ستران عبدالله در یادداشت ارسالی خود به کردپرس نوشتە است:

مهمان و میزبان برنامه چون بر روی آنتن مستقیم پخش برنامه بودند شانه‌های خود را بالا انداخته بودند و  در حال و هوای خود به سر می‌بردند(جوگیر شده بودند) و می‌گفتند که مشکلات کرکوک با اجرای ماده 140 حل و فصل می‌شوند نه با دارابودن یک استاندار کُرد، نمی‌گفتند اگر  پرچم کردستان در آن برافراشته نباشد شوقی ندارد و گویا تمام مناصب کُردها صرف هزینه کردن برای پست استاندرای شده است که مبادا این پست را کسب نکند زیاد حرف زدند اما کمتر از وجدان استفاده کردند. این انگور ترش است و مزه ندارد چون دست خودشان به آن نرسیده است! مانند آنچه که می‌گفتند که پست ریاست جمهوری تشریفاتی است چون خودشان در این تشریفات حضور نداشتند.

این برنامه یکی از صدها برنامه‌ رسانه‌ای است که با صدها صفحه و حساب کاربری و تیک تاک احاطه شده‌اند تا بگویند کُردها و اتحادیه میهنی در کرکوک شکست خورده‌اند و آنچه که موجودیت دارد چیزی نیست که می‌بایست می‌بود.

طبیعتاً خوبی این ملت سربلند کُرد این است که بر اساس یک برنامه تلویزیونی حمایت شده تصمیم گیری نمی‌کنند، بلکه بر اساس برنامه کُرد بودن تصمیم می‌گیرد. بنابراین مردم از رای دادن به آنها منصرف شدند و دیگر هیاهوی بعد از پیروزی کرکوک به داد آنها نمی‌رسد.

به گفته مام جلال طالبانی خواهر و برادرم، مردم پانورامای رویدادهای جنگ با داعش را به یاد دارند که شما جار می‌زدید که دولت داعش اکنون بین کردستان و بغداد قرار گرفته است دیگر نیازی نیست دولت عراق زحمت بکشد زیرا داعش خود ماده 140 را اجرا کرد.

هنگامی که فهمیدید که داعش کاری به ماده 140 و قانون اساسی ندارد بلکه کارش فقط ترور و حمله است  به سراغ مسئله دراماتیک عراق فراموش کردن ماده 140 رفتید، بله درست است واقعا عراق فراموش کرده است اما شما هم در عمل این فراموشی را گسترش می‌دهید.

هفت سال یک استاندار عرب به سرپرستی برای این شهر گماشتید تا کُردها و اتحادیه میهنی دوباره این پست را به دست نیاورند بعدها که در سال 2023 دمکراسی و انتخابات، اتحادیه میهنی را پایدار کرد مایل بودید همین فرد عرب در پست سرپرستی استانداری کرکوک ابقا گردد، فقط یک کُرد با پرچم سبز در آنجا نباشد.

پرچم چه و ماده 140 چه!؟ این ها عناوین متعلق به قانون و حاکمیت و دولتمداری هستند، شما هم دوست ندارید که کرکوک به خاطر این ارزشهای والا شهری زیبا و شاد و قددران باشد.

سالهای زیادی تحقق آرمانهای کرکوک و مطالباتی مشروع مردم کُرد این شهر را به تعویق انداختید فکر می‌کردید مردم به شما باور دارند که با استفاده از خنجر شمشیر تعریب را شکست می‌دهید! فکر می‌کردید که با استفاده از راکان جبوری پرچم کردستان را در بلندای قلعه به اهتزاز در می‌آورید!

چنین امری نه تنها در ژرفای کتابهای تاریخ وجود نداشته و ثبت نشده است بلکه حتی در کتابهای درسی که آنها را در راستای منافع نگرشی و بازگوکننده تعصبات حزبی خود طراحی کرده‌اید، جایی ندارد و از آن سخنی به میان نیامده است.

آخر قانون اساسی و پرچم و کُردبودن چطور در جدال با رای و وزن و اراده ملتمان اجرایی می‌شوند؟ ماده 140 چگونه با محصور کردن اراده و خواست شهروندان کرکوک که بُن مایه و ریشه کُردبودن هستند، اجرایی است؟

اراده ملت ما در یک جا و ساخت و پاختهای (تبانی های) شما در جایی دیگر قرار دارند  به همین علت است که سردرگم شده‌اید دیگر این مسئله نیاز به مَتَل و ریاضی ندارد.