به گزارش کردپرس، مظلوم کوبانی، فرمانده کرد نیروهای دموکراتیک سوریه در مقاله ای که در روزنامه واشنگتن پست چاپ شده به بررسی دلایل حملات پی در پی ترکیه به کردهای سوریه پرداخته و راه حلی هایی برای پایانه دادن به آن ارائه کرده است.

«در سال 2014، زمانی که ما با مشارکت ایالات متحده و ائتلاف جهانی، اولین شکست بزرگ داعش را به دولت اسلامی تحمیل کردیم، جهان از وجود زادگاه من، کوبانی و کردهای سوریه مطلع شد. اتحادهایی که ما در آنجا ایجاد کردیم به پایان دادن به خلافت داعش در سال 2019 منجر شد.

امروز کوبانی دوباره در معرض تهدید است و تمام دستاوردهای این مشارکت ها نیز در معرض خطر قرار گرفته است.

این بار، تهدید از جانب گروه تروریستی دولت اسلامی یا داعش نیست بلکه از سوی یکی از متحدان ایالات متحده و یکی از اعضای ناتو است. بیش از یک هفته است که دولت رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه، بمب‌ها را بر سر شهرهای ما فرود می آورد، غیرنظامیان را می‌کشد، زیرساخت‌های حیاتی را ویران می‌کند و نیروهای دموکراتیک سوریه را که برای سرکوب داعش تلاش می‌کنند هدف قرار می‌دهد.

هرگز شکست نظامی دولت اسلامی یا داعش تنها هدف مردم منطقه ما نبود. ما در هر مرحله از مبارزه خود با گروه تروریستی در میدان نبرد، با ایجاد سیستمی مبتنی بر فراگیر بودن، کثرت گرایی و برابری، گام هایی برای از میان برداشتن ایدئولوژی عامل ایجاد داعش نیز برداشتیم. برای مثال در رقه که زمانی ابوبکر البغدادی، رهبر داعش بر قلمرو این گروه حکومت می کرد، اکنون زنان سوری این شهر از جمله رهبران برجسته هستند.

ما در سال 2015 نیروهای سوریه دموکراتیک را تأسیس کردیم که ائتلافی متشکل از کردها، عرب ها و آشوری ها بود و متعهد به شکست دولت اسلامی هستند. مردم ما در هر شهری که آزاد می کردیم ادارات محلی را ساختند که برای اولین بار در سوریه، نماینده همه اقوام و مذاهب بود و به زنان قدرت برابر داد.

ما گاهی به دلیل کوتاهی در ایجاد استانداردهای دموکراتیک غربی مورد انتقاد قرار گرفته ایم. سیستم ما کامل نیست؛ ما مجبور بودیم این استانداردها را در حالی که در جنگ برای موجودیت خود و تحت یک محاصره اقتصادی خردکننده بودیم، بسازیم.

اما از نظر کیفیت حکومتداری و امنیتی که توانسته ایم فراهم کنیم، از هر قدرت دیگری در سوریه پیشی گرفته ایم و هیچ کدام از این دستاوردها بدون پیروزی در کوبانی و حمایت بین المللی از مقاومت ما ممکن نبود.

اکنون تهاجم ترکیه به منطقه ما همه اینها را دوباره در معرض تهدید قرار داده است.

در حمله به شهر مرزی دریک که محل زندگی کردها، ایزدی ها و مسیحیان است بیش از 10 غیرنظامی کشته شدند. ترکیه پایگاه دیگری را در نزدیکی شهر حسکه، جایی که من با ایالات متحده برای برنامه ریزی عملیات علیه داعش کار می کنم، هدف قرار داد و محل اصابت بمب تنها صدها متر از نیروهای آمریکایی دور بود. من معتقدم که این یک سوء قصد به جان من بود. ترکیه در سال جاری چندین نفر از همکاران من در نیروهای SDF و اداره خودگردان در شمال سوریه را ترور کرد.

اردوغان در کنار افزایش ارعاب و هرج و مرج ناشی از تشدید بمباران همچنان تهدید می کند که به محل زندگی ما حمله زمینی خواهد کرد. ما می دانیم که چنین حمله ای چه عواقبی خواهد داشت زیرا ترکیه قبلاً دو بار این کار را انجام داده است.

تهاجم ترکیه به عفرین در سال 2018 و راس العین و تل ابیض در سال 2019 صدها هزار نفر را آواره کرد و جنگ جهانی علیه داعش را مختل کرد. پس از سال‌ها حکومت ترکیه بر این مناطق اکنون، هرج و مرج، بی‌ثباتی، درگیری‌های داخلی و حضور افراط‌گرایان در آنها موج می زند.

