به گزارش کردپرس، به نظر می رسد که کردهای سوریه برای حفظ دستاوردهای خود با دولت سوریه سازش خواهند کرد و دولت بشار اسد نمی تواند مانند قبل از بحران کردهای کشورش را در حاشیه قرار دهد.

کردهای سوریه در شش سالی که از ایجاد مناطق خودگردان می گذرد طوری عمل کرده اند که بازگشت آنها به پیش از بحران سوریه نامحتمل است.

کردهای سوریه در حال حاضر بر سر آینده خود با دولت مرکزی این کشور در حال مذاکره هستند. آنها خواهان ایجاد موقعیت تمرکززدایی از قدرت و دموکراتیزه کردن سوریه هستند که این امر ادامه خودگردانی مناطق تحت کنترل آنها را تضمین خواهد کرد.

در ست است که رسیدن آنها به چنین هدفی رویایی و غیرممکن می نماید اما از طرفی، به نظر نمی رسد که بشار اسد بتواند کردها را به شرایط قبل از بحران در سال 2011 بازگرداند.

کردهای سوریه در خیزشی که علیه دولت بشار اسد صورت گرفت شرکت نکردند شاید به همین دلیل هم روشن نیست که رییس جمهور سوریه بخواهد مانند برخوردی که با سایر گروهها در کشور داشته از قوه قهریه علیه کردها استفاده کند. کردها اعتراض کوتاهی علیه دولت سوریه در سال 2004 و هنگام برگزاری مسابقه فوتبال در شهر قامیشلی ترتیب دادند .این اعتراض به خشونت کشیده شد و با دخالت نیروهای دولتی به پایان رسید.

کردهای سوریه مدت زیادی به حاشیه رانده شده، از مواهب حکومتی به دور مانده و برخی از آنها قادر نبودند شهروندی کشور را به دست بیاورند. حتی عقیده بر این بود که دولتها در سوریه وجود آنها را نادیده می گیرد.

به دنبال استقرار شش سال خودگردانی غیررسمی که باعث شد بسیاری از کردهای جوان از زن و مرد خود را قربانی کردند تا از ماوای خود در برابر حمله داعش محافظت کنند، کاملا روشن است که آنها خود را آماده کرده اند تا بازگشت به گذشته در مورد این مناطق اتفاق نیفتد.

کتاب مایکل گانتر درباره کردهای سوریه که در سال 2014 و با عنوان « غیرمنتظره» منتشر شد به این حقیقت اشاره دارد که کردها قبل از بحران سوریه تقریبا به طور کامل از همه چیز دور بودند. از بسیاری جهات، تجربه تاریخی برادران کرد عراقی آنها اطلاعات پیش زمینه ای بر این موضوع است.

با وجود این که کردهای عراق در دهه 1960 میلادی به مدت 9 سال با رژیم عراق برای به دست آوردن خودمختاری مبارزه کردند اما به سختی در غرب شناخته شده بودند. حتی وقتی دولت نیکسون آمریکا در یک برنامه مخفیانه با شاه ایران و اسرائیل برای حمایت از کردها در برابر بغداد در اواسط 1970 شرکت کرد، درک درستی از کردها و این که آنها که هستند نداشت.

هنری کیسینجر، وزیر خارجه وقت آمریکا بعدا اذعان کرد که « ما چیز زیادی درباره کردها نمی دانستیم، ما فکر می کردیم که آنها فقط قبیله هایی هستند که در کوهها زندگی می کنند.»

وقتی در دهه 1980 بغداد 180000 کرد را در کمپین انفال قتل عام کرد و در یک روز 5000 نفر از آنها را در یک روز با گاز سمی در شهر حلبجه کشت، کردها در جلب توجه جامعه بین الملل و کسب حمایت آنها مشکل زیادی داشتند.

نجم الدین کریم، استاندار سابق استان کرکوک عراق بک بار به من گفت که «از آن جایی که در آن روزها کسی کردها را نمی شناخت جلب توجه کنگره آمریکا بسیار سخت بود اما امروزه کردها به خاطر شجاعتشان و رنج هایی که کشیده اند شناخته شده هستند.»

عراق پس از شکست در جنگ خلیج فارس در سال 1991، تلاش کرد تا شورش کردها و شیعیان عرب را سرکوب کند. تصاویر منتشر شده از شبکه سی ان ان آمریکا از فرار آوارگان کرد در برابر حمله و شلیک هلیکوپترهای صدام باعث شد افکار عمومی آمریکا دولت این کشور را برای محافظت از کردها و جلوگیری از قتل عام بیشتر آنها تحت فشار قرار دهد. منطقه پرواز ممنوع در مناطق کردنشین عراق ایجاد شد و در پی آن خودمختاری کردهای عراق تثبیت شد.

صدام حسین در آن زمان به جلال طالبانی، رییس جمهور فقید عراق و رهبر حزب اتحادیه میهنی گفت که « شما تلاشگران خوبی هستید و مردان شجاعی هستید. ما فکر می کردیم که می توانیم شما را شکست دهیم و شما هیچ وقت برنخواهید گشت ولی اکنون شما دوباره اینجا هستید. من اکنون حقوق شما را به رسمیت می شناسم.»

بعد از این که رژیم صدام در سال 2003 سقوط کرد کردستان عراق به یک موجودیت رسمی و منطقه ای خودمختار در داخل مرزهای عراق و در داخل عراق فدرال تبدیل شد.اما در سال 2017 و بعد از این که کردها به طرز قابل توجهی به فراندوم استقلال رای آری دادند، بغداد با بستن راههای هوایی و تصرف بیشتر مناطق مورد مناقشه مانند منطقه نفت خیز کرکوک، تلاش کرد خودمختاری کردهای عراق را متوقف کند.

با وجود این، خودمختاری کردهای عراق نجات پیدا کرد و اکنون روابط میان کردها و بغداد به حالت عادی باز گشته است. حیدر العبادی در اوایل امسال در سراسر اقلیم کردستان دست به کارزا انتخاباتی زد تا اولین نخست وزی عراق باشد دست به چنین کاری زده است. اما برنامه کاری او که بر پایه از بین بردن خودمختاری کردستان عراق و قرار گرفتن دوباره کردها تحت فرمان دولت مرکزی بود با بی اعتنایی کردها روبه رو شد و موفقیت آمیز نبود.

کاملا روشن است که کردهای عراق بعد از گذشت 15 سال از خودمختاری به دنبال 13 سال خودمختاری غیررسمی بعد از خیزش سال 1991، نمی خواهند از دستاوردی که حاصل تلاش نسل هاست دست بکشند.

البته باید گفت که هیچ کدام از اینها را نمی توان با وضعیت کردهای سوریه که هیچ مقبولیتی در این کشور ندارند مقایسه کرد.

به نظر می رسد که کردهای سوریه تا حدی برای نجات آنچه در طول شش سال گذشته به دست آورده اند با دولت مرکزی سوریه سازش خواهند کرد اما همه آن را واگذار نخواهند کرد و بودن هیچ گونه درگیری دوباره زیر یوغ دولت مرکزی نخواهند رفت.

منبع: روزنامه نیو عرب

نویسنده: پل ایدن

ترجمه: خبرگزاری کردپرس- سروییس جهان

کد خبرنگار: 40101