استان ایلام پس از پایان هشت سال دفاع مقدس به دلیل حضور مستقیم در جنگ، از قافله ی توسعه کشور عقب مانده بود و به همین سبب مسوولان عالی نظام در سال 1369 با سفر به این خطه از میهن، در صدد خارج کردن استان از محرومیت انباشته برآمدند؛ ایلام در ردیف استان های نیازمند بازسازی قرار گرفت؛ اعتبارات مناسبی برای نقاط آسیب دیده از جنگ اختصاص یافت و شهرهای مهران و دهلران نوسازی و بازسازی شدند.

با وجودی که دیگر استان های آسیب دیده از جنگ هنوز در حال استفاده از اعتبارات ملی بودند، مسوولان وقتِ ایلام برای خویش رسانی، با خلاصه کردن فعالیت در شهرهای مهران و دهلران، استان ایلام را برای همیشه از اعتبارات کلانِ بازسازی مناطق جنگ زده محروم کردند؛ در حالی که می توانستند بخش قابل توجهی از زیرساخت های استان را از محل آن اعتبارات تکمیل کنند.

با روی کار آمدن دولت یازدهم و انتصاب مهندس محمدرضا مروارید به استانداری ایلام، اقدامات چشمگیری در زمینه ی گسترش کشاورزی، راه سازی، توسعه میادین نفت، گاز، پتروشیمی و... برای خارج کردن استان از بند محرومیت انجام شد اما چاه عقب افتادگیِ استان بسیار عمیق تر از فرصت مروارید و یارانش بود.

به هر تقدیر تیم مدیریتی استان در دولت دومِ دکتر روحانی دستخوش تغییر شد و قاسم سلیمانی دشتکی به عنوان بیست و چهارمین سکاندار مدیریت استان، فعالیتش را آغاز کرد.

سلیمانی دشتکی در سه سال گذشته مدعی توانایی شگرف خویش در جذب سرمایه گذار بوده؛ به نحوی که بارها رقم سرمایه گذاری دوران مدیریتش در ایلام را 50 هزار میلیارد تومان اعلام کرده است.

اینکه استاندار محترم ایلام توانایی اثبات این ادعای خود را دارد یا خیر؟ هدف این نوشتار نیست؛ اما دلسوزان توسعه ایلام معتقدند اینک که اعتبارات قابل توجهی در زمینه محرومیت زدایی به استان اختصاص می یابد، اعلام این ارقام نجومی از سوی استاندار - در آستانه ی تدوین برنامه هفتم توسعه- ممکن است تصمیم گیران کشور را به قطع یا کاهش این اعتبارات وادار و خاطرات تلخ دوران بازسازی را برای مردمانِ این دیار زنده کند.

پیشنهاد می شود استاندار محترم ایلام در کنار بازی با اعداد، توجه ویژه ای به برنامه هفتم توسعه (۱۴۰۵- ۱۴۰۱)، چهارمین و آخرین برنامه توسعه پنج‌ساله کشور در مسیر سند چشم‌انداز ۱۴۰۴ که در دست تدوین است داشته باشد.

قاسم سلیمانی دشتکی با کمک نمایندگان مردم در مجلس می تواند با گنجاندن بندهایی از قبیل اختصاص اعتبار ویژه به استانهای "مرزی، محروم و جنگ زده" قدم مثبتی را در مسیر توسعه ی زیر ساختهای این استان بردارد. بندهایی که می تواند در زمینه ایجاد اشتغال، حمایت از تولید و صادرات در روستاهای مرزی، توسعه ی راه های مواصلاتی، مهار روان آبها و گسترش آموزش اثرگذار باشد.

امید آنکه با همدلی و همکاری مسوولان استان، در تیرماه 1400 حسرت از دست رفتن این فرصت گرانبها را بر دیگر حسرتهای پیشین نیفزاییم. چنین باد!

* روزنامه نگار ایلامی