به گزارش خبرنگار کردپرس، شهرستان قروه صنعتی و حتی نیمه صنعتی به حساب نمی آید. در نگه داشت و حمایت خرده صنعت های خود هم چندان موفق عمل نکرده است. رکود اغلب واحدهای صنعتی، حاشیه پردازی در رفع مشکلات واحدهای بزرگ، تعطیلی، آغاز به کار مجدد و بار دیگر تعطیلی واحدهایی که تأثیر قابل توجه در صادرات، اقتصاد و حتی وضعیت اجتماعی منطقه دارند، همگی گواه بر مشکلاتی در حوزه کسب و کار این شهر است.
هرچند مسئولان استانی و شهرستانی بخش خدمات شهرستان را برخوردار از پتانسیل های قابل توجه می دانند اما نگاهی به بخش خدمات هم نشان می‌دهد تفکر سنتی حاکم مدیران و به ویژه مدیران میانی و حرکت در مسیری خلاف جریان توسعه و پیشرفت سازمان‌ها، موجب شده است کسب و کارها در بخش خدمات هم دچار مشکل شود.
کارشناسان در ارزیابی مشکلات فعلی به نکات قابل توجهی تأکید دارند که هرچند گاهی اوقات در جلسات از زبان مدیران به گوش می رسد، اما به نظر می آید به دلیل اینکه در حد ایده های تزئینی محدود مانده، نتوانسته است جامه عمل بپوشد.
در همین راستا «شهرام ابوترابی»؛ محقق و پژوهشگر حوزه صنعت و تجارت در قروه که اخیراً تحقیقی در این زمینه انجام داده است نتایج پژوهش و تحقیقات علمی خود را در اختیار خبرگزاری کردپرس قرار داده و با پاسخ به سؤالات کلیدی در مشکلات حوزه کسب و کار شهرستان بیش از همه به تغییر نگاه‌ها تأکید دارد. تغییراتی که به نظر می‌رسد در تحقیقات و پژوهش‌ها مطرح نشده اما پشت پرده اقدامات می‌تواند تمامی پژوهش‌های علمی و راهکارهای آن را به چالش بکشد.
*تأکید شما به همگرایی بین دستگاه‌ها در امر کسب و کار است. آیا جلسات و کارگروه‌ها در این خصوص کافی و موفق نبوده است؟
در امر کسب‌وکار به‌صورت ویژه دو حوزه بخش خصوصی و دولت در تعامل باهم هستند. اگر مطالبات این دو همگرا شود در واقع بسیاری از تهدیدها به فرصت تبدیل خواهد شد و برعکس آن را هم می‌توان عنوان کرد.
همگرایی هدایت نیروهای متفاوت به‌صورت هماهنگ، انعطاف‌پذیر و یکپارچه به سمت هدف خاص است. از سویی محیط کسب‌وکار به عوامل مؤثری در اداره با عملکرد بنگاه‌های تولیدی که خارج از کنترل مدیران آنها باشد بستگی دارد.
بررسی تأثیر فعالیت تشکل‌های همگرا ساز در سطح شهرستان نشان می‌دهد بر اساس تعاریفی که ذکر شد باید در روند فعالیت این تشکل‌ها بازنگری صورت گیرد و اگر به دنبال حرکت علمی هستیم از چارچوب‌های آن تبعیت کنیم. بنده به ضرورت همگرایی تأکید دارم که می‌تواند بسیاری از خلاءها را پر کند.
*با توجه به اینکه در برخی مواقع تهدید منافع سازمانی مانع از همگرایی دستگاه‌های شهرستان است، به نظر شما چه ضرورت‌هایی برای ایجاد همگرایی باید مورد توجه قرار گیرد؟
در واقع مشکلی که مطرح کردید یکی از ضرورت‌های ایجاد همگرایی است. ببینید دستگاه‌های واگرا طبیعتاً به‌صورت تخصصی فعالیت نخواهند داشت و صرفه‌جویی نیز نمی‌توانند داشته باشند. از سویی تنوع فعالیت‌ها و افزایش سطح سلایق، می‌شود همین موازی کاری‌هایی که اغلب مدیران از آن شکایت دارند. تعداد مراکز عرضه‌کننده خدمات به حدی زیاد می‌شود که به نظم و هماهنگی لطمه می‌زند. درعین‌حال فرایندها پیچیده شده و در کسب‌وکار نه یکپارچه است و نه شفاف.
در مقابل در صورتی که همگرایی صورت گیرد ما شاهد افزایش بهره‌وری خواهیم بود و دستگاه‌ها وقتی به کمک هم بیایند هزینه کاهش پیدا می‌کند و سرعت کار بالا می‌رود. از موازی کاری پرهیز می‌شود و اهداف مشترک شکل می‌گیرد. دستاورد چنین رفتاری در کسب‌وکار به جای تخریب و نگاه تهدید سایر دستگاه‌ها ایجاد فضای رقابتی سالم است.
