به گزارش کردپرس به نقل از خبرگزاری هابرسول، لن لسر، معاون موسسه «جرمن مارشال فاند» در مقاله ای با اشاره به تنش در روابط ترکیه – آمریکا نوشت: ابعاد تنش در روابط ترکیه و آمریکا به نوعی است که در تاریخ روابط این دو کشور مشابه آن دیده نشده است. روابط ترکیه و آمریکا در مدیریت بحران های خلیج فارس، شرق مدیترانه، دریای سیاه و منطقه بالکان بسیار حیاتی و مهم بوده است که با ایجاد این تنش ها مدیریت بحران منطقه نیز تضعیف شده است. بحران در روابط آنکارا – واشنگتن ریسک ها در منطقه را تشدید می کند.

در این مقاله عنوان شده است: مدیریت روابط آنکارا – واشنگتن هیچ زمانی آسان نبود. ولی بحران کنونی در روابط آنکارا – واشنکتن در طول تاریخ بی سابقه بوده است. در قلب این بحران مشکلات ژئوپلیتیکی، منافع استراتژیک و سیاست های روزانه قرار گرفته است. بی اعتمادی و ملی گرایی پر حرارت در هر دو طرف {اردوغان و ترامپ} به وضوح دیده می شود. ترکیه و آمریکا هنوز دو متفق ناتو هستند که از همکاری با یکدیگر در منطقه دارای منافع متقابل هستند. توافقات نظامی دوجانبه نیز همچنان پابرجا است. ولی بحرانی که اکنون با آن روبه رو هستیم دارای برخی ویژگی های تاریخی بوده و پتانسیل آن را دارد که به یک بحران دائمی تبدیل شود. به عنوان یک جریان مستقل عنوان می کنم تنش در روابط آنکارا و واشنگتن برای ثبات منطقه خبر خوبی نیست.

مسائلی را که روی میز است همگان می دانند: ترکیه با حمایت های آمریکا از کردهای سوریه به دلیل ارتباط نزدیک آنان با PKK مخالفت می کند و همچنین برای استرداد فتح الله گولن که در پنسیلوانیا اقامت داشته و ترکیه وی را به عنوان عامل اصلی کودتای 15 جولای 2016 معرفی می کند، مطالباتی دارد. در میان سیاستمداران و افکار عمومی ترکیه نیز یک بی اعتمادی فزاینده نسبت به آمریکا وجود دارد. این دیدگاه در ترکیه گسترش پیدا می کند که آمریکا در بهترین حالت برای ترکیه یک شریک غیرقابل اعتماد و در بدترین حالت یک دشمن فعال برای ترکیه است. در نگاه آمریکا نیز کردهای سوریه در مبارزه با داعش مهمترین متفق هستند و ارتش آمریکا رغبت چندانی به تنها گذاشتن آنان ندارد. اگرچه مقامات آمریکایی از حضور عبدالله گولن در آمریکا راضی به نظر نمی رسند ولی دلایل و مدارکی را نیز که آنکارا به منظور استرداد وی به ترکیه ارائه داده است قانع کننده نمی دانند. همچنین در دورانی که روابط غرب با مسکو روزهای بدی را پشت سر می گذارد ترکیه اقدام به خریداری سامانه موشکی S-400 از روسیه می کند که این موضوع از نگاه منافع ناتو و اهداف عملیاتی و سیاسی آن یک نقض آشکار به حساب می آید.

دولت ترامپ با حمایت کامل کنگره در برخی بخش ها تحریم هایی علیه ترکیه اعمال کرد. کنگره تحویل جنگنده های F-35 به ترکیه را تا زمانی که پروسه خریداری S-400 مطرح است معلق کرد. همچنین مقامات آمریکایی برای جلوگیری از حمایت های مالی سازمان های بین المللی طرحی را تحویل کنگره داده اند. و در نهایت وزاری کشور و دادگستری ترکیه را به دلیل حبس طولانی مدت کشیش برانسون در زندان های ترکیه و همچنین کارمندان وزارت امور خارجه آمریکا که کمتر در رسانه ها مطرح شده است به صورت سمبلیک تحریم کرد.

این تحریم ها اقدامات غیرمنتظره ای نیستند. ترکیه در اواسط دهه 1990 به دلیل درگیری با PKK و همچنین در سال 1974 به دلیل مسئله قبرس سال ها زیر تحریم بود. ولی چیزی که امروز متفاوت است چیست؟ اولین مسئله اختلافات عمیق در منافع مشترک و رفتاری است که در مقابل ایران و روسیه اتخاذ شده است. دومین مسئله افکار عمومی و تفکرات ملی گرایی است که یک نقش مرکزی به خود گرفته است، به خصوص در طرف ترکیه. سومین مسئله پیدا کردن ابعاد شخصی بحران است. در مطالباتی که مطرح می شود یک نوع کینه ورزی مشاهده می شود. رهبر آنکارا رفتار آمریکا علیه ترکیه را یک تهدید مستقیم می داند. تفاوت های استراتژیک و شخصی هضم زهرهایی را که به روابط دو طرف تزریق شده است بسیار دشوار خواهد کرد.

کد خبرنگار: 30102