به گزارش خبرگزاری کردپرس حمید حیدرپناه هنرمند و روزنامه نگار ایلامی در یادداشتی که در پی می آید حادثه زمین لرزه کرمانشاه را از دیدگاه اجتماعی مورد نقد و تحلیل قرار داده است:
طبیعت،این واژه ی ملموس و دوست داشتنی که زندگی ما به آن وابسته است، گاه به ما باران می دهد، گاه برف. بهارش پیام آور شادی و نشاط است و تابستانش فصل برکت و فراوانی.
از پاییز هزاررنگش لذت می بریم و زمستانش را با همه ی سردی هایش دوست داریم.
اما همین طبیعت، با همه ی سخاوت و مهربانی هایش، گاهی هم روی تلخش را به ما نشان می دهد و شادی هایمان را غمناک می کند: سیل، زلزله، آتشفشان و...
مثل همین چند روز اخیر که لرزش زمینش در غرب کشور، دلها را ابری و چشمان یک ملت را بارانی کرده!
انگار همین دیروز بود که در اولین روزهای هجوم دشمن بعثی، تلخی و درد را به "قصرشیرین" و "سرپل ذهاب" بی دفاع هدیه داد، شهدای زیادی تقدیم نمودند و نوای سوزناک "برا قصرم رو، برا قصرم رو" داغ سنگینی بر دل ملت ایران گذاشت و بازی روزگار ارتفاعات "بازی دراز" را به دست دشمن داد.
آن روزها هم یک ملت با قصرشیرین و سرپل ذهاب گریستند اما نا امید نشدند، مردم دلاور این خطه ایستادگی کردند و با خروش هموطنان دوشادوش نیروهای نظامی، هم "حماسه ی بازی دراز" را رقم زدند و هم شیرینی را دوباره به "قصرشیرین" هدیه دادند.
پس مردمان این سرزمین با داغ و درد بیگانه نیستند، اما مقاومند همچون کوههای "دالاهو" و دلهایی دارند به وسعت دشت های سرسبزش...
این دیار را هم با نوای سوزناک "روله روله اش" در سوگ عزیزانش به یاد داریم و هم آوای "بزران بزران" و پایکوبی جوانانش در سالهای پس از جنگ!
این سرزمین همواره تلفیقی از شادی و غم بوده، درست مثل طبیعت که گاه شادی آفرین است و گاه غمبار...
و امروز که زلزله ای مهیب، آواری از غم و اندوه را بر دلهای مردمانش فرود آورده، ایران را داغدار کرده و هزاران دل با خود همراه و باران مهربانی و سخاوت را در آنجا سرازیر نموده اند، درست مانند همان روزهای دفاع مقدس...
همه راهی آن دیار شده اند تا بگویند که شما تنها نیستید می خواهیم آنجا را به کمک مردم مقاومش از نو بسازیم.
مردمان این دیار هم با دشواری ها جنگیدن را خوب آموخته اند و هم فراموش کردن غم ها را...
اما این مردم که بارها در عرصه های مختلف وفاداری خود را به کشور اثبات کرده اند، این روزها نیازمند همیاری و مساعدت بیشتری از سوی دولتمردان هستند.
ای کاش از همان سالهای پس از جنگ آن طور که شایسته بود به آنها رسیدگی می شد و روستاها، زیرساخت ها و راههای ارتباطی اش به خوبی ساخته می شد تا در زلزله ی اخیر این چنین خسارت بار نمی شدند!
ای کاش از سالها قبل فرودگاه کرمانشاه و مسیر جاده ی قصرشیرین و سرپل ذهاب را در پیش میگرفتند!
ای کاش علاوه بر روزهای منتهی به انتخابات، روزهای دیگر هم به یادشان بودند!
البته هرچند دیر ولی امروز که مردمان این خطه نیازمند مساعدت بیش از پیش دولتمردان هستند، لازم است هرچه سریعتر امکانات لازم برای اسکان موقت و تجهیز امکانات و تجهیزات گرمایشی آنها فراهم شود و این روزها که در صدر اخبار هستند، در ماههای آینده شاهد پخش گزارش هایی از گلایه مندی آنها از عملی نشدن وعده ها در لابلای اخبار نباشیم.
نگران امروز نیستیم، ولی برای فرداها و ماههای آینده نگرانیم!برای قصرشیرین های دیگر که هنوز هم زخم جنگ بر تن دارند و زیرساخت هایشان فراهم نشده نگرانیم!
برای آخرت و وجدان برخی پشت میزنشین های به اصطلاح مسئول و لم داده بر پست های بی کفایتی نگرانیم!
و از همه مهمتر برای مردمان نجیب و همیشه در صحنه که می ترسند کمک ها فقط همین امروز و فردا باشد و روزهای سرد و سخت آینده تنها بمانند!!!!