به گزارش کردپرس، مایکل روبین، پژوهش گر انستیتو آمریکن اینترپرایز، مدت زیادی در اقلیم کردستان عراق اقامت داشته و در دانشگاه های آن به تدریس پرداخته است. وی با شرایط سیاسی و اقتصادی اقلیم کردستان آشناست. مایکل روبین در مصاحبه با کردپرس به سوالاتی درباره برگزاری رفراندوم در اقلیم کردستان و پیامدهای آن از جمله از دست دادن کرکوک و میادین آن، آینده سیاسی اقلیم کردستان و شخص بارزانی و احزاب کردی پاسخ داده است. وی معتقد است پروژه استقلال کردهای عراق پایان نیافته است اما به زمان و تغییرات در منطقه نیاز دارد. مایکل روبین مسعود بارزانی را مسئول اصلی شکست استقلال اقلیم کردستان و تحولات اخیر می داند زیرا به گفته وی بارزانی به حمایت آمریکاییها اطمینان زیاد داشت اما آمریکاییها به بارزانی گفته بودند که از وی حمایت نخواهند کرد. پژوهشگر اتستیتو امریکن اینترپرایز معتقد است کردها سیاست آمریکا را خوب درک نکرده اند.
متن کامل مصاحبه مایکل روبین با خبرگزاری کردپرس:
کردپرس-نظر شما درباره دستاورد کردهای عراق از رفراندوم چیست؟ آنها چه چیزی را از دست داده اند؟
مایکل روبین: برگزاری رفراندوم غیر عاقلانه بود. هیچ کس به این رفراندوم نیاز نداشت تا بگوید که کردها خواهان چه چیزی هستند و یا چه نظری دارند. علاوه بر آن، در سال 2005 یک رفراندوم برگزار شد. سخت است باور کردن این که مسعود بارزانی چنان اقدام غیر عاقلانه ای انجام داده باشد. آیا بارزانی باور داشت که ترکیه، روسیه و یا ایالات متحده از او حمایت می کنند با این که به طور آشکارا و در نهان نیز به وی گفته بودند که با برگزاری رفراندوم مخالف هستند. شاید مسعود بارزانی به تلویزیون ها و روزنامه های کردی باور داشت. غافل از این که به آنها پول پرداخت می شد که آنچه را که مسعود بارزانی می خواهد گزارش کنند و نه حقایق موجود را. علاوه بر آن، اگر کردها واقعا بارزانی و دیگاه وی را می خواستند، چرا در سلیمانیه نسبت به رفراندوم قبلی این بار 200000 نفر کمتر با استقلال موافق بودند؟ در حالی که تلویزیون روداو و کردستان 24 فقط به تمجید از بارزانی می پرداختند مسیحیان و ایزدی ها در مناطق مورد مناقشه به آمریکاییها گفتند که تمایلی به حمایت از بارزانی ندارند.
به هر نحو که حساب کنیم سیاست های بارزانی فاجعه به بار آورد اگر بارزانی رفراندوم را برگزار نکرده بود کردها همچنان می توانستند مناطق مورد مناقشه را اداره کنند و با گذشت زمان، این مناطق تبدیل به بخشی از اقلیم کردستان عراق می شدند.
کردپرس - مسعود بارزانی در 26 سال گذشته از سال 1991 تا 2017 رابطه خوبی با غرب و جامعه بین المللی داشته است اما هفته گذشته گفت کردها تنها گذاشته شدند و کردها هیچ دوستی به جز کردها ندارند. به نظر می رسد که کردها از حمایت غرب ناامید شده اند. شما چه فکر می کنید؟
مایکل روبین:ممکن است مشکل کردها نباشند بلکه غرور مسعود بارزانی باشد. دوست داشتن به این معنا نیست که این دوستان خصوصی باشند. آمریکا همواره از دوستان بغداد بوده است. مسعود بارزانی نمی بایست آمریکا را مجبور می کرد میان اربیل و بغداد یکی را انتخاب کند. اما بارزانی این کار را کرد حتی بعد از این که تقریبا همه سیاست گذاران آمریکا به وی گفتند که آمریکا از او حمایت نخواهد کرد.
این مقایسه را در نظر داشته باشید: فرض کنید مسعود بارزانی راننده یک خودروی بوگاتی چند میلیون دلاری در دبی است. این خودرو از خودروهای مسابقه سرعت است و مسعود بارزانی به سرعت به سمت یک صخره حرکت می کند. فرض کنید به مسعود بارزانی می گویند که در سر راه وی یک صخره قرار دارد واگر سرعت خود را کم نکند و یا به سمت دیگری حرکت کند با صخره برخورد خواهد کرد. مسعود بارزانی برای اطمینان از مسرور بارزانی سوال می کند و اما مسرور بارزانی( رئیس شورای امنیت اقلیم کردستان عراق) به مسعود بارزانی می گوید که طبق اطلاعات او صخره ای وجود ندارد. بنابر این ، بارزانی به رانددگی در این مسیر ادامه می دهد و در نهایت خودرو را به صخره می کوبد. او از تصادف جان سالم به در می برد اما می گوید مشکل دیگران بودند. اکنون زمان آن رسیده که بارزانی دریابد که مشکل خود او بوده و نه هیچ کدام از کردهای عراق.
