خبرگزاری کردپرس _ اگر "محیط زندگی سالم و پایدار" می خواهیم ، باید با مصرف گرایی افراطی(اسراف) وداع کنیم. در خلال چند روز گذشته، مطالبی در رسانه های محلی منعکس گردید که گویا مردم در حوزه اورامان (بویژه شهرستان پاوه) از کم آبی (هم شرب و هم باغداری و کشاورزی )در رنج و مشقت هستند. لازم می دانم تا در این رابطه به چند نکته (مخصوصا در حوزه آب شرب مصرفی شهروندان) اشاره بنمایم. طبعا حوزه باغداری و کشاورزی هم از وضیعت مشابهی برخوردار است که به موقع به آن خواهم پرداخت:

سال گذشته که میزان بارش در حوزه اورامانات کمتر از امسال بود (حدود ۵۰۰ میلیمتر در سال آبی گذشته در قیاس با حدود ۷۰۰ میلیمتر در سال آبی جاری تا این لحظه)‌.طبق آمار و داده های منتشره توسط اداره "آبفا"ی استان کرمانشاه، مصرف سرانه شهروندان حدود ۳۲۰ لیتر در شبانه روز بوده است. این در حالی است که مصرف توصیه شده و استاندارد جهانی توسط سازمان WHO در شرایط نرمال (تاکید می کنم در شرایط نرمال و نه بحرانی )حدود ۱۵۰ لیتر برای هر فرد در شبانه روز می باشد. اگر داده های منتشره توسط "آبفا" دارای اعتبار باشند (که انتظار چنین است) پس در شرایط غیر نرمال سال گذشته آبی، مصرف آب روزانه شهروندان، حتی بیش از دو برابر میزان توصیه شده توسط WHO بوده است.

در چنین وضعیتی برای من به عنوان یک فعال حوزه "سلامت عمومی و سلامت محیط زیست"، جای سوال است که چطور مردمان شهرها و روستاهای (مثلا شهرستان پاوه) از"کمبود آب شرب" رنج می برند؟ یا سیستم آبرسانی و مدیریت آب، دچار نقص و عیب است یا شهروندان را دعوت به مصرف بیشتر(در این مورد خاص: آب)می نماییم و به هر دری می زنیم تا آب بیشتری برای هدر دادن در اختیار مردم بگذاریم (ازجمله پمپاژ معکوس و انتقال آب بین حوزه ای ).

بنظر من بهتر آن است تا متولیان امر بجای تلاش به هر قیمتی برای تامین آب بیشتر و در نتیجه ترویج مصرف گرایی افراطی(اسراف)، سعی کنند تا با آموزش عمومی شهروندان و گردشگران در خصوص نحوه مصرف بهینه آب، میزان مصرف آب سرانه شهروندان را به حد استاندارد برگردانند و در همان حال شبکه انتقال و توزیع آب را برای رفع شکستگی ها، نشتی ها و خلافکاری های احتمالی با دقت بررسی نمایند.

آب به اندازه کافی در منطقه وجود دارد و لزومی به توسل به روش های غیر علمی و خلاف قوانین طبیعت (ازجمله پمپاژ معکوس و انتقال آب بین حوزه ای ) نیست.