به گزارش کردپرس، آخرین دیدار نخست وزیر دولت انتقالی با یکی از شبکه‌های محلی که گفته می‌شود به پسر وی تعلق دارد یکی از ضعیفترین حضورهای رسانه‌ای بود. در شش سال گذشته نخست وزیر دولت اقلیم کردستان، حکم ریاست دولت با حمایت اکثریت پارلمان کردستان 1+50  (برای حزب دمکرات کردستان) و اکثریت وزرا بر روی یک سینی طلایی به مسرور بارزانی تقدیم شد اما او شکست خورده‌ترین تجربه حکمرانی در سه دهه گذشته را ارائه کرد.

چگونه؟

زمانی که مسرور بارازنی در تاریخ دهم ماه جولای سال 2019 سوگند قانونی را یاد کرد ماهها بود که مشکل حقوق و دستمزد توسط کابینه هشتم برطرف شده بود، دقیقا بعد از گذشت یکی دوماه بحران حقوق دوباره از سرگرفته شد و اکنون دولت اقلیم کردستان حداقل حقوق 5 ماه را به کارمندان بدهکار است، اگر هم کارمندان آن را مطالبه می‌کنند در کمال پرورویی پاسخ می‌دهند بروید از بغداد مطالبه کنید! انگار نخست وزیر دولت اقلیم کردستان سودانی است!

اگرچه نخست وزیر و حزبش در ظاهر ادعا می‌کنند که قصد دارند یک مبارزات آرام و مسالمت آمیز انتخاباتی داشته باشند امادر واقع مسرور بارزانی به لحاظ این تنشهایی که با پسران طالبانی دارد، خود و تاریخ حزب متبوعش را به سطح آنها رسانده است، قباد طالبانی که جز حاملان «ساکهای مسافرتی» نخست وزیر است به جایی ارتقاء پیدا کرده که می‌خواهد به حاکمیت خود تحمیل پایان دهد و بافل برادرش نیز در جستجوی یافتن فردی برای استاندار شدن ناحیه بارزان است!

پس از گذشت شش سال مسرور بارازنی جز این که مقاومت مردم در برابر بغداد را دستاورد برای خود محسوب کرده است  نه برای استقلال و حفظ ساختار اقلیم کردستان، کاری دیگر نکرده است حتی  برای ارسال حقوق کارمندان نیز سر خم کرده است   

.

در بخش نیروی برق، امیدوار است که برق 24 ساعته شود!

در بخش کشاورزی چهار کامیون انار به دبی صادر کرده‌اند! گندم کشاورزان عربی موصل را به بغداد می‌فروشند!.

در بخش عمران نیز راهسازی، جاده‌های بسیاری را برای ارتش ترکیه آسفالت کرده‌اند و وزیر آن نیز دانای قیتار فقط مانده است کردستان را به کره مریخ متصل کند.

در بخش بهداشت نیز حتی یک بیمارستان دولتی احداث نشده است.

در بخش سرمایه‌گزاریهای خارجی نیز حتی یک دلار هم واردکردستان نکرده‌اند فقط در حال برافراشتن آپارتمانها هستند حال بی آبی و سیل و مسئله آموزش و پرورش نیز قوز بالا قوز شده‌اند.

مسرور بارزانی اگر با شیوه حکمرانیهای قبلی مشکل داشت و چشم اندازی برای آینده داشت قطعا حال و روز حزب دمکرات کردستان این چنین نبود که به  جهت آن این حزب در معرض مجازات رای دهندگانش قرار گیرد.

در چند روز آینده نچیروان بارازنی علیرغم آنکه خود را  از مبارزات انتخاباتی دور کرده است اما در کمپین تبلیغات مبارزاتی حزب دمکرات کردستان شرکت خواهد کرد و به نظر می‌رسد قصد دارد تنشهای موجود را کاهش دهد هم این که به داد وضعیت و آرای حزب دمکرات کردستان برسد.

اگرچه هنوز هم مشخص نیست که انتخابات برگزار شود و اگر هم برگزار شود نحوه برگزاری آن چطور خواهد بود؟ ولی یک چیز مسلم آن هم این واقعیت است که حزب دمکرات کردستان هرگز یکبار دیگر حتی با آرای اقلیتها و همصدایانش در رویا، کسب آرای 50+1 را نخواهد دید، اگر با این وجود این حزب بر ماندگاری مسرور بارازنی در پست نخست وزیری اصرار داشته باشد، دستیابی به رتبه بندی داخلی(در صورتی که وضعیت فعلی شورای رهبری اتحادیه میهنی کردستان دستکاری نشود) برای تشکیل دولت دشوار است. از نظر منطقه‌ای و بین‌المللی نیز با وجود ابقای مسرور بارازنی این کار دشوار است، همزمان بعید به نظر می‌رسد که تشکیل دولت دهم در  اربیل انجام گیرد.