محسن عظیمی در گفتوگو با خبرنگار کردپرس درباره لزوم شکلگیری نمایشهای جدید با موضوعات و ژانرهای مختلف گفت: «امروز تئاتر و سینمای ما مانند اکثر مقولات فرهنگی به شدت شبیه یکدیگر هستند و معمولاً وقتی کاری با ژانری متفاوت، موفقتر از بقیه کارها عمل میکند بیشتر کارها به همان سمت میروند.»
وی خاطرنشان کرد: «اگر نگاهی به تئاتر و سینمای ایران بیندازیم متوجه این موضوع میشویم که بسیاری از هنرمندان برای رسیدن به موفقیت خود در این سالها آثار کارگردانان و نویسندگان شاخص دوره خود را الگو قراردادند و به همین دلیل بیشتر به مسائل اجتماعی پرداختند و اکثر تئاترها و نمایشها به این سمت کشیده شدند.»
این کارگردان درباره ایده نگارش نمایش «ژینوساید» گفت: «جدای از معضل بزرگ جنگ و نابودی محیطزیست و انسان که موضوعی جهانی است در ایران موضوعات اجتماعی چون شامل معضلاتی است که جامعه با آنها مستقیماً و روزمره درگیر است، بیشتر موردپسند تماشاگر هستند و همین موضوع ایدهای برای نگارش این متن شد.»
عظیمی خاطرنشان کرد: «به نظر من موضوع جنگ و کشتار و نابود کردن انسان و انسانیت در اولویت قرار دارد چراکه مسلماً شما میتوانید با وجود فقر و ظلم و فساد و... همچنان نفس بکشید ولی وقتی انسانی به هر دلیلی کشته میشود حق زیست او گرفته میشود و این موضوع وحشتناک است. پرداختن به چنین موضوعی و عواقب آن به نظرم شاید با عریان ساختن چهره کریه جنگ و کشتار باعث شود انسانها در برابر آن بایستند و مخالفت خود را به هر نوعی نشان دهند.»
کارگردان نمایش«ژینوساید» تصریح کرد: «این نمایش حاصل یک دهه تحقیق و پژوهش و تجربه من در باب جنگ است و شاید چکیدهای از تمام نمایشنامههایی که در این باب نوشتهام. برای نخستین بار تلاش کردم در فضایی سیال با استفاده از شیوههای نمایشی متفاوت و نمایشها و اشعار و متلهای ایرانی و... نمایشی داشته باشیم از زبان دو راوی دیوانه زخمی از جنگ و کشتار.
وی در ادامه به مشکلات فیلمنامه و نمایشنامهنویسی در ایران اشاره کرد و گفت: «تئاتر و درام در ایران قدمت چندانی ندارد و از طرفی واقعاً هنرمندان ما نمیتوانند تماموقت و بدون دغدغههای اقتصادی و... به کار تئاتر بپردازند. بیشتر کسانی که در زمینهٔ تئاتر فعالند نه امنیت شغلی دارند و نه از نظر اقتصادی تأمین هستند، از طرفی با موضوع نظارتهای شدید روبهرو هستند لذا نباید انتظار داشت بتوانند آثار درخوری را تولید کنند.»
به گزارش کردپرس کرمانشاه؛محسن عظیمی متولد ۱۳۵۸ شهر صحنه، فعالیت در زمینه تئاتر را در کانون پرورش فکری این شهر، اواسط دهه هفتاد زیرنظر نخستین معلمش زندهیاد (سیدحجاب الدین الهامی) آغاز نمود و به شکل تجربی بدون ادامه تحصیل در دانشگاه، تئاتر را ادامه داد. او با حضور در کلاسهای نمایشنامه نویسی خسرو حکیم رابط، محمد یعقوبی و کارگاههای تخصصی جشنوارههای تئاتر و استفاده از محضر دکتر ایرج زهری و مطالعات تخصصی نمایشنامه نویسی را بهشکل تخصصیتر ادامه داد.
