به گزارش کردپرس به نقل از «دراومیدیا»: سهم اقلیت‌ها در پارلمان کردستان یکی دیگر از موارد اختلاف میان جناحهای سیاسی است که عده‌ای از آن بعنوان گره کور انتخابات یاد می‌کنند. براساس قانون اصلاحی شماره (۱) سال ۱۹۹۲ ماده ۳۶ انتخابات پارلمان کردستان:
۱_ پنج کرسی برای کلدانی ها و آشوری‌ها (مسیحیان) تعیین می‌شود که کاندیدهای این اقلیت‌ها بر سر آن رقابت می‌کنند.

۲_ پنج کرسی برای ترکمان‌ها تعیین می‌شود که کاندیدهای آنها بر سر این کرسی ها رقابت می‌کنند.
۳_ یک کرسی برای ارمنی ها تعیین می‌شود.

درباره موضوع اقلیتها «سرکو گلالی» نماینده فراکسیون اتحادیه میهنی در صفحه شخصی خود در فیسبوک در متنی با عنوان «گره کور انتخابات به راحتی باز نمی‌شود» نوشت چگونگی تقسیم کرسی اقلیت‌ها و جناح‌های دیگر علت اصلی موارد اختلافی میان اتحادیه میهنی کردستان وپارتی و جناح‌های دیگر بر سر برگزاری انتخابات است نه موضوع یک حوزه‌ای و چندحوزه ای و فعال کردن کمیسیون عالی انتخابات.

در مرحله اول انتخابات پارلمان در قانون شماره (۱) سال ۱۹۹۲ ماده اول ۱۰۰کرسی تعیین شد. که برای هر نماینده ۳۰هزار رأی درنظرگرفته شده بود، که آن زمان تعداد رأی دهندگان حدود یک میلیون نفر بود و تعداد ۵کرسی برای مسیحیان کلدان، سریان، آشوری تعیین شد، بدنبال پیشنهاد مرحوم مام جلال بعدها تعداد کرسی ها از ۵کرسی بیشتر شد و به ۱۱کرسی رسید.

اکنون مورد اصلی اختلافات میان جناحهای سیاسی بخصوص پارتی در مقابل اتحادیه میهنی و اپوزیسیون و احزاب مستقل شامل تقسیم کرسی اقلیت‌ها لیست رأی دهندگان مخصوص آنهاست.
وی اشاره کرد: براساس اطلاعاتی که به دست ما رسیده نمایندگان کنونی اقلیتها خواستار افزایش تعداد کرسی های خود در پارلمان هستند‌ درحالیکه از سال ۱۹۹۲ که یک میلیون رأی دهنده بوده است، تعداد کرسی ها ۱۰۰ کرسی بوده است‌. اکنون که تعداد رای‌دهندگان بیشتر از سه میلیون نفر است هیچ درخواستی برای افزایش تعداد کل کرسی‌ها صادر نشده است که اختلاف زیادی بین سالهای ۱۹۹۲ تا سال۲۰۲۰ در این باره وجود دارد.
این را هم نوشت که در کنار این همه تغییرات بزرگی که صورت گرفته‌است هیچ جناحی با کاهش تعداد کرسی اقلیت‌ها موافق نیست ، خواسته اکثریت احزاب مخالف پارتی شامل تقسیم کرسی‌های اقلیتها در حوزه‌های انتخاباتی است و لیست مخصوص رأی دهندگان خود را دارا باشند تنها به این منظور که اقلیت‌ها نماینده‌ی واقعی خود باشند، تا برای منافع تنگ‌نظرانه حزبی تحت فشار نباشند. و می‌خواهند انتخابات و حمایت از آنها بصورتی باشد که استقلال و اهمیت نمایندگیهای خود را حفظ کنند. برای این منظور باید کرسی اقلیتها انقدر آزاد باشد که بتواند از منافع تنگ‌نظرانه حزبی رها شود.
دراین باره «آرام جمال» مسئول پایگاه کردی انتخابات معتقد است تعداد ۱۱کرسی از قانون انتخابات پارلمان کردستان که برای اقلیتها تهیه شده است برای اولین بار است که موضوع اختلاف میان پارتی و اتحادیه میهنی شده است. اما نباید این مشکل بصورتی حل شود که تعدادی از این ۱۱کرسی از یکی پس گرفته شود و به دیگری داده شود. بلکه راه‌حل درست این است که این اقلیتها نماینده‌ی واقعی خود را داشته باشند، چون ریشه اصلی مشکل این است که تا کنون شهروندان این اقلیتها به اسم نمایندگی، بحران نمایندگی دارند .
اگر دو حزب حاکم اتحادیه میهنی و پارتی آنقدر به فکر اقلیت‌ها هستند چرا کاندید اقلیتهای کلدان و سریان و آشور و ترکمان‌ها و کاکه ای ها و ایزدی‌ها را به لیستهای خود اضافه نمیکنند؟
وی برای حل مشکل نمایندگی اقلیت‌ها سه راه‌حل پیشنهاد می‌کند:
۱_جداکردن چند کرسی برای اقلیت‌ها که در میان خود انتخابات را برگزار کنندو تاثیر رأی‌دهندگان اکثریت شامل رأی آنها نشود.
۲_ روش گنجاندن کاندیداهای اقلیتها در احزاب اکثریت بهترین گزینه برای اقلیتهاست
۳_ درنظر گرفتن منافع اقلیت‌ها در تنظیم حوزه‌های انتخاباتی