او که برخاسته از متن کوچه های کوهستانی سردشت بود، از همان ابتدا در جایگاه خدمتی خود یار و یاور مردم بود پس از انقلاب و نا آرمی های دهه شصت حاج محمد همچنان خادمی بدون حاشیه و وفادار به مردم و کشور در منطقه بود. حاجی طعم تلخ زندگی پناهگاهی را زیر توپ و بمباران ارتش بعثی تجربه کرده بود.

او جزء معدود مدیران باقی مانده در شهر تخلیه شده سردشت بود، زیر توپ باران های شبانه و بمباران های روزانه در تنها زیر زمین ساختمان ورودی پادگان سردشت حضور داشت. زمانی که مسئولیت به ازای شهامت و جسارت ماندگاری، در زیر توپ و بمب بعثیان تقسیم می شد و خبری از کشمکش ها و سوداهای مسئولیتی نبود، حاج محمد در اوج نشاط جوانی به اولین بخشدار کُرد در بخشداری مرکزی سردشت مسئولیت گرفت. او که درکوران حوادث تلخ و شیرین سردشت آبدیده شده بود قدم به عرصه نمایندگی مردمان نجیب شهرهای سردشت و پیرانشهر نهاد و سه دوره توانست رای اعتماد مردم را به خود اختصاص بدهد. مشی سیاسی او بیشتر خدمتگذاری به مردم شریف حوزه انتخابیه خود بود و کمتر رنگ سیاست به خود گرفت. هم دوره های او در مجلس و مردم عزیز سردشت وپیرانشهر شاهد نطق های دغدغه مند او از تریبون مجلس بودند تا جایی که چندین بار قلب تپنده او زیر تیغ جراحی قرار گرفت.

او که در دوره سوم نمایندگی خود بسیار کارآزموده شده بود و به جایگاه وزینی درمجلس و میان دولتمردان دست یافته بود وحقیقتا به شخصیتی مطالبه گر و بی منت تبدیل شده بود، همواره دغدغه امنیت و معاش و آرامش مردم را داشت. به هنگام مطالبه گری ذره ای دروجود او ریا وجود نداشت، چهره بشاش و خوش سخنی اش از او شخصیتی مطرح دربین مردم و مسئولین ساخته بود.

مزاح های گفتاری و نکته سنجی های سیاسی اش از او چهره ای منحصر بفرد ساخته بود. او که خود یادگاری از غروب غم انگیز هفتم تیر 1366سردشت بود و یادگارهایی ازآن را نیز به همراه داشت، همواره مدافع سرسخت و غیر سیاسی مصدومان شیمیایی شهر سردشت بود. حاج محمد در دفاع از معیشت سالم مرزنشینان قدم های صادقانه ای برداشت. نماینده ای از جنس مردم و برای مردم و دربین مردم بود. این نماینده شاخص سردشتی درحالی دنیای فانی را وداع گفت که تا واپسین روزهای حیات خدمتگذاری اش در منزل استیجاری به سر می برد. او از نسل نمایندگان سنتی پاک دستی همانند مرحومان حاج احمد طاها بوکانی و محمد انجیری مهابادی و ملا عبدالله سوری، بانه ای و نعمت زاده و ملا علی خرمکایی و علایی سقزی و قاسمی پور مریوانی و علی محمد باباخاص پاوه ای بود. خدایشان بیامرزد و یاد خدمات ماندگار آنان و پاک دستی هایشان در تاریخ کُردها پایدار بماند.

(تحریریه کُرد پرس این ضایعه را مردم نجیب شهرستان های سردشت و پیرانشهر، خانواده آن مرحوم و م نمایندگان کُرد ادوار مجلس تسلیت می گوید)