به گزارش خبرنگار کردپرس، امروز 30 آذر ماه، روز پرستار است. پرستارانی که این روزها پیراهن های گان سنگین را ساعت ها می پوشند و با ماسک و سایر وسایل حفاظتی، عاشقانه به بیماران کرونا خدمت رسانی می کنند.

سختی های کار پرستاران و فداکاری های مهربانانه

یکی از پرستاران بیمارستان مهاباد در گفتگو با خبرنگار کردپرس از سختی‌های کار پرستاری خبر می‌دهد و می‌گوید: بسیاری از همکارانم وصیت نامه خود را آماده کرده‌اند، آنها ترسی از مرگ ندارند و با عشق، فداکاری، ایثار و جهاد مشغول خدمت به مردم هستند.

او ادامه می‌دهد: در حال حاضر وضعیت بیمارستانها و مراکز درمانی نسبتاً آرام شده است و تعداد مرگ و میرها و بیماران بستری روزانه کاهش یافته است. مردم باید توجه داشته باشند که کاهش موارد بستری در بیمارستان سبب خدمات رسانی به آنها می شود، زیرا در صورت بستری شدن تعداد بیشتری از مردم مسئله کمبود اکسیژن مطرح است و خدمات رسانی هم با مشکلات زیادی روبرو می شود و فشار مضاعفی به کادر درمانی وارد خواهد شد.

در دوران اوج بحران کرونا یک پرستار از ۱۳ تا ۱۴ بیمار مراقبت می‌کرد که در حالت استاندارد باید یک پرستار از ۲ تا ۳ بیمار مراقبت کند و این نشان می‌دهد که پرستاران در پیک های کرونا چه فشاری را متحمل شوند.

معوقات چندین ماهه پرستاران و فشار کاری مضاعف

پرستار جوان مهابادی به نامنظم بودن شیفت کاری پرستاران اشاره می کند و می گوید: این وضعیت سبب خستگی کاری می شود و در طول ماه شیفت هر پرستار ثابت نیست و تغییرات زیادی دارد. از سوی دیگر کمبود کادر پرستاری در اغلب بیمارستانها سبب شده که کار هر پرستار افزایش یابد، زیرا تعداد پرستاران به نسبت استاندارد جهانی در مراکز درمانی کشور کمتر است و این مورد فشار وارده بر پرستاران را افزایش می دهد. اما در کنار آن به لحاظ سختی کار حقوق پرستاران به نسبت سایر کارمندان دستگاه‌های اجرایی کمتر است و از ماه های گذشته معوقات ما همچنان باقی مانده است.

حتی قبل از کرونا واریزی کارانه یک ماه بیشتر از کارانه سه ماهه بعد از کرونا بوده است در جذب نیروهای جدید نیز تغییری حاصل نشده است و معوقات پرستاران نیز بین ۹ تا ۱۰ ماه پرداخت نشده است این مسائل بعد از شیوع کرونا حل نشده باید چاره ایی برای آن اندیشده شود.

تعرفه گذاری خدمات پرستاری اجرایی شود

او از کارانه های نجومی پزشکان خبر می دهد و می گوید: اقدامات بالینی که هر پرستار برای بیماران انجام می دهد متاسفانه به حساب پزشکان نوشته می شود و در واقع کارانه پزشکان نجومی در حد 40 تا 80 میلیون تومان است اما کارانه یک پرستار با وجود فشار بالای کاری حدود ۴۰۰ هزار تومان است.

این مسئله یکی از مشکلاتی که در نظام سلامت کشور وجود دارد و نیاز است تا در نظام پرداختی اصلاحاتی انجام بگیرد. البته تعرفه گذاری خدمات پرستاری از سال ها پیش تصویب شده است اما متاسفانه تاکنون اجرایی نشده است بدلیل عدم اجرایی شدن این قانون نیز تاکنون برای ما مشخص نیست.

در این طرح تمامی اقدامات بالینی که از سوی پرستاران برای بیماران انجام می شود در قالب کارانه هر پرستار حساب می شود و امروز رهبری در بیانات خود بر این موضوع تاکید کردند و امیدواریم که هر چه سریعتر این قانون به نفع جامعه پرستاری کشور اجرا شود.

پرستار مهابادی از شنیده نشدن صدای نظام پرستاری انتقاد می کند و می گوید: با وجود تلاش های فراوانی که دراین نظام صنفی انجام می‌شود اما صدایشان شنیده نمی‌شود و فکر می‌کنم که این مسئله به توزیع قدرت در سازمان سلامت کشور مربوط می‌شود چرا که این سازمان تماما پزشکی محور است و سلامت محور نیست و این مسئله سبب شده که صدای نظام پرستاری کم و کمتر شنیده شود.

کرونا در شغل پرستاری تغییراتی زیادی شکل داده است و بر سختی های این کار افزوده است، پرستار مهابادی ادامه می دهد؛ از زمان شیوع این بیماری احترام جامعه نسبت به این شغل افزون‌تر شده است اما متاسفانه از لحاظ صنفی تاکنون تأثیر مثبتی بین قبل و بعد از کرونا شکل نگرفته است.

تلخ ترین روزهای کرونا؛ ابتلای نزدیکان به بیماری و مرگ بیماران جوان

پرستار مهابادی که از زمان شیوع کرونا تا کنون در بیمارستان مشغول خدمت است از خاطرات تلخ و شیرین این روزها می گوید.

او که خودش نیز به کرونا مبتلا شده بود ادامه می دهد: زمانی که به کرونا مبتلا شدند برای جلوگیری از ابتلای همسرم به این بیماری در حیاط منزل می‌خوابیدم اما در نهایت نیز همسرم با وجود اینکه باردار بود به کرونا مبتلا شد و این مسئله برای من بسیار ناخوشایند بود و در روزهایی که من در قرنطینه کرونا به سر می بردم همسر من روزهای پایانی بارداری خود را به سر می‌برد و این روزها برای ما بسیار دردناک و تلخ بود. اما خوشبختانه این دوران سپری شد.

