کیومرث حاجی محمدی، پژوهشگر و مردم‌شناس در یادداشت پیش رو با الهام از افسانه ها و اساطیر از جنایات بشری و فاجعه هفتم تیر سردشت می نویسد و مقاومت جریان زندگی را به جریان خروشان رود زاب که از دل کوهستانها جاری می‌شود، تشبیه می کند.
زخمهای سردشت، به عنوان «خواهر خوانده هیروشیما ژاپن» و «اولین شهر قربانی سلاح های شیمیایی جهان»، ٣٧ سال، بعد از قیامت روز ٧ تیر ماه، هنوز مرهم نیافته و دردش را تنها باد در گوش بلوط های خسته نای زاگروس می گوید.
عثمان عباسی, کنش‌گر حوزه رسانه و فرهنگ، هفتم تیرماه، سالروز بمباران شیمیایی سردشت، را فاجعه‌ای که هنوز ننگ آن بر پیشانی بشریت حک شده می داند و معتقد است؛ در چنین شرایطی، نقش فعالان رسانه و کنش‌گران حوزه فرهنگ در زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدای این فاجعه و ترویج فرهنگ صلح و دوستی، بیش از هر زمان دیگری اهمیت پیدا می‌کند.