از جمله فعالیتهای هنری محسن عظیمی؛کارگردانی و بازی در نمایش بچههای نیمهشب نوشته منوچهر اکبرلو، ببین چه برفی میآید! نوشته نادر برهانی مرند، نگارش و اجرای نمایشنامه: پیراهن آسمانی و این منم زنی تنها و زیر پتوی خاکستری. که با اجرای این پنج نمایش در سال های ۱۳۷۷ تا ۱۳۸۱، عظیمی توانست جوایز متعددی را برای یک گروه تئاتری در شهر صحنه کسب کند.
وی بعد از آن در تهران نمایشنامه نویسی را به شکل تخصصیتر دنبال کرد و گروههای متعددی در تهران و دیگر شهرها نمایشنامه هایش را اجرا کردند و در جشنوارههای مختلف جوایز متعددی را کسب نمود؛ از جمله نمایشنامههای اجرا شده ی او میتوان به: نطفه، همیشه همهچیز یه جور نیست، هاری، ژان، یک گربه یک ماهی، لایک، آجر، هیله(تفنگ و تنبور)، فیگوراتیومرگ(لعنتآباد)، چرخ، هجده، ۶۴۱۰، تریزومی۲۱، شین، سرطان سکوت و... اشاره کرد.
عظیمی در زمینه کارگردانی نمایشنامه به من نگو لیدی گاگا را پس از نگارش، ژانویه ۲۰۱۳ در سلیمانیه اجرا کرد. این نمایشنامه با اصلاحات بسیار بعدتر با عنوان به من نگو عالیجناب در تهران اجرا شد. نمایشنامه دیگرش اتاق سیاه را هم با یک گروه کارگاهی و جوان سال ۱۳۹۶ در سالن محراب اجرا نمود.
همیشه همهچیز یک جور نیست، نخستین اثر اوست که به شکل دو زبانه توسط نشر افراز در سال ۱۳۹۱ منتشر شد. ترجمه این نمایشنامه بهعنوان منتخب نخستین جشنواره نمایشنامهنویسی افرز، ژوئن ۲۰۱۱ در موسسه میسهال شیکاگو نمایشنامهخوانی شد. این نمایشنامه جزو یکی از سه نامزد های نمایشنامه اولی در هفتمین جشن ادبیات نمایشی ایران شد. همچنین آجر به عنوان منتخب بخش نمایشنامه نویسی سیوسومین جشنواره تئاتر فجر، سال ۱۳۹۵ توسط نشر بوتیمار منتشر شد.
علاوه بر این نمایشنامه ۶۴۱۰ این هنرمند برنده جایزه سوم پانزدهمین جشنواره سراسری مقاومت شد و علاوه بر انتشار در کتاب جشنواره توسط انتشار هنر دفاع منتشر خواهد شد. نمایشنامه چرخ به عنوان نامزد بخش نمایشنامهنویسی سیوپنجمین جشنواره تئاتر فجر سال ۱۳۹۸ منتشر شد.
از دیگر آثار منتشر شده ایشان میتوان به دو نمایشنامه یک فضای تهی ((شامل چهار نمایشنامه کوتاه) و ژان(شامل دو نمایشنامه هاری و چرخ) توسط نشر باران در ونکور کانادا، هِلیبُرن توسط انتشارات نمایش، آخرین باران بهاری منتشرشده در نشر شاهد، نمایشنامههای سلما، پل، ۶۴۱۰ توسط انتشارات دفاع، یک کلاغ یک طوطی منتخب نخستین جشنواره نمایشنامهنویسی اصفهان توسط سازمان فرهنگی شهرداری اصفهان، نمایشنامههای هیله (تفنگ و تنبور) برنده دیپلم افتخار نخستین جشنواره نمایشنامهنویسی مرصاد و برنده جایزه دوم سومین جشنواره تئاترشهر و هجده توسط انتشارات آماره اشاره کرد.
عظیمی در سال ۱۳۹۹ با نمایشنامه «تریزومی ۲۱» در جشنواره تئاتر معلولین دیپلم افتخار بهترین نمایشنامه را کسب نمود. او هم اکنون در تهران زندگی می کند.
نظر شما