از آحاد این جامعه و به تبع درگیر مشکلات جامعه است. اصلی ترین مطالبه، تثبیت شرایط اقتصادی و خروج جامعه از حالت رکود و تورم است. در زمینه دستمزد و حقوق اقدامات زیادی صورت گرفته اما بازهم دستمزدها بخصوص برای قشر بازنشسته عادلانه نیست».
«افسانه محمدی» پنج سال است که بازنشسته شده و حالا از وضعیت فرهنگیان بازنشسته انتقاد دارد. «متأسفانه فرهنگیان بعد از بازنشستگی از نظر اداره اموزش و پرورش فراموش شده و از یادها می روند! نه برنامه ای نه دورهمی، نه حقوق و پرداخت مناسبتی یا تشویقی! اصلاً فراموش می شوند!».
او خواستار توجه بیشتر به بازنشستگان فرهنگی به عنوان سرمایه های ارزشمند سرتاسر از تجربه و عشق شد و برقراری ارتباط بازنشستگان با معلمان شاغل و دانش آموزان را ضروری دانست.
اولویت کاری یک معلم از نظر جامعه باید یک آموزش صحیح و برپایه مهارت و تربیت همه جانبه باشد. موردی که معلوم نیست با وجود تمامی مشکلات موجود آیا توسط معلمان قابل انجام هست یا نه!؟ با این به گفته «محمدی» اولویت کاری معلم باید تدریس بهتر و تربیت عالی دانش آموزان باشد و برای تحقیق این مهم تا زمانی که معلم به آسودگی و اطمینان خاطر قلبی نرسد نمی تواند با آرامش و طیب خاطر و وجدان آسوده انجام وظیفه کند و همه این ها در گرو وضعیت مالی قابل قبول و درآمد مکفی و آبرومندانه است.
باید دانست نقش کلیدی معلمان به عنوان مجریان آموزش عمومی و الگوهای اولیه دانش آموزان بسیار مهم جلوه می کند. چرا که معلمان جامعه، انسان سازان نسل بعدی اند در همین راستا جوامع پیشرفته جهان اهمیت آموزش عمومی را به عنوان یکی از مهمترین و شاید تنهاترین عامل توسعه اجتماعی دریافته اند و سرمایه گذاریهای عظیم و درازمدتی را روی آن انجام داده اند این در حالی است که در کشور ایران آن طور که باید در حوزه آموزشی سرمایه گذاری نمی شود به همین دلیل به نیازهای معلمان هم چندان اهمیت نمی دهند. لذا می طلبد دولت میزان توجه خود را به مسایل آموزشی معطوف دارد چرا که اگر وضعیت فرهنگیان و حوزه آموزش به همین صورت ادامه یابد می توان گفت ماهیت چنین نظامی آموزشی گسترش آسیب های اجتماعی و انحرافات اخلاقی و تمایل شدید به مهاجرت و نبود تمرکز بر مسایل درون زای فرهنگی اجتماع است. /
* گزارش: زیبا امیدی فر
نظر شما