به گزارش خبرگزاری کردپرس، پس از درج یادداشت محمد رستمی، همیار طبیعت در این رسانه که به طور خودجوش در طبیعت مشغول به آبخیزداری و حفاظت از طبیعت استان ایلام است، چند فعال زیست محیطی واکنش نشان دادند.

مهدی نورمحمدی، مستندساز تحسین شده و فعال محیط زیست ایلامی در خصوص این موضوع به خبرنگار ما گفت: تفکر نهالستانی خیانت بزرگی به جنگل های بلوط است و به جرات می توان گفت تا کنون کاشت نهال بلوط و بنه در جنگل های استان جواب نداده و به همین خاطر مدیران سازمان جنگل ها برای منحرف کردن ذهن مردم سراغ کاشت گونه های مهاجمی چون اوکالیپتوس و کهور امریکایی و پاکستانی رفته اند.

این مستندساز حیات وحش ایلام با نشان دادن گزارشی ویدیویی از آمار کاشت نهال در استان ایلام، توضیح داد: در این گزارش جنگل های بلوط نشان داده می‌شود ولی منابع طبيعی آمار کاشت کهور امريكایی پاكستانی و اوکالیپتوس را ارائه می دهد و هیچ کس هم نمی پرسد چند درصد از نهال کاری هایتان در جنگل های بلوط موفق بوده است؟

وی افزود: جنگل های بلوط قربانی رفتارهای پوپولیستی است و متاسفانه متخصصین هم در مقابل دروغ های بزرگ سکوت کردند.

در ادامه از محمد رستمی، همیار محیط زیست و فعال فرهنگی چرداولی خواستم که در خصوص تفکر نهالستانی توضیحات بیشتری ارایه کند و او گفت: جنگل های بلوط، ون، زالزالک و... زاگرس طی سالیان سال در اثر تعادل عوامل و عناصر طبیعت، همواره خود را با شرایط محیطی سازگار کرده اند و زایش و رویش داشته اند اما دخالت های انسانی نظیر جاده سازی، ورود ماشین آلات به جنگل، چادرنشینی تفریحی، آتش سوزی ها، راه سازی ها، گرمای کره زمین، تغییرات الگوهای بارشی از نظر شدت و مدت آن و ده ها عامل دیگر باعث شده که طبیعت استان ایلام با آسیب های جدی مواجه شود و شوربختانه نسخه درمان التیام بخش آن مانند همین تفکر نهالستانی گاهی خود به دردی دیگر منجر شده است.

وی ادامه داد: چاله کنی در دل کوهساران برای کاشت نهال، علاوه بر نابودی مراتع و فرسایش خاک عملا به توسعه جنگل در ارتفاعات منجر نشده بلکه شرایطی برای رویش گیاهان مهاجم در اثر چاله های کنده شده نظیر خارها فراهم آورده است.

رستمی افزود: با رویش باران های تند این خاک سر کوهساران است که راهی پایین دست می شود و دنده های سنگی کوهساران استان را همچون کودکان دچار سو تغذیه بیرون می زند در حالی که نگاهی به طبیعت خود به ما می گوید که با چیدمان ساده سنگ های سازگار خود منطقه، هم می‌توان مانع هدر رفت خاک شد و هم آب را به تله انداخت.

این فعال محیط زیست خاطرنشان کرد: شوربختانه چندی است در اثر خشکسالی ها چوپانان شاخه های مثمر و میوه ده درختان بلوط را برای سیر کردن گوسفندان قطع می کنند و موجب عقیمی و نازایی بلوط می شوند.

رستمی افزود: از آن بدتر بسیاری حیوانات بلوط کار هم دیریست که از کوهساران رفته اند و آنچه برای ما می ماند تنها همت انسان هایی است که از روی عشق و علاقه دانه های بلوط را در کنار سازه های خشکه چین به دل خاک بسپارند تا با اندک آب جمع شده در پشت آنها و با سایه بانی از جنس سنگ موجبات رویش آنها فراهم شود و این تجربه ای است که با مشاهده طبیعت می توان از آن الهام گرفت.

این همیار طبیعت گفت: در این روش نه چاله ای توسط ماشین آلات مخرب کنده می شود و نه تعادل اکوسیستم طبیعی بهم می خورد

رستمی انجام این مهم را با یک عزم همگانی میسر دانست و گفت: زمانی مردمان این سامان با تبر و تیشه به جان درختان افتادند اکنون وقت آن است تبرها به کلنگ تبدیل شوند و هر کلنگی به ابزار کاشت دانه های بلوط تبدیل شود تا شاید روزی درخت کاشته شده ما شاخساری و برگ و باری دهد و سایه آن محل استراحت رهگذری شود.

گزارش: یاسر بابایی