به گزارش کردپرس، دکتر والتر پوش، استاد آکادمی دفاعی اتریش در شهر وین است. وی مقامات زیادی در مورد وضعیت کردها در ترکیه و سیاست آنکارا آدر قبال کردها نوشته است. خبرگزاری کردپرس برای بررسی موضوعات مربوط به کردها و تعامل دولت ترکیه با آنها، با آقای پوش که در مرکز سیاست و امنیت بین الملل اروپا نیز کار کرده مصاحبه کرده است.

ادعای دو حزب جدید در ترکیه در مورد حل مسئله کردها

دو حزب جدید منشعب از حزب حاکم عدالت و توسعه به رهبری احمد داوود اوغلو و علی باباجان تلویحا گفته اند می توان مسئله کردها را در ترکیه حل کرد. اما دکتر والتر پوش در این باره به کردپرس گفت: «من شک دارم دو حزب جدیدی که در ترکیه موجودیت خود را اعلام کرده اند، بتوانند مسئله کردهای ترکیه را حل کنند. درست است که خطاب و ادبیات آنها در مورد کردها و حقوق آنها لیبرال تر به نظر می رسد اما بگذارید آنها به حکومت دست پیدا کنند آنگاه خواهیم دید که چه کار می کنند. ایا آنها اقدام به دایر کردن مدارس زبان کردی و یا استفاده از آن زبان در دولت می کنند؟ من شک دارم چنین کاری بکنند. نه به خاطر این که آنها دروغگو و یا اهریمنی باشند بلکه به این خاطر که از سوی دیگر احزاب حمایت نخواهند شد و ادبیات سیاسی غالب در این کشور ناسیونالیسم افراطی است. حدس من این است که دو حزب آینده توسط احمد داوود اوغلو و پیشرفت و دموکراسی (DEVA) توسط علی باباجان بیشتر به سمت همپیمانی با حزب حرکت ملی ترکیه یا MHP تمایل دارند تا این که بخواهند با حزب کردگرای دموکراتیک خلقها ائتلاف تشکیل دهند.

سرکوب کردها، دستگیری نمایندگان و شهرداران وابسته به حزب دموکراتیک خلقها و حمله به پ.ک.ک در قندیل

دولت کنونی ترکیه به رهبری رجب طیب اردوغان این روزها به شدت مشغول سرکوب حزب معتدل و کرگرای دموکراتیک خلقها همزمان با فشارهای نظامی بر پ.ک.ک است. از والتر پوش درباره این رویکرد سوال شد که در پاسخ گفت: «پ.ک.ک و حزب دموکراتیک خلقها دو مسیر کاملا جداگانه برای تحقق حقوق کردها طی می کنند. آنها دو سیاست جداگانه را پیروی می کنند در نتیجه باید حساب آنها را از هم جدا کرد.

وی افزود: «حزب دموکراتیک خلقها بیشتر برای کسب حقوق کردها در ترکیه تلاش می کند و در کنار آن خواهان اجرای قانون برای همه شهروندان در این کشور است. بر خلاف این که زبان این حزب کردگرا به چپها تمایل دارد اما تمایلات سیاسی معتدل و منطقی دارد، فعالیت آن خشونت آمیز نیست و سیاستی قانونمند را در پیش گرفته است. هرچه بیشتر نمایندگان پارلمان حزب دموکراتیک خلقها و شهرداران وابسته به آن موفقتر باشند آنها بیشتر می توانند مستقل عمل کرده و مسئله کردها را از رویکردی خشونت آمیز و نزدیک به تروریسم به مسئله عدالت در داخل سیستم حقوقی ترکیه حل کنند. البته این چیزی است که برای ترکهای افراطی و فاشیست قابل هضم نبوده و به همین خاطر اردوغان را وادار می کنند علیه حزب کردگرای HDP مشت خود را بلند کند. ما این جا و بر اساس استانداردهای بین المللی انتخابات، شاهد درهم تندیدگی حاکمیت قانون و حقوق کردها در ترکیه هستیم.»