در حالی که ما در این مناطق به همزیستی قومی، آزادی مذهبی و حقوق زنان اهتمام می کردیم نیروهای ترکیه و شبه نظامیان مورد حمایت ترکیه مرتکب تخلفات غیرقابل وصفی علیه اقلیت های قومی و مذهبی و زنان می شوند.

عفرین در زمانی که تحت مدیریت ما بود تنها بخش از شمال غرب سوریه بود که دست اسلامگرایان تندرو به آن نرسیده بود. از آنجایی که این منطقه تحت کنترل ترکیه قرار گرفته است، گروه های وابسته به القاعده آزادانه در قلمرو آن فعالیت می کنند. یکی از هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا، تابستان امسال در حمله ای ماهر العگل، یکی از رهبران ارشد داعش را در آنجا کشت.

ترکیه به خاطر قربانی دادن های ما و کارهایی که ما انجام داده ایم مردم و ثبات ما را تهدید نمی کند بلکه اردوغان نیروهای ما را به دست داشتن در انفجار مرگ بار در استانبول متهم کرده و از آن به عنوان دستاوزیری برای جنگ علیه ما استفاده می کند. اجازه دهید واضح تر بگویم: ما از وقوع این اقدام تروریستی ابراز تاسف کرده و آن را محکوم می کنیم. همه اتهامات مربوط به دخالت داشتنمان در آن را نیز رد می کنیم و دوباره به قربانیان آن تسلیت می گوییم. ما درخواست خود را برای انجام تحقیقات تکرار می کنیم و آماده کمک به انجام این تحقیقات هستیم.

ما از کسی نمی خواهیم که برای ما بجنگد. مردم من هنوز اینجا هستند زیرا قبلاً در موارد بیشماری به تنهایی مقاومت کرده ایم و اگر مجبور شویم باز هم مقاومت می کنیم. آنچه ما می خواهیم این است که جهان در یک کار دشوارتر که ایجاد صلح است با ما همکاری کند.

ما معتقدیم که ریشه درگیری هایی که درد و رنج زیادی را برای منطقه ما به ارمغان آورده است، سیاسی است. هیچ تنفر ذاتی بین کردها و ترکها وجود ندارد: رهبران ترکیه از نظر سیاسی لازم دیدند که کردها را یک تهدید امنیتی ببینند و از حقوق اساسی دموکراتیک شان محروم کنند. اردوغان در گذشته با حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) برای پایان دادن به درگیری‌های مسلحانه بین این گروه و دولت ترکیه و حل مسئله کردستان از راه‌های مسالمت‌آمیز مذاکره کرده است.

زمانی که این مذاکرات انجام می شد، ما با همسایگان ترک خود در صلح و آرامش زندگی می کردیم. اگر چنین مذاکراتی دوباره احیا شوند ما نیز حاضریم به این کار کمک کنیم.

زمانی هم که منطقه ما در سال 2019 در معرض تهدید ترکیه قرار گرفت، پ‌ک‌ک در همین روزنامه(واشنگتن) پیشنهاد داد که با ترکیه بر سر میز مذاکره بنشیند و دو طرف به دنبال راه‌حل سیاسی باشند. این درخواست تماس بی پاسخ ماند و ترکیه تنها چند ماه بعد به دو شهر ما حمله کرد و آن را اشغال کرد.

اگر جامعه بین‌المللی قاطعانه در برابر تهاجم ترکیه ایستادگی می‌کرد و از صلح می گفت، ممکن بود همه چیز به گونه‌ای دیگر پیش برود. اگرچه هیچ کس نمی تواند زمان را به عقب برگرداند اما می توانیم از تراژدی های گذشته درس بگیریم.

ما اعلام می کنیم که آماده ایم نقش مفیدی در از سرگیری این مذاکرات و رسیدن به صلحی که به دنبال آن هستیم ایفا کنیم. ما از جامعه بین المللی می خواهیم که فورا گام های مشخصی برای جلوگیری از تهاجم ترکیه و ترویج راه حل سیاسی برای مناقشه کردها بر اساس دموکراسی، همزیستی و حقوق برابر بردارد. موجودیت مردم ما و امنیت منطقه به آن بستگی دارد.»

نویسنده: مظلوم کوبانی، فرمانده نیروهای دموکراتیک سوریه

منبع: روزنامه واشنگتن پست