خبرگزاری کردپرس _ در استان‌های توسعه نیافته‌ای مانند کرمانشاه که فاقد مجموعه‌های همگرا، اثرگذار و توسعه‌گرا هستند، استانداران نقش مهمی در بهبود و یا وخیم‌تر شدن شرایط اقتصادی ایفا می‌کنند.

کرمانشاه سال‌هاست بدون یک برنامه توسعه کلان و مورد توافق اداره می‌شود و متاسفانه همه چیز تحت تاثیر دیدگاه‌ها و تصمیمات مدیر ارشد استان و تیم او بوده است.

همچنین کرمانشاه از مشکلات بسیاری مانند بیکاری، ناکارآمدی اداری، معضلات و آسیب‌های اجتماعی و ... به شدت رنج می‌برد و در این شرایط نه تنها استان مناسبی برای تجربه آموزی مدیران آماتور محسوب نمی‌شود بلکه سخت نیازمند مدیران توانمندی است که تجربه‌های موفق و برنامه‌های تحول آفرین خود را در آن به اجرا بگذارند.

در این شرایط کسانی که در جایگاه مدیر ارشد این استان‌ قرار می‌گیرند باید از قبل کاملا با پتانسیل‌ها و ظرفیت‌های کرمانشاه آشنا بوده و برای توسعه آن برنامه‌های راهگشا داشته باشد بتواند برای حل معضلات و چالش‌های گوناگون آن به درستی تصمیم گیری کنند‌.

اگر به تجربه دهه‌های گذشته هم نگاه کنیم کسانی نامشان در اذهان مردم باقی مانده است، که دارای ویژگی‌هایی بوده‌اند.

جواد شهرستانی پیش از آمدن به کرمانشاه سابقه صدارت شهرداری مشهد و تهران را کارنامه خویش داشت و از همان آغاز ورود به کرمانشاه برنامه‌های خود را در حوزه‌های مختلف عمران و خدمات شهری و توسعه فضای سبز، توسعه صنعت، راه‌اندازی دانشگاه و ... آغاز کرد.

مهدی رئوفی هم با یک کارنامه ماندگار در صدارت شهرداری کرمانشاه در دهه ۳۰ دوران مدیریتش را آغاز کرد و در ادامه این موفقیت را به ترتیب در فرمانداری پاوه، فرمانداری کل ایلام و استانداری کردستان تکرار کرد و در همه این پست‌ها بسیار موفق ظاهر شد.

در پس از انقلاب نیز نام‌های استاندارانی در اذهان کم و بیش باقی ماند که از انگیزه، تجربه‌ و توان مدیریتی بالایی در پیشبرد امور برخوردار بوده و در دوران خود تحول آفرین بوده اند.

با توجه به این پیشینه بدیهی است کسانی می‌توانند گرهی از این کلاف سردرگم توسعه کرمانشاه باز کنند که دارای یک کارنامه موفق و مشخص حداقل در سطح استانداری و یا پست‌های اجرایی بالاتر برخوردار باشند و از یک توان رایزنی قابل قبول در سطح ملی بهره مند باشند. و از همه مهم‌تر واقعا سرشار از دغدغه و انگیزه برای کمک به توسعه کرمانشاه باشند‌ و به تقویت جایگاه منطقه ای آن کمک کنند.