استاد دانشگاه دفاع ملی اتریش درباره راهبرد پ.ک.ک در حل مسئله کردهای ترکیه گفت:« اما داستان پ.ک.ک کاملا فرق می کند. پ.ک.ک همچنان یک فرقه چپ رادیکال حول محور یک رهبر است که دارای یک مدل از ساختار اجتماعی برگرفته از ایده های شکست خورده لنین، استالین و مائو و همچنین رویاهای ایدئولوژیک عبدالله اوجالان است. به هر حال، اهمیت این سازمان در این حقیقت نهفته است که پ.ک.ک جدا از برخی مائوئیست های دیگر در منطقه درسیم و روژاوا در سوریه است و سازمانی بزرگ است که ناسیونالیسم کردی را پیشه خود ساخته و جنگ را به دروازه های آنکارا کشانده است. اما حتی طرفداران و نیز بیشتر جنگجویان پ.ک.ک خشونت را عملی واکنشی و یا ابزاری برای وادار کردن آنکارا به دادن امتیاز می دانند و این درست بر خلاف ایدئولوژی بوده و نشان می دهد که کمونیست تر از رهبری آن است.»

وی به درست بودن راهبرد حزب معتدل دموکراتیک خلقها در ترکیه اشاره کرد و گفت: «اکنون هرچه بیشتر شهرداران کرد HDP موفقتر باشند به این معنی است که کردها فضای سیاسی معتدل تری را خواهند داشت. این امر منجر به کاهش اهمیت سیاست خشونت از نظر کردها و طرف ترک خواهد بود و برای ترک های افراطی و کردهای چپ افراطی شکست به همراه خواهد داشت. اما تحقیر سیاستمداران کرد معتدل، دموکرات و دارای ذهنیت قانونگرا به این معنی است که خشونت همچنان یک انتخاب معقول برای به دست آوردن حقوق کردها خواهد بود. بنابراین، پ.ک.ک و حزب حرکت ملی یا MHP دو برنده چنین وضعیتی خواهند بود.

امید به از سرگیری روند صلح از طرف اردوغان یا حکومت احتمالی اپوزیسیون

دکتر پوش امید چندانی به از سرگیری روند صلح میان پ.ک.ک و دولت رجب طیب اردوغان ندارد. به گفته وی، «امید به از سرگیری دوباره روند صلح میان پ.ک.ک و ترکیه وجود ندارد زیرا اردوغان عامل نقشبندی را از دست داده است. همه ما می دانیم که شبکه های مرتبط با صوفی در سیاست ترکیه اهمیت دارند و آنها در عراق و بویژه در اقلیم کردستان نیز دارای اهمیت هستند. صوفی ها بر خلاف دیگران، می توانند تفرقه های قومی را ترمیم کنند و نگرانی ها را کاهش دهند. نفوذ کاملا مخفیانه آنها ایجاد گشایش به روی مسئله کردها در میان مقامات حزب عدالت و توسعه را ممکن ساخت.»

احتمال حمله دوباره ترکیه و کنترل کامل مناطق تحت کنترل کردهای سوریه در صورت خروج آمریکا از شمال شرق سوریه

استاد آکادمی دفاع ملی اتریش بر خلاف بسیاری از تحلیلگران معتقد است ترکیه به دنبال کنترل کامل و مستقیم مناطق کردنشین سوریه نیست. وی معتقد است «تنها چیزی که ترکیه نمی خواهد کنترل مستقیم همه مناطق کردنشین سوریه است زیرا این مسئله آتش تنش در داخل ترکیه را شعله ورتر خواهد ساخت. نیروهای کرد سوریه موسوم به ی.پ.گ و حزب کردی اتحاد دموکراتیک سوریه یا پ.ی.د به دلیل نداشتن دستور از سوی امرالی و کوهستان قندیل یا هر دلیل دیگری، ماجراجویی مسلحانه نظامی علیه ترکیه نداشته اند اما در صورت فرستادن نیروهای نظامی ترکیه به شمال شرق سوریه اوضاع تغییر خواهد کرد. چرا باید آنکارا چنین کاری بکند و به جای تمرکز بر سوریه، بخواهد با نیرویی زیرزمینی و ورزیده بجنگد که در استانه تحقق بخشیدن به هویت کردی در سوریه است. به صورت مختصر باید گفت که پ.ی.د و ی.پ.گ به سمت بارزانی کردن کردستانی هستند که محدود به یک قلمرو بوده است.

کد خبرنگار: 40101