پرستار مهابادی می گوید: مورد دیگر مرگ ناگهانی بیماران کرونا جلوی چشمان پرستارانی بود که با عشق و علاقه از آنها نگهداری می کردند. مرگ کسانی که بسیار جوان بودند و حدوداً ۲۰ تا ۲۵ ساله سن داشتند. این افراد در ظاهر وضع جسمی خوبی داشتند، هرچند ریه آنها درگیر شده بود، اما غذا می‌خوردند، حرف می زدند و می خندیدند اما به ناگاه با کاهش سطح هشیاری روبه رو می شدند و چند ساعت بعد فوت می کردند و این مسئله بسیار دردناک بود و مرگی بسیار غریب بود. این مورد تاثیر بسیار نامطلوبی بر روی پرستاران گذاشته و آنها دچار افسردگی جمعی شدند.

افزایش استرس و افسردگی جمعی در شغل پرستاری

تا کنون بارها با چنین مواردی روبه‌رو شده ایم فشار کاری، فرسودگی شغلی و افسردگی جمعی در میان پرستاران بسیار شایع است ضرورت وجود تیم‌های مشاوره و روانشناسی در بیمارستان بیش از پیش احساس می شود ولی متاسفانه در بیمارستان مهاباد تنها دو نفر مددکار وجود دارد که جوابگویی کادر چند صد نفری بیمارستان نیست و حتی خود آنها نیز دچار فرسودگی شغلی شده اند.

او اضافه می کند: مقالات زیادی در حوزه فرسودگی شغلی پرستاران نوشته شده است اما تاکنون اقدامی اجرایی جهت بهبود این وضعیت انجام نگرفته است محیط کاری پرستاران باید به صورت مرتب توسط مسئولان بهداشت حرفه‌ای و بهداشت پایش و نظارت شود. تیم های روانشناسی، مشاوران و مددکاران نیز باید به صورت فعالانه جهت بهبود وضعیت روحی پرستاران اقدام کنند.

استرس‌های شغلی موضوعی است که باید در حوزه بهداشت حرفه ای مورد بررسی قرار بگیرد که متاسفانه تاکنون کمتر به آن توجه شده است و همین مورد نیز بر سختی های کار پرستاران و سایر کادر درمانی و خدماتی افزوده است.

پرستار مهابادی ادامه می دهد: از سوی دیگر پرستاران در معرض انواع آلودگی‌های شیمیایی قرار دارند و این مسائل می‌تواند در مجموع پرستاران را با مشکلات فراوان روحی و جسمی روبه‌رو کند.

بارقه های امید هنوز وجود دارد

با نزدیک شدن به یک سالگی شیوع کرونا در ایران، پرستار مهابادی از خاطرات شیرین این دوران هم خبر می دهد و می گوید: خاطرات خوبی هم در بیمارستان رقم خورده است و آن هم مقاومت یک بیمار 80 ساله مبتلا به کرونا بود که موجی از شادی را در بیمارستان مهاباد در ماه های اولیه کرونا ایجاد کرد.

قبلاً بر این باور بودیم افراد دارای سن بالا، در صورت ابتلا به بیماری کرونا شانس چندانی برای زنده ماندن نخواهند داشت. اما این بیمار مقاومت زیادی از خود نشان داد و حتی در شرایطی که در وضعیت اینتوبه (لوله‌گذاری در مجاری) قرار گرفته بود، به وضعیت عادی برگشت و با حال مساعد از بیمارستان مرخص شد. این مورد به همه کادر درمانی و پرستاری نشان داد که نباید از امید دست کشید و هرچند شرایط سخت باشد باید تا آخرین لحظه مقاومت کنیم و امید داشته باشیم. این یکی از شیرین ترین خاطراتی بود که در دوران کرونا در بیمارستان مشاهده کردیم و بعد از آن نیز موارد دیگری از این قبیل داشتیم و ما پرستاران یاد گرفتیم که تا آخرین لحظه دست از تلاش و مراقبت از بیمارانمان بر نداریم.

شب یلدا؛ زحمات کادر درمانی را نادیده نگریم

او با اشاره به شب یلدا و احتمال دورهمی های خانوادگی در میان مردم تاکید می کند: پرستاران و کادر درمانی نهایت تلاش خود را در مراکز درمانی برای بهبود وضعیت سلامتی مردم انجام می دهند و کوچکترین انتظار آنها این است که مردم زحمات کادر درمان را نادیده نگیرند و از تجمعات خانوادگی و دورهمی ها جلوگیری کنند و رعایت پروتکل های بهداشتی و استفاده از ماسک را فراموش نکنند تا خدایی ناکرده مهمان بیمارستانها و سایر مراکز درمانی نشوند. پرستاران از مردم درخواست می کنند که مراقب سلامتی خودشان باشند و قدر سلامتی خود را بدانند.

پرستار جوان می گوید: اوایل شیوع کرونا مردم وقتی متوجه می شدند که من پرستارم از من فاصله می‌گرفتند و می‌ترسیدند برخی از آنها سوال می‌کردند که چگونه جرات دارید در فضای بیمارستان بمانید و کار کنید اما جواب این سوال آنها تنها یک چیز است؛ عشق و فداکاری. من و همکارانم با وجود خطرات احتمالی کرونا مرگ را نادیده گرفته و معتقدیم؛ چگونه کاری را که به آن عاشقانه، عشق می ورزیم، ترک کنیم؟!

گفت و گو/ تانیا شعفی