هر کس در روز و در ساعات خرید در خیابان های دمشق گشتی بزند باور نمی کند این شهر به منظور پیشگیری از شیوع ویروس کرونا تحت قرنطینه است. مردم در تلاشند برای خرید مایحتاج خود از زمان سبقت بگیرند.

صحنۀ روزانۀ خیابان های پایتخت سوریه در تناقض با همۀ توصیه هایی است که در رسانه های دولتی و بیلبوردهای تبلیغاتی سطح شهر اعلام می شود.

وقتی مردمی که 80 درصد آنها زیر خط فقر قرار دارند برای تأمین نیازمندی های خود به خیابان ها هجوم می برند، ترس از همه گیری کرونا در درجۀ دوم اهمیت قرار می گیرد.

ازدحام در نزدیکی خودروهایی که نان یارانه ای دولتی توزیع می کنند، سرسام آور است. هیچ غافلگیر کننده نیست هر از گاهی صدای شهروندی شنیده شود که در میان جمعیت می گوید «یک قرص نان از ویروس کرونا بسیار مهم تر است.»

یک شهروند دیگر نیز پاسخ می دهد: «ما 9 سال است داریم با مرگ بازی می کنیم. ویروس ما را نمی کشد.»

جنگ 9 سال گذشته، چه در مناطق تحت کنترل دولت مرکزی و چه در قلمرو معارضان، تأثیری مانند همه گیری کرونا نداشته است.

حتی زیر بمباران ها، موشک باران ها و درگیری ها زندگی به نحوی جریان دارد. اما ترس از ویروس محدودیت ها و قرنطینه هایی در هر سه محدودۀ تحت کنترل حکