شورای ایکوموس در سال ۱۹۸۲ میلادی پیشنهاد داد تا ۱۸ آوریل به عنوان روز جهانی محوطه‌ها و بناهای تاریخی نامگذاری شود. این پیشنهاد یک سال بعد در بیست و دومین مجمع عمومی سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (UNESCO) تصویب شد.

از آن سال تاکنون ایکوموس هر ساله با اعلام یک شعار به برنامه‌ها و فعالیت‌های خاصی که در این روز توسط افراد، سازمان‌ها و جوامع تدارک داده می‌شوند، جهت می‌دهد. امسال نیز شعار «گذشته های پیچیده و اینده های گوناگون » انتخاب شده است.

با توجه به شعار سال و فهم دانش و تجارب سنتی در امر آثار و ابنیه تاریخی در توجه به اهمیت این موضوع، همکاری و هم‌افزایی در اقدامات حفاظتی و صیانتی از مواریث تاریخی در دستور کار این اداره کل قرار گرفته و تلاش بر این است که بتوانیم با اتمام مرمت های یک بنا و حفظ دانش های سنتی، آن را مورد بهره برداری قرار دهیم تا موجب پویایی این بناها بشویم.
حفظ منابع تاریخی با توجه به تمدن چندین هزار ساله ایران و از طرفی وجود اثار تاریخی اقوام مختلف در استان به لحاظ دارا بودن طیف وسیعی از مزایای تنوع فرهنگی – قومیتی، تاریخی و اجتماعی دارای اهمیتی است که می‌تواند وسیله‌ای برای دست‌یابی به اهداف اقتصادی بلندمدت هم‌چون رشد و توسعه، احیای مجدد شهرها خصوصا شهرها و روستاهایی که دارای بافت تاریخی هستند، باشد و راه را برای سرمایه گذاری و توسعه اشتغال و ... فراهم نماید.

لذا بخش مدیریت شهری و حتی روستایی باید با حساسیت دو چندان در توجه به حفاظت از این منابع مانع از بین رفتن خطر سرمایه گذاری ها خصوصا در امر توسعه گردشگری بشود.

تجارب بین‌المللی نشان می دهد، اغلب مدیران بر این باورند که با اجرایی کردن طرح های ساده و عجولانه می توان این کار را انجام داد. درحالیکه توجه به جنبه های فنی موضوع در مرمت بناهای تاریخی و موضوع حفاظت از نکات اساسی برای کار بست موضوع الزامی است.

از سویی منافع جوامع محلی را هم باید مدنظر قرار داد و برای جلوگیری از افزایش انتظارات نادرست، بحث فرهنگ سازی باید در اولویت برخی از دستگاه ها و جوامع دانشگاهی برای مردم و مسئولین باشد،موضوعی که کمتر به آن پرداخته شده و نیاز هست که به عنوان یک مطالبه عمومی، دستگاه های بیشتری برای این امر ورود پیدا کنند.

گرامیداشت روز جهانی بناها و محوطه‌های تاریخی، می تواند بیشتر در تشویق افراد و جوامع محلی به آگاهی افزایی درباره اهمیت میراث فرهنگی در زندگی، هویت و اجتماع باشد تا از این طریق بر گسترش آگاهی‌ها درباره حفظ و نگهداری از آثارتوسط مردم راه را هموارتر کرد .

با وجود این؛ این میراث ثروتی است مشترک که حفاظت این دارایی های با ارزش، نیاز به تلاش جمعی مردم و مسئولین و جامعه‌ی بین المللی دارد.