عبدالله در شب جمعه 2 ژوئیه در حال رانندگی از اربیل به سلیمانیه بود تا خود را از طوفان گرما که موجب توقف زندگی در طول روز شده بود، برهاند. او پس از 9:30 نزدیک تپه های تسلوجه در غرب شهر، شاهد یک آتش سوزی بود. به زودی انفجارهای کرکننده ای را شنید که به نظر می رسید چیزی شبیه به موشک ها و خمپاره های خمپاره ای را به هوا فرستاده و آسمان را روشن می کردند و ساکنان حیرت زده تسلوجه برای فرار از مرگ از آنجا فرار می کردند. عبدالله، که این اسم نام واقعی او نیست، می دانست که انبار سلاح و مهمات در آتش سوخته است.

دو روز پیش یک انفجار وحشتناک دیگر نیز در یک انبار مهمات پیشمرگ ها در منطقه بحرکه در خارج از اربیل رخ داد. مقامات صحنه سازی را رد کرده و موج گرما و عدم تخصص پیشمرگ ها را در چیدمان مواد منفجره و اسلحه عامل آتش سوری دانستند. هیچ کس از جمله عبدالله خریدار این توضیحات مقامات نبود.

عبدالله خوب انبارداری تسلیحات و مهمات را می شناخت. از سال 1981 تا پایان جنگ ایران و عراق در سال 1988، مقامات بعثی او و بسیاری از رانندگان کامیون را مجبور کردند که بمب های کوچک و خمپاره ها را از پایگاه الرشید در جنوب شرقی بغداد تا سلیمانیه حمل کنند. عبدالله هفته گذشته پس از انفجار در سلیمانیه به المانیور گفت: «در تمام این سالها هیچ انفجاری جز وقوع انفجار در سال 1986، آن هم زمانی که نیروی هوایی ایران این زاغه مهمات را بمباران کرد، فاتفاق نیفتاده است. من آن را دیده ام. این یک انبار مستحکم است که در درون تپه ساخته شده است و برایم سخت است که باور کنم که این انبار به خاطر درجه حرارت بالا آتش بگیرد.» یک افسر ارشد که برای اتحادیه میهنی کردستان (PUK) کار می کند، تأیید کرد که درست است که انبار قدیمی بود اما طبق استانداردهای بین المللی ساخته شده و درجه حرارت بالا نمی تواند انفجار را توضیح دهد.

انفجار دیگری در سلیمانیه در روز 3 ژوئیه در انبار تسلیحات دوکان رخ داد. دو روز بعد، یک آتش سوزی دیگر در چورقورنا، در استان سلیمانیه، در انبار اسلحه ای که بیش از 45 دقیقه در حال سوختن بود، رخ داد. در سال 2017 حداقل دو انفجار دیگر در زاغه های مهمات پیشمرگ ها و انبارهای اسلحه در اربیل بوقوع پیوست.

این انفجار های اسرارآمیز باعث ایجاد بی اعتمادی عمیق بین نیروهای یپیشمرگ و فرماندهان ارشد آنها که وفادار به احزاب سیاسی خود هستند شده است، آن هم در زمانی که مشاوران ایالات متحده، انگلیس و آلمان در تلاش برای کمک به کردها برای سازماندهی نیرویی هستند که جزء اصلی ائتلاف علیه دولت اسلامی بود.

یکی از افسران دون پایه از گردان توپخانه وابسته به حزب دموکرات کردستان عراق ادعا کرد که: «واضح است که فرماندهان پیشمرگ اسلحه ای را که ائتلاف به ما داده سرقت کرده و در حال لاپوشانی این مسئله هستند.» وی گفت «اما من توضیحات آنها را باور نمی کنم.» یکی از پیشمرگان وابسته به اتحادیه میهنی نیز که المانیتور با وی صحبت کرد، مسئله بی اعتمادی میان پیشمرگ ها و رهبران را پیش کشید و به مسئله گم شدن سلاح و مهمات در اقلیم کردستان اشاره کرد.

محمود حاجی عمر فرمانده سابق پیشمرگ و نماینده جنبش تغییر در پارلمان نیز وجود این بی اعتمادی را تایید می کند. او عضو کمیته پیشمرگ پارلمان کردستان عراق است. عمر در روز 4 ژوئیه به NRT گفت: «کمیته ما از وزیر موقت پیشمرگ خواست تا به پارلمان برود و به پرسش های ما پاسخ دهد اما او این کار را نکرد. وی پرسید: «اگر کمیته ها شواهدی از صحنه سازی پیدا کنند، آیا احزاب سیاسی اجازه می دهند اقدامات مناسب در برابر توطئه گران صورت گیرد؟» ، سپس به سوال خود پاسخ داد. «اگر مانند اقدامات کمیته های پیشین این مسئله دنبال شود، نه.»

در روزهای اول حملات داعش در منطقه کردستان عراق در اوت 2014، اعضای مختلف ائتلاف بین المللی علیه داعش، آموزش و تجهیز نیروهای پیشمرگ را به انواع سلاح ها شامل موشک های هدایت شده علیه تانک را بر عهده گرفتند. برای مثال، آلمان در ماه اکتبر 2014 به آموزش و ارسال تجهیزات نظامی و سیستم های سلاح ضد تانک برای نیروهای پیشمرگ پرداخت و 500 موشک در اختیار آنها قرار داد.

