خبرگزاری کردپرس _ کسانی که در ایام پس از انتخابات ریاست جمهوری، گذارشان به گروهای سیاسی فعال در فضای مجازی کرمانشاه افتاده است با صحنه های آشنایی روبرو شده‌اند. افرادی که در قالب صف‌بندی های چند نفره و گاهی تک نفره، هر شب مشغول طرفداری و دفاع از گزینه و یا گزینه‌های مورد نظر خود برای تصدی استانداری کرمانشاه هستند. در اغلب این گروه‌ها، فضایی سرشار از اختلاف و تخریب های دوسویه و چند سویه حول محور گزینه‌های تصدی استانداری حکم فرما است.
متاسفانه این مجادله‌های نه چندان خوشایند برای مجاب کردن طرف مقابل، پس سه ماه تلاش، با توفیق خاصی هم روبرو نشده است.
فارغ از اینکه از میان سه گزینه فریبرز محمودیان، حسین بی غم و حسین خوش اقبال، چه کسی استاندار کرمانشاه شود، باید برای فردای انتخاب استاندار سخت نگران بود.
این حجم از کشمکش و تفرقه میان نخبگان و فعالان حامی دولت وفاق، امکان هرگونه همگرایی برای توافق‌های توسعه آفرین و برنامه‌ریزی‌های تحول آفرین را غیرممکن می‌کند. همانگونه که سالیان گذشته این وضعیت واگرایی و کشمکش در دولت های مختلف اصولگرا، اعتدال گرا و مردمی مانع هرگونه اجماع و توافق فراگیر بوده است. در واقع این درد مزمن نقش مهمی در توسعه نیافتگی این سال‌های استان داشته است.
کرمانشاه سرشار از ظرفیت‌های ثروت آفرین و تحول آفرین است ولی لازمه بهره‌گیری از این ظرفیت‌ها، تعامل و گفتگوی سازنده میان نخبگان است.
نخبگان و فعالان کلان نگر و توسعه گرای کرمانشاه می بایست فارغ از همه تفاوت‌ها در سلیقه‌ها و علایق سیاسی، به یک اجماع و توافق پایدار برای توسعه استان دست یابند. شکل گیری گروه‌هایی با این ویژگی در استان کرمانشاه دور از دسترس نیست به شرطی که افراد کرمانشاه را دوست داشته باشند و به خاطر آن از منافع شخصی و محفلی خویش گذر کنند.
نظر شما