بگذارید مسئله را جور دیگری تعریف کنم: مسعود بارزانی فقط به آمریکایی هایی گوش می کرد که به آنها پول می داد و یا آنهایی که حرف هایی می زدند که مسعود بارزانی دوست داشت بشنود زیرا آنها به دنبال عقد قراردادهای تجاری با اقلیم کردستان عراق بودند. این ها ربطی به داشتن دوست ندارد. اگر بارزانی سیاست آمریکا را درک نمی کند این مشکل خود است. راههایی وجود دارد که بتوان آمریکا را بهتر شناخت و یا کارهایی کرد که آمریکا بهتر در کنار کردها بایستد. هر چند نباید پنداشت که آمریکا در هر موقعیتی موافق کردها خواهد بود و یا این که متحدان دیگر خود را به خاطر کردها نادیده بگیرد.
کردپرس - در حال حاضر آینده پروژه استقلال اقلیم کردستان را چگونه می بینید؟ آیا این پروژه دیگر تمام شد؟ و یا باور دارید که کردها بالاخره یک روزی از عراق جدا خواهند شد؟
مایکل روبین: نه. من فکر نمی کنم که پروژه استقلال کردهای عراق پایان یافته باشد.کردها در نهایت کشور مستقل خود را خواهند داشت اما این اتفاق به ایجاد تغییراتی در کشورهای همسایه بستگی دارد از جمله این که کردها در ترکیه به حقوق خود دست پیدا کنند. در حالی که اردوغان ممکن است قدرتمند به نظر برسد اما این شخص ترکیه را به شدت تضعیف کرده است. اردوغان مثل چسبی است که ترکیه را نگاه داشته است و بعد از مرگ او مشکل است ارتش ترکیه نظم و انظباط را برگرداند. در واقع، یکی از چالش های امروز در داخل ترکیه این است که ارتش این کشور دیگر به عنوان یک نهاد مورد احترام ترکها نیست. تصفیه های بدگمانانه اردوغان باعث شده است ارتش ترکیه در لاک گذشته خود فرو برود. برای مثال معلوم نیست که ارتش ترکیه بتواند پ.ک.ک را از بین ببرد. ممکن است به زودی استقرار نیروهای ترکیه در سوریه با گسیل نیروهای عربستان به سوی یمن مقایسه شود. معلوم نیست که آیا ترکیه در سوریه برنده می شود یا خیر. اگر هم برنده نشود آیا یک استراتژی برای خروج خود از سوریه دارد یا خیر. به طور ساده بگویم؛ ترکیه قبل از عراق تجزیه می شود.
کردپرس - تاثیرات از دست دادن کرکوک بر پروژه استقلال چیست؟ آیا معتقد هستید که کردها می توانند بار دیگر کنترل کرکوک را به دست بیاورند؟
مایکل روبین: کرکوک مهم ترین عامل استقلال نیست. اشتباه نکنید، من تاریخ را و احساسات پیرامون کرکوک را درک می کنم اما کرکوک در مواقعی به جای این که موهبت باشد بیشتر بلا و مصیبت بوده است. اولا سوء مدیریت اگر نگوییم اختلاس، در نفت منطقه کرکوک بوسیله بارزانی ها و طالبانی ها اعتماد را در این منطقه سلب کرده است. و دوم این که بارزانی با ضمیمه کردن کرکوک مخالفت بین المللی را تضمین کرد. کردها دوست دارند کرکوک را به قدس تشبیه کنند و خود را شبیه اسرائیل ببینند. آنچه بارزانی فراموش کرد این است که اسرائیل در برنامه تجزیه فلسطین در سال 1947 و نیز در جریان جنگ استقلال از بخش قدیمی قدس صرف نظر کرد.
کردپرس - چرا آمریکا به ارتش عراق اجازه داد وارد کرکوک شوند؟
مایکل روبین: آمریکا هرگز تعلق داشتن کرکوک به حکومت اقلیم کردستان عراق را به رسمیت نشناخته است. کردهای عراق می گویند با توجه به این که نیروهای عراقی در سال 2014 و در برابر حمله نیروهای داعش فرار کردند نباید در مورد کرکوک ادعایی داشته باشند اما این مسئله در مورد شنگال نیز صادق است و آیا بارزانی نیز به دلیل فرار نیروهای پیشمرگ از شنگال باید برای همیشه نسبت به شنگال ادعایی نداشته باشد؟ علاوه بر آن، این نیروهای پیشمرگ وابسته به حزب دموکرات کردستان بودند که شنگال را ترک کردند و ایزدی ها را در برابر حمله داعش تنها گذاشتند. کردها خود را متقاعد می کنند که بیشتر نبرد با داعش را آنها انجام دادند اما در واقع نقش مهم را در فلوجه، رمادی، تکریت، بیجی و موصل نیروهای حشد شعبی و نیروهای عراقی بر عهده گرفتند.