اما به زودی اسلحه های آلمانی در بازارهای سیاه اسلحه در سراسر این منطقه در دسترس قرار گرفت. فرماندهان پیشمرگ نیروهای سطح پایین خود را به فروش تفنگ خود متهم کردند و جنگجویان پیشمرگ فرماندهان خود را مقصر نشان داده و آنها را سرزنش کردند. وقتی که من تمام منطقه کردستان عراق را از زاخو تا حلبچه از نظر گذراندم، در هر بازار تسلیحاتی که من بازدید کردم می گفتند تفنگ های آلمانی G36 و G3، اسلحه و تجهیزات مانند دوربین های نظامی با قیمت مناسب در دسترس هستند. وقتی می گفتم که فرماندهان پیشمرگ، نیروهای خود را به فروش سلاح متهم می کنند، دلال های اسلحه می خندیدند. برخی از فروشندگان سلاح پیشنهاد دادند که اگر مشتری وجود داشته باشد می توانند موشک های میلان آلمانی را به دست بیاورند. هنگامی که این مسائل به رسانه های آلمانی رسید، مواخذه شدید را به دنبال داشت و ارسال سلاح ها متوقف شد.

اما مفقود شدن سخت افزار نظامی به گم شدن اسلحه و تجهیزات کوچک محدود نمی شود. المانیتور یک سند رسمی را به تاریخ 26 ژوئن از کریم سینجاری، وزیر موقت پیشمرگ مربوط به یک هفته قبل از انفجار در انبار سلاح در سلیمانیه به دست آورده است که فرمان به تشکیل کمیته ای از متشکل از پنج افسر برای بررسی موضوع گم شدن سیستم های ضد موشک میلان در تیپ پیاده 1 وزارت پیشمرگ داده است. به طور عام، تیپ های اول و دوم پیاده نظام به عنوان "تیپ های آمریکایی" نامیده می شود آنها نیروی ویژه هستند زیرا آنها توسط آمریکایی ها آموزش دیده اند اما آلمان سلاح موشک انداز میلان را در اختیار آنها قرار داده است. در این سند که در تاریخ ژوئن 2018 و به امضای کریم سنجاری، وزیر موقت پیشمرگ رسیده، آمده است: «ما فرمان تشکیل یک کمیته تحقیقاتی که متشکل از افسران زیر را برای بررسی موضوع گم شدن سلاح میلان در تیپ پیاده یک وزارت پیشمرگ را صادر کردیم.».

سه تن از نیروهای پیشمرگ در نزدیکی دهوک به المانیتور گفتند که در هنگام برخورد با نیروهای مرکزی دولت در ماه اکتبر پس از همه پرسی برای استقلال، یک فرمانده ارشد زیره وانی سیستم موشک انداز میلان را به حزب کارگران کردستان (PKK) در سینجار فروخت. یکی از جنگجویان گفت: «افسر زیره وانی وانمود کرد که سیستم را در درگیری با نیروهای بسیج مردمی عراق یا حشد شعبی از دست داده است.» به گفته آنها، یکی از جنگجویان PKK که اصالتا از کردستان عراق بوده، گروه PKK را ترک کرد و به دهوک بازگشت. این پیشمرگ در ادامه افزود: « هنگامی که این فرد بازجویی شد، اعلام کرد که یک فرمانده ارشد زیره وانی سلاح MILAN را به پ.ک.ک فروخته است.» این سه پیشمرگ گفتند که تحقیقات آغاز شده است، اما آنها در مورد نتیجه اطلاعی ندارند.

یک افسر اطلاعاتی در وزارت پیشمرگ به المانیتور گفت. «من درباره از دست رفتن یکی از سیستم های MILAN است شنیده ام، اما مسئله اصلی این است که برخی از اسلحه های عرضه شده از آمریکا، از جمله M16 ها، در" تیپ های آمریکایی "گم شده اند. "حدود 12 افسر تا رده های سرهنگ به خاطر گم شدن سلاح تحت پیگرد قرار گرفته اند.»

ژنرال جبار یاور، دبیرکل وزارت پیشمرگ، انکار کرد که هر گونه سلاح MILAN از قلم افتاده باشد. او به المانیتور گفت: « MILAN سلاح کوچک نیست که به این راحتی جایی از دست رفته باشد. شما برای حمل این سلاح باید آن را در یک وانت قرار دهید.» وی افزود: «سلاح هایی که از دست رفته اند، عمدتا تپانچه یا اسلحه کوچک هستند که در هنگام جنگ از بین می روند، یا زمانی که فرد محاصره می شود، یا غرق می شود، یا شهید شده و یا زخمی می شود. سلاح MILAN نمی تواند از بین رفته باشد. ما هیچ پرونده ای از مفقود شدن یک سلاح میلان نداشتیم. »

در ضمن، المانیتور با دلشاد مولود، رئیس ارتباطات فرماندهی زیره وانی ، برای کسب نظر وی در مورد سیستم های گمشده تماس گرفت. وی المانیتور را به ژنرال عزیز ویسی در مورد این موضوع ارجاع داد، اما ویسی برای کسب نظر در دسترس نبود.

وزارت پیشمرگ اعلام کرده است که انفجارها به دلیل دمای بالا ایجاد شده و ادعا می کند که کمیته هایی برای بررسی علل انفجارها تشکیل داده است. افسر رده متوسطی که با ماموریت کمیته آشنا است و همچنین در تحقیقات در مورد اسلحه های گمشده آلمان در سال 2016ماموریت داشته به روشن شدن موضوع امیدوار نیست. این افسر به یاد می آورد که آلمان به مقامات پیشمرگ گفت که « یا رفتار خود را اصلاح کنید و یا دیگر ما با شما تعاملی نخواهیم داشت. تا زمانی که فشار از طریق ائتلاف صورت نگیرد نتایج این تحقیقات دستکاری خواهد شد.»

منبع: المانیتور

نویسنده: فاضل هورامی

ترجمه: خبرگزاری کردپرس- سرویس جهان