به گزارش خبرنگار کردپرس، استفاده از فیزیک بدن با بهره گیری از خلاقیت و حرکات ابتکاری هنری است که در هنرهای نمایشی توسط هنرمند اجرا و دیده می شود. هنری که زبان گفتار را در قالب حرکات نمایشی به تصویر می کشد.

هفتم فروردین در تقویم ملی کشور به عنوان روز هنرهای نمایشی نامگذاری شده است. هنری که برای نخستین بار در سال هزار و 711 در زبان انگلیسی برای مجموعه ای از هنرهای دیداری متکی به بازیگر مورد استفاده قرار گرفت.

یکی از این هنرهای نمایشی که بسیار هم طرفدار دارد تئاتر است. هنری که وابسته به سه مقوله بازیگر، نقش و تماشاگر بوده و نیازمند عواملی همچون محل نمایش، متن نمایشی، زمان اجرا و فرآیند تولید تا ارائه خواهد بود.

امروزه تئاتر از نظر ساختار و شکل ارائه گستردگی فراوانی یافته و شکل های گاه بدیعی چون «خیابانی، محیطی، مواجه، پوچیو و ...» دارد که برخی از آن ها در شکل اجرا و تعدادی هم در ساختار نمایشنامه دست به نوآوری زده اند.

اجرای هنر تئاتر در شهرستان قروه که دارای یکی از فعال ترین گروه های نمایشی در سطح کشور است بسیار مورد توجه قرار دارد. هنری که توسط هنرمندان بومی شهرستان در سطح بین المللی مطرح شده و موفقیت های بسیاری در جشنواره های داخلی و خارجی کسب کرده است.

در همین راستا «یونس صحرارو»؛ مسئول گروه نمایشی «پیدا» در شهرستان قروه در گفت و گو با خبرنگار کردپرس به بیان ارزش هنر تئاتر در جامعه و روایت محدودیت های پیش روی این هنر نمایشی پرداخته است.

این گروه نمایش که اکثریت پایه گذاران آن شاگردان هنرمند نامی کشور «علیرضا حنیفی» هستند و خط به خط هنر تئاتر و نمایش را از این کارگردان، نمایشنامه نویس و نقاش برجسته کشور آموخته اند در حال حاضر یکی از موفق ترین گروه های تئاتر استان کردستان محسوب می شود.

* در ابتدا از گروه پیدا بگویید. اینکه از چه سالی آغاز به کار کرده و با چه هدفی و در حال حاضر چه تعداد عضو دارد؟

گروه تئاتر پیدا از سال 79 شروع به فعالیت نمود اما به طور رسمی و با مجوز ار مرکز هنرهای نمایشی براساس طرح استقرار گروه های نمایشی از سال 90 به فعالیت خود ادامه داد و هم اکنون این گروه با تعداد 5 نفر عضو اصلی و20 نفر عضو وابسته اصلی و تعداد 20 نفر متغیر فعالیت می نماید.

هدف از تشکیل این گروه هنری شکوفا کردن استعدادها و خلاقیت های پنهان در جامعه بود. همچنین به دنبال ایجاد فضایی برای علاقه مندان این حرفه بودیم تا بتوانند به راحتی هنر خود را نشان دهند. در کنار تمامی این موارد یکی از اهداف اصلی برای فعال کردن گروه تئاتر پیدا در واقع می خواهیم هنر تئاتر دیدن را برای مردم شرح داده و یک آشتی میان مردم و این هنر برقرار کنیم.

* باتوجه به سابقه خوبی که در عرصه تئاتر دارید، وضعیت تئاتر در استان کردستان را چطور ارزیابی می کنید؟

ببینید تئاتر کردستان در دهه هفتاد اوج فعالیت خود را داشت و در سطح کشور جزو استان های مطرح در حوزه تئاتر بود اما از سال هشتاد به بعد دچار یک سیر نزولی از لحاظ کیفیت کارهای نمایشی شد که شاید یکی از دلایل اصلی آن نبود فضاهای تئاتری و سالن های تئاتر و در پی آن نبود اجراهای عمومی بود بر همین مبنا استان هایی که اجراهای عمومی خود را تقویت کردند سطح تئاتر خود را بالا بردند و به پیشرفت های خوبی در این زمینه رسیدند.

* آیا از ظرفیت های موجود در استان در این عرصه به خوبی بهره گرفته می شود؟

قطعاً ظرفیت های استان در حوزه نمایش زیاد بوده اما استفاده بهینه از آن نشده و مورد غفلت واقع شده است. همین طور مسئولان به این مقوله کمتر توجه داشته و این باعث می شود سطح تئاتر استان کیفیت مطلوبی نداشته باشد.

برای مثال در شهرستان قروه هر بار که هنرمندان اجرای عمومی دارند کمتر مسئولی همراه با خانواده به دیدن نمایش های اجرایی می آید و استقبالی از جانب مسئولان دیده نمی شود.

* محدودیت های پیش رو برای پیشرفت در هنر تئاتر را چه چیزهایی می دانید؟ برای رفع این محدودیت ها چه باید کرد؟

بیشترین محدودیت در تئاتر کردستان نبود فضای فیزیکی یعنی پلاتو و سالن تئاتر است و از سوی دیگر نگاه مسئولان به این هنر که به نظر بنده کمتر مورد توجه قرار گرفته و بیشتر اوقات با بی مهری مواجه شده است.

برای رفع این محدودیت ها باید تدبیری اساسی داشت و یک برنامه ریزی اصولی برای پیشرفت در حوزه هنر به عنوان یکی از اهرم های مهم اطلاع رسانی به مردم صورت گیرد. همچنین با تغییر نگرش مسئولان مرتبط و ارزش دادن به این مهم می توان به مدارج خوبی در هنر تئاتر دست یافت.

* به طور کل نگاه به هنر تئاتر در جامعه به چه صورت است و برای اشتیاق مردم به هنر تئاتر دیدن چه باید کرد؟

نگاه به تئاتر چه در سطح ملی و چه در سطح استانی هنوز به جایگاه ویژه خود نرسیده است و بسیاری با این هنر همخوانی ندارند و متأسفانه به نوعی حس بیگانه ای به تئاتر نشان می دهند و این به نظر من یک فاجعه تلخ برای جامعه هنر ایران است.

باید دانست در جامعه امروز نگاه مردم به تئاتر از طریق اجراهای عمومی و تبلیغات درست تغییر می کند و با این شیوه مردم با دید بهتری به سالن های نمایش روی می آورند.

البته اصل موضوع این است که باید سطح فرهنگ مردم را بالا برد و به آنان یاد داد که بعضی از مسایل به زبان هنر راحت تر بیان می شود تا زبان گفتار عامیانه. لذا با یک تدبیر اساسی از یک طرف مسئولان و از طرف دیگر جامعه هنری می توانند زبان گویای هنر را به قلب جامعه برده و نقش واقعی خود را ایفا کنند./