به گزارش خبرنگار کردپرس، «بالأخره باران خبر از خشکسالی جهل که بهتره؛ موافق نیستم. باران خبر دانایی انسان رو آشفته می کنه و وقتی آگاهی کسی آشفته شد خود او هم درمانده میشه. دانایی پریشان از جهل بدتره، چون به هر حال در ندانستن آرامشی هست که در دانستن نیست- اما به هر حال در دنیای امروز فرار کردن از این باران اطلاعات کار ساده ای نیست». این بخشی از کتاب «روی ماه خداوند را ببوس» اثری از نویسنده معروف ایرانی «مصطفی مستور» است. کتابی داستانی اما با روایتی متفاوت در قالب فلسفه.

«مصطفی مستور» متولد سال ۴۳ است که داستان های او مخاطبان بسیاری دارد و در بیشتر کتابهایش وضعیت اجتماعی را روایت کرده؛ کتاب «روی ماه خداوند را ببوس» یکی از آثار برجسته اوست که جایزه جشنواره قلم زرین را کسیب کرده و چندین بار هم تجدید چاپ شده است.   

«مصطفی مستور» در این کتاب نشان داده که شک و تردید در هر چیزی انسان را وارد جهنمی می کند که نه تنها زندگی خود شخص بلکه زندگی اطرافیان او را هم تحت تأثیر قرار می دهد.

این کتاب که رمانی با موضوع فسلفی و هستی شناسانه است در پی پاسخ دادن به پرسش هایی هست که همیشه در جدال میان عقل و احساس مطرح می شوند. در واقع «روی ماه خداوند را ببوس» سؤالات هستی شناسانه زیادی را مطرح می کند که ممکن است برای بسیاری پیش آمده باشد. سؤالاتی که جدال هایی میان عقل و منطق و احساس انسان پیش می آورد. در این اثر دو نوع شخصیت مقابل هم قرار دارند؛ کسانی که سرشار از سؤالات و ابهامات درباره وجود خدا و هدفمندی زندگی هستند و کسانی که به این سؤالات پاسخ می دهند.

نویسنده در این رمان افکار دینی، معرفت شناسی، جامعه شناسی و... خود را با زبان شخصیت های داستان بیان می کند که بر پایه سه محور اساسی «شک، قطعیت نداشتن و تنهایی» بنیان نهاده است. دغدغه اصلی نویسنده در این کتاب خدامحوری، تفکر و اندیشه ایمان و تقدس و تلاش انسان برای کشف خود و کشف معنا و خداست.

این رمان از آن دسته داستان هایی است که وجود خداوند را در عالم هستی با پرسش و پاسخ نشان می دهد و در نهایت با پایان باز مخاطب را با قضاوت خود رها می کند.

خواندن این کتاب برای کسانی که به دنبال چگونگی وجود خدا هستند ضروری است. /