به گزارش خبرگزاری کردپرس، دهلران نقطه اتصال استان ایلام به خوزستان و استانهای جنوبی و مرکزی ایران است و همچنین صاحب یکی از گذرگاههای مرزی بین ایران و عراق بنام گذرگاه چیلات است که البته هنوز راه اندازی نشده است.

دهلران همچنین محل اتصال یکی از شاهراههای استان از طریق جنوب و مسیر اتصال مناطق جنوبی به مرز مهران است و این مهم داشتن یک راه ارتباطی استاندارد و کم خطر را هم به لحاظ اتصال دهلران به مرز مهران و هم به لحاظ اتصال دهلران به ایلام و مرکز استان بسیار پر اهمیت کرده است.

در این زمینه به نظر می رسد مسئولان حوزه راه و شهرسازی اولویت های لازم را در این زمینه در نظر نگرفته اند و بی توجهی نسبت به استاندارد سازی جاده دهلران-مهران-ایلام که سالهاست پروژه های راهسازی در آن چندان اجراء نمی شود هنوز احساس می شود.

به گفته برخی از فعالان اجتماعی این شهرستان هم اکنون بخش عمده بودجه های راهسازی شهرستان دهلران بجای اینکه ابتدا صرف احداث پروژه های راهسازی در مسیر دهلران به مهران و ایلام شود این اعتبارات چند سالی است که صرف توسعه مسیر ارتباطی دهلران به خوزستان می شود که در اولویت بعدی قرار دارد.

دکتر مهدی نظری از فعالان اجتماعی استان ایلام در این باره به کردپرس می گوید: اخیرا شاهد این هستیم که عمده بودجه حوزه راهسازی شهرستان دهلران بجای اینکه صرف تعریض و بهسازی مسیر دهلران به داخل استان ایلام شود صرف ساخت بزرگراه در مسیر دهلران- اندیمشک- خوزستان می شود که در واقع ادامه ساخت بزرگاه در مسیر دهلران به اندیمشک توهین به مردم دهلران و استان ایلام است.

وی در ادامه می گوید:آنچه از ابتدایی ترین امورات جهان است ، توسعه ،عدالت و برابری است و آتچه ما در بحث راه سازی آنهم در این شهرستان می بینیم یک تبعیض آشکار و توهین به مردمی است که مسیر رفت و آمدشان به مرکز استان و مرز بین المللی مهران است.

نظری ادامه می دهد: درحالی که جاده دهلران به مهران و سپس به مرکز استان بخاطر کم عرض و غیر استاندارد بودن به قتلگاه راننده و مسافران آن مسیر تبدیل شده است و در آن مسیر دو ماشین به سختی می توانند از بغل هم رد شوند، چه معنایی دارد که بودجه ای که باید در حوزه راه یک شهرستان هزینه شود به توسعه مسیر به سمت خارج از استان هزینه شود؟ مگر مسئولین ما پلهای باریک و وحشتناک این مسیر را نمی بینند؟و چطور است که پیچ های خطرناک و مرگ آور این جاده که راننده های تریلرهای ترانزیت و اتوبوسهای مسیر کربلا را کلافه است به چشم مسئولین دیده نمی شود؟ از طرفی دیگر اگر مسئولین برای بهسازی راه رها شده ی دهلران به مهران و ایلام بودجه ندارند چرا به فکر دوبانده کردن مسیر اندیمشک هستند که در اولویت های بعدی راهسازی شهرستان دهلران است؟ و چرا تمایل دارند که مردم دهلران با سرعت بیشتری به بجای اتصال به استان ایلام، پول و سرمایه خود را با سرعت بیشتری به خارج از استان انتقال دهند؟ تبعیض اینچنینی آنهم در یک شهرستان واقعا غیر منطقی و غیر قابل تحمل و غیر عقلانی و بدور از انصاف و عدالت است.

نظری در ادامه می گوید: اخیرا نماینده مردم دهلران در مجلس با ارائه گزارشی به رسانه ها خبر از دو بانده کردن جاده دهلران - اندیمشک، قطعه ۱۲ کیلومتری آن داده و عنوان کرده: بخشی از کار به اتمام رسیده و بخشی در حال اجرا است. همچنین قطعه ۱۸ کیلومتری مسیر اندیمشک فعلا انتخاب پیمانکار صورت نگرفته است و قطعه سوم جاده دهلران به اندیمشک نیز از روستای پتک دیناروند تا تقاطع روستای سادات دانشگر به طول ۲۸ کیلومتر توسط پیمانکار قرارگاه خاتم الانبیا به مبلغ ۵۲۰ میلیارد تومان در حال تجهیز کارگاه می باشد که به محض تجهیز کارگاه عملیات دو بانده شدن شروع می شود و در نهایت نیز به گفته نماینده دهلران در مجلس قطعه بعدی جاده دهلران به اندیمشک از شهرک دانشگر تا سپتون آماده برگزاری مناقصه است.

وی گفت: در اظهارات نماینده مردم دهلران هیچ گزارشی در خصوص ساخت بزرگراه در مسیر دهلران به مهران ارائه نشده و انگار دهلران جزئی از استان خوزستان است نه مهران.

بر اساس آنچه که گفته شد امید می رود مسئولان حوزه راهسازی استان ایلام و شهرستان دهلران ساخت بزرگراه در مسیر دهلران به سمت مهران و داخل استان را هم همانند مسیر دهلران به خوزستان مورد توجه قرار داده و در این زمینه پاسخگو باشند که چرا مسیر دهلران به سمت خوزستان و خارج از استان دارای اهمیت استراتژیک شده اما بهسازی مسیر دهلران به سمت مرز استراژیک مهران و مرکز استان برای این مسئولینه نوز اهمیتی ندارد؟