*سازوکاری برای ایجاد همگرایی بین دستگاه‌ها مدنظر دارید؟
به‌منظور استفاده از سازوکارها باید در ابتدا بررسی کنیم سازمان چگونه فرایندی را دنبال می‌کند. در اغلب ادارات شهرستان به دلیل اینکه ساختار عمودی دارد ما شاهد نقص و کمبود قوانین هستیم و باید نسبت به اصلاح آن از ظرفیت نمایندگان استفاده کرد و دیگری اینکه در مرحله اجرا دچار نقص هستیم و باید نسبت به آن هماهنگی ایجاد کرد. بخش‌های مختلف فرایندهای مختص به خود را پیگیری می‌کنند که موجب می‌شود کانون توجه بخش‌ها و فرایندها باشد.
در سازمان‌های افقی بخش‌ها فرایندها را پیگیری می‌کنند و کانون توجه فرایند است اما در سازوکار سیستماتیک کانون توجه هم واحدها و هم فرایندها است که موجب می‌شود انرژی‌های سازمانی هم‌جهت شده و تأثیرگذاری افزایش یابد.
اگر به دنبال سازوکار هستیم در ابتدا باید به تغییر نگرش مدیران و نوع نگاه آنان به حل مشکل متمرکز شویم که این مهم با نگاه سنتی در تعارض است و به‌ضرورت تغییر آن تأکید دارد.
*مهم‌ترین عواملی که به نظر شما فضاهای کسب‌وکار را با مشکل مواجه کرده چیست؟
یک بخش از علت‌ها به خود بنگاه‌های اقتصادی باز می‌گردد از جمله ضعف آگاهی، برنامه‌ریزی نادرست در فرایند کسب‌وکار و ... اما بخشی از علل که خارج از کنترل بنگاه است به عقیده بنده در دو حوزه قابل بررسی است؛ یکی اینکه ما شاهد نقص و کمبود قوانین هستیم و باید نسبت به اصلاح آن از ظرفیت نمایندگان مجلس استفاده کرد و دیگری اینکه در مرحله اجرا دچار نقص هستیم و باید نسبت به آن هماهنگی ایجاد کرد.
*باوجود اینکه کارگروه‌ها و جلسات متعدد نسبت به بهبود فضای کسب‌وکار در تلاش هستند، چرا در بخش اجرا دچار مشکل هستیم؟
اصلی‌ترین آن به باورها و نگرش‌ها باز می گردد. ما نیازمند ایجاد فهم مشترک و عمیق از اهداف عالی شهرستان هستیم تا دستگاه‌ها تمامی نیروهای خود را برای دستیابی به این اهداف به‌کارگیرند.
از سویی شما به فعالیت کارگروه‌ها اشاره کردید در حالی که خروجی فعالیت کارگروه‌ها و کمیته‌ها نشان می‌دهد باید در خصوص نحوه عملکرد این کانون‌های همگرا بازنگری جدی صورت گیرد. چرا که اگر موفق عمل کرده بودند باید بسیاری از مشکلات فعلی رفع شده بود.
بنده تأکید دارم که وحدت راهبردی باید در نیروهای همگرا تقویت شود؛ چرا که هیچ تیم حرفه‌ای واحد کسب‌وکار بدون داشتن درجاتی از وحدت راهبردی نمی‌تواند عملکرد بالایی داشته باشد.
علاوه بر این ما نیاز به مرکز فکر و مغز افزاری در شهرستان داریم و در این خصوص باید از ظرفیت مراکز اقتصادی و به‌ویژه کارشناسان امور اقتصادی استفاده بهینه برد.
*در سازوکار پیشنهادی شما چطور به اهداف دولت الکترونیک دست خواهیم یافت؟
در واقع همگرایی و سازوکار سیستماتیک در تمامی مراحل از دولت الکترونیک بهره می‌گیرد. به عنوان مثال پرونده‌های تشکیل شده اگر به صورت الکترونیکی بوده از تبعات فرصت سوزی و روابط ناسالم به جای روابط ضابطه‌مند کاسته می‌شود.
ما صرفه‌جویی و بهره‌وری را ارتقا می‌دهیم و فعالیت‌ها را به‌صورت تخصصی اجرا می‌کنیم. البته لازم به ذکر است در این خصوص نیاز به تقویت زیرساخت‌های شهرستان متناسب با قوانین تعیین شده هم داریم.
*آیا سازوکار پیشنهادی شما به تعبیری به شکل‌گیری پنجره واحد مربوط است؟
در واقع پیگیری و ایجاد پنجره واحد تجارت یکی از ضرورت‌هایی است که پیشنهاد می‌شود. ما نیاز به پنجره واحد فرامرزی جهت افزایش هماهنگی دستگاه‌های مرتبط با تجارت هستیم تا سلیقه گرایی کاهش یابد و فرایندهای کاری استاندارد شود.
در عین حال انتظار می‌رود مدیران متعهد به اجرا باشند و با تقویت و به‌کارگیری نیروهای حرفه‌ای نسبت به بهبود فضای کسب‌وکار همت کنند.
به نظر بنده در راستای این سازوکار باید کارگروه‌های تخصصی و حرفه‌ای درزمینه تولید، تجارت و سرمایه‌گذاری در شهر تشکیل شود. وظایف و اختیارات مشخص به این کارگروه‌ها داده و اجرای مصوبات نیز قویاً پیگیری شده؛ درعین‌حال از توان نیروهای فنی و تخصصی استفاده شود.
نظر شما