«آخه چرا اینجوری می کنید»، «تورو خدا بسه»، «خفه شدم» ،«چرا ولم نمی کنید». این التماس های توٲم با فریاد و گریەی مظلومانه، جملاتی است که «ابراهیم» ، مرد ریش سفیدِ کم توان ذهنی اهل اشنویه هنگام آزار و شکنجەاش توسط چند جوان به زبان می آورد. آنها بی‌رحمانه می خندند، ناسزا می گویند و کتکش می زنند؛ «ابراهیم» هم برای رهایی اش استدعا و تمنا می کند. این روایت ویدیویی است که از چند روز قبل در فضای مجازی دست به دست می شود. ویدیویی که کوتاه است، اما غم و اندوهش بسیار بلند!

معلول آزاری، به عنوان پدیده ای متولد شده از کانون ناآگاهی و فقر فرهنگی، در سایه نبود آموزش اجتماعی و قانون بازدارنده موثر، همواره در جامعه ما غالب بوده است؛ اما همزمان با روی کار آمدن شبکه های اجتماعی در چند سال اخیر، این پدیده نامیمون تشدید شده و عدەای سنگ دل برای جلب توجه، خنده ، جذب لایک و فالوور اقدام به آزار و اذیت این فرشتگان زمینی کرده و از بغض و اشک پاک آنها ابزاری برای بدعت خود می سازند. «ابراهیم» اولین قربانی نیست و فریادِ «تورو خدا بسه»اش تمنای دلِ دردمند تمام معمولان ذهنی است که قربانی این سرگرمی کثیف شده اند.

این زخم به حدی عمیق شده است که اکنون برای بسیاری از معلولان ذهنی در آذربایجان غربی، صفحاتی در اینستاگرام و تلگرام ایجاد شده که مردم را دعوت به آزاردادن و ضبط فیلم از آنها کرده تا منتشر کنند. هزاران دنبال کننده دارند و فرد معلول ذهنی را با پول یا زور وادار به خندە، گریه و عصبانیت می کنند تا به اهداف کثیفشان برسند. این اقدامات ضمن آزار روحی-روانی، ایجاد احساس ناامنی، سلب آرامش و تشدید بیماری در افراد معلول ذهنی، باعث تروج خشونت در جامعه و نیز نگرانی افکار عمومی می شود.

ورود و اعلام موضع دادستانی ها، فرهنگ سازی و افزایش آگاهی عمومی از طریق رسانه ها و شبکه های اجتماعی، دنبال نکردن و عدم بازدید کاربران از صفحات مرتبط با معلول آزاری در فضای مجازی، اجرای برنامەهای آموزشی مرتبط و هدفمند توسط NGO ها و اورژانس اجتماعی بهزیستی و افزایش حساسیتِ پلیس فتا نسبت به صفحات و افراد معلول آزار، از جمله راهکار هایی می باشد که می تواند این آسیب اجتماعی را کاهش داده و آرامش خاطر را به قلب خانواده های دارای معلول ذهنی ببخشد.