به گزارش کُردپرس،ایران در میان 25 کشور منطقه رتبه 18 را در زمینه چشم‌انداز محیط کسب و کار دارد، همچنین در میان 130 کشور در رابطه با ارتباط آموزش با مشارکت اقتصادی و اشتغال آخرین رتبه آخر نصیب ایران شده است.همچنین براساس گزارش‌های معتبر بانک جهانی باوجود آنکه ایران یک درصد از جمعیت جهان را دارا است اما تنها حدود یک دهم درصد از ثروت دنیا را در اختیار دارد بنابراین براساس این شاخص ایران بر خلاف آنچه که مکرر در اذعان تداعی می‌شود اصلا ثروتمند نیست. ایران اگرچه دارای منابع انرژی نسبتا فراوانی است اما با این وجود نیز نتوانسته با مدیریت این منابع در کشور خلق ثروت کند و تنها این انرژی را استخراج فروخته و خورده‌ است.

انصاری نماینده داراب، حجم نقدینگی را یکی از شاخص‌های مهم در تولید و ایجاد اشتغال عنوان کرد و افزود: حجم نقدینگی کشور به عدد یک تریلیون و پانصد هزار میلیارد تومان نزدیک شده و با سرعت فزاینده‌ای در حال رشد است و این رشد علامت سیل تورمی همراه با رکود در کشور است.

وی با اشاره به اینکه در این شرایط علائم مشاهده شده مبتنی بر سیاست کنترل قیمت در کشور است، ادامه داد: به دولتمردان متذکر می‌شوم این سیاست نه تنها شفابخش درد اقتصاد ایران نخواهد بود بلکه درمان دردهای آینده اقتصاد کشور را نیز سخت‌تر خواهد کرد.

به تعبیر یکی از اقتصادان‌های معروف دنیا اتخاذ این نوع سیاست برای مواجهه با قول نقدینگی اقتصاد را به انفجار نزدیک می‌کند لذا وضعیت اقتصاد کشور براساس مطالعات و مشاهدات کمی نگران‌کننده است.

یکی از راه حل برخورد با تورم و رکود ایجاد اشتغال و سرمایه گذاری است، اما سوال این است که منابع این سرمایه‌گذاری از کجا باید تامین شود ؟لذا با توجه به شرایط موجود سرمایه‌گذاری خارجی آنگونه که در برنامه ششم توسعه پیش‌بینی شده قابل تحقق نیست.همچنین در حوزه داخل کشور نیز شرایط برای سرمایه گذاری و کسب و کار برای بخش خصوصی داخلی فراهم نیست. مطالعات نشان می‌دهد سرمایه ای که در اختیار شرکت‌های دولتی و شبه دولتی است نزدیک به عدد 1000 میلیارد تومان است که اگر با نرخ بازده 10درصد نیز حساب کنیم باید سالانه 100 میلیارد تومان درآمد برای کشور خلق کند اما خبری از این درامد وجود ندارد!