یکی از اساسی ترین پایه های استقلال در هر کشور، خود اتکایی و خودکفائی نسبی در زمینه تولیدات کشاورزی است، زیرا تولیدات کشاورزی علاوه بر اینکه در تامین مواد غذائی نقش اساسی و تعیین کننده ای را دارند، در بخش صنعت نیز می تواند به عنوان ماده خام اولیه در به حرکت درآوردن چرخ های بعضی از صنایع بکار رود. محصولات عمده کشاورزی استان کردستان عبارتند از : غلات از قبیل گندم آبی و دیم، سبزیجات مانند سیب زمینی، پیاز، گوجه فرنگی و سایر سبزیجات، محصولات جالیزی، حبوبات از قبیل حبوبات آبی و دیم، نباتات صنعتی از قبیل چغندرقند، توتون، دانه های روغنی، آفتابگردان آبی و دیم، نباتات علوفه ای مانند یونجه، اسپرس، شبدر و ذرت علوفه ای، میوه هایی از قبیل توت فرنگی، هندوانه و ....

استان کردستان با وجود این پتانسیل در هیچ یک از این محصولات نتوانسته به خودکفایی دست پیدا کند و تمام این محصولات به صورت خام از استان خارج می شود. مناطق قروه، دهگلان، بیجار و کامیاران با خاک حاصلخیز و مسطحی که دارند استعدادهای بالقوه ای در کشاورزی دارند اما در منطقه ای مانند قروه که سالانه هکتارها زمین زیر کشت سیب زمینی می رود و می توانست این محصول به برند این شهر تبدیل شود و شهر را از بیکاری نجات دهد، این محصول به صورت خام از این شهرستان خارج می شود و هیچ جایی در کشور هم آن را به اسم قروه نمی شناسد.

و یا اینکه محصولی مانند توت فرنگی که سنندج و سروآباد قطب آن است اما همواره به دلیل نبود صنایع تبدیلی سود چندانی نصیب کشاورز نمی شود.

کردستان قطب کشاورزی و دامپروری است اما به دلیل نبود صنایع تبدیلی در آن، تمامی محصولاتش به صورت خام از استان خارج می شود و هیچ سودی از این بخش نصیب آن نمی شود. در حالیکه با راه اندازی کارگاه های حتی کوچک در این استان می توان اشتغالی پایدار برای مردم استان از طریق محصولات کشاورزی ایجاد کرد و استان را از بیکاری که همواره در رتبه های نخست کشور قرار دارد، نجات داد.

*کارشناس کشاورزی