به‌ گزارش کردپرس، افراسیاب گراوند، با اعلام این مطلب در جمع خبرنگاران اظهار کرد: محوطه سوغانلو از مهمترین استقرارگاه‌های حوضه آبگیر سد کانی‌سیب پیرانشهر است که در یک دره میان‌کوهی باریک و بر روی بلندی‌های طبیعی واقع شده است.

او ادامه داد: این دره به دلیل وجود رودخانه زاب کوچک، استعداد و توانمندی کشاورزی و خاک حاصلخیز، شرایط زیست محیطی مناسبی را برای انسان­های یکجانشین و تولیدکننده غذا از دوران پیش از تاریخ تا عصر حاضر را فراهم آورده است.

سرپرست هیات باستان‌شناسی سومین فصل کاوش نجات‌بخشی سد کانی سیب افزود: از سوی دیگر این دره با داشتن مراتع و چراگاه­های وسیعی همواره شرایط مناسب را برای گروه­های کوچرو و چراگرد فراهم ساخته و حضور محوطه‌های متعدد در نزدیکی این رودخانه و نیز روستاهای امروزی، دلیلی بر این مدعا است.

گراوند بیان کرد: سومین فصل کاوش در این محوطه با صدور مجوز از پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری به منظور پی‌گردی سازه‌های معماری به دست آمده از فصول گذشته در حال انجام است.

او تصریح کرد: نتایج حاصله و یافته های معماری به دست آمده از کاوش‌ها، نشان از اهمیت این محوطه در ادوار پیشین دارد و براساس آثار معماری به دست آمده از آن می توان بیان کرد که این محوطه باستانی در دو دوره زمانی مورد استقرار و استفاده قرار گرفته است.

گراوند خاطرنشان کرد: محوطه مذکور در دوره اول استقرار خود، دارای ساختارهای معماری سنگ‌چین بزرگ با فضاهای متعدد معماری بوده که در دوره‌های بعد به عنوان گورستان مورد استفاده قرار گرفته است.

او تصریح کرد: تدفین‌های به دست آمده از کاوش، دارای ویژگی­های مشترک و تمامی آنها از ساختار معماری مشابهی برخوردار هستند و تماماً در یک جهت و با اندکی اختلاف به صورت شرقی-غربی قرار گرفته‌اند.

سرپرست هیات باستان‌شناختی اظهار داشت: ساختار این گورها با توجه به شواهد موجود به صورت چاله‌ای است به نحوی که چاله مورد نظر جهت تدفین یک فرد به عمق 40 تا 50 سانتی‌متر کنده شده و جسد داخل آن قرار گرفته است.

گراوند اضافه کرد: اجساد داخل این گورها همگی به پهلوی راست(رو به سمت جنوب) قرار گرفته و دست‌ها در کنار هم جمع شده‌اند، بر روی گورها چندین تخته سنگ و لاشه سنگ در یک ردیف چیده شده است.

او با بیان اینکه در این تدفین ها گذاشتن یک قطعه آجر سالم مربع شکل به ابعاد 5*21*21 سانتی‌متر یا حداقل تکه‌ای از یک آجر بر روی قبرها است قابل توجه است، گفت: در هیچ یک از گورها یافته های فرهنگی این مورد شناسایی نشده و با توجه به شواهد فوق، می توان اطمینان حاصل نمود که این تدفین ها متعلق به دوره اسلامی هستند.

این باستان‌شناس با اشاره به کاوش‌های محوطه باستانی قدکودان نیز اظهار کرد: در مجموع هشت فضای معماری در این محوطه شناسایی شده که فضاهای کاوش شده به صورت راست گوشه با پلان مربع یا مستطیل هستند و به واسطه دیوارهای سنگی یک تا چند رجی و سه ردیفه از یکدیگر جدا شده‌اند.

او اضافه کرد: این فضاها دارای ورودی‌هایی به عرض 80 تا 110 سانتی‌متر هستند و معمولاً با لایه­های فرسایشی پر شده­اند و بر مبنای گاهنگاری مواد فرهنگی به ویژه سفالینه‌ها و لایه­ های کاوش شده در ترانشه، در مجموع همه فضاهای شناسایی شده متعلق به یک دوره استقراری (اشکانی) هستند.