کردپرس - چرا واکنش آمریکا به ادعای حزب دموکرات در مورد نقش ایران در کرکوک مثبت نبود؟
مایکل روبین: این تبلیغات روی تعدادی از نمایندگان کنگره ایالات متحده تاثیر گذاشت اما فحوای کلام در پنتاگون یا وزارت دفاع آمریکا جور دیگری بود. اما این مسئله چیزی از تاثیر نفوذ ایران بر حشد شعبی کم نمی کند. اما این را هم در نظر داشته باشیم که نفوذ ایران بر حشد شعبی و طالبانی ها به یک اندازه است. و در میان بارزانی ها ایران روی نیچروان تاثیر گذار است. در واقع یکی از مشکلات بزرگی که می توان از این مسائل فهمید این است که بسیاری از نمایندگان کرد با دروغ گفتن ها اعتبار خود را از دست داده اند. بیان سامی عبدالرحمان نماینده اقلیم کردستان در آمریکا) ممکن است موفق شود اظهاراتی را از برخی نمایندگان کنگره در حمایت از مسعود بارزانی بگیرد اما زمانی که همان نمایندگان با پنتاگون صحبت می کنند و به آنها گفته می شود که این خانم دروغ گفته است، آنها دیگر هیچ وقت به حرف های وی گوش نخواهند داد.
کردپرس - مقامات حزب دموکرات و بویژه مسعود بارزانی می گویند که سقوط کرکوک به دلیل توطئه پنهانی میان اتحادیه میهنی و بغداد بوده است.آنها از واژه خیانت برای توصیف آن استفاده می کنند. در مورد روابط این دو حزب در آینده چه فکر می کنید؟
مایکل روبین: مطمئنا، ممکن است خیانت بوده باشد اما از خونریزی بیشتر جلوگیری کرد. حتی اتحاد کردها نمی توانست از آنچه که به خاطر محاسبه اشتباه بارزانی اتفاق افتاد جلوگیری کند. به همین دلیل بسیاری از کردها از مسعود بارزانی خشمگین هستند. اما آیا اظهارات مسعود بارزانی عمق مشکل را آشکار نمی کند؟ اولا مسعود بارزانی چه حقی دارد درباره خیانت حرف می زند؟ چون خود او با دعوت از نیروهای صدام در سال 1996 به کردها خیانت کرد. علاوه بر آن، هر وقت مسائل به مشکل بر می خورد بارزانی دیگر کردها را مقصر جلوه می دهد. این مسئله عدم وجود اتحاد میان کردها را نشان می دهد که باید بخشی از تقصیر آن را باید بر عهده مسعود بارزانی گذاشت. رک و راست بگویم اگر کردها می خواهند به موفقیت برسند باید از رهبران کنونی کرد در عراق عبور کنند. بارزانی یک رهبر قبیله ای است و نگرانی وی همیشه حول اهل و تبارش بوده و نه مردم کرد. در مورد طاللبانی ها، آیا شما واقعا فکر می کنید که هیروخان(همسر جلال طالبانی) به ترفیع بافل و قباد طالبانی(پسران جلال طالبانی) کمک می کند به این دلیل که آنها لایق ترین کردها هستند یا وی می خواهد از قدرت و دارایی خانواده محافظت کند؟ بنابر این، تا زمانی که مسال کردها حول محور رابطه نسل جدید طالبانی ها و بارزانی ها می چرخد کردها سرنوشت شومی خواهند داشت.
کردپرس - مسعود بارزانی کناره گیری کرده است. نظر شما درباره ساختار سیاسی و قدرت در اقلیم کردستان عراق بعد از این تحولات چیست؟
مایکل روبین: قبل از هر چیز، هنوز معلوم نیست که وی واقعا کناره گیری کرده باشد. علاوه بر آن، شورای عالی سیاسی چیست؟ و اگر هنوز او یک پیشمرگ است چرا به بعشیقه نمی رود و در برابر افزون خواهی ترکیه از آن محافظت نمی کند؟ و اگر او کناره گیری کرده است چرا «سری رش» را ترک نمی کند و مانند دیگر کردها خانه ای برای خود نمی خرد. مجموعه « سری رش» باید به عنوان یک تفریحگاه مردم به آنها باز گردانده شود.
اما در واقع، حقیقت این است که بارزانی گاه و بی گاه ناپدید شده و دوباره ظاهر می شود. اگر کردها درباره آینده شان جدی هستند باید از وی بخواهند مسئولیت اشتباهاتش را بر عهده بگیرد، محترمانه خود را بازنشسته کند و به نسل جدید اجازه دهد اشتباهات او را که به میراث وی تبدیل شده جبران کنند.
کد خبرنگار: 40101
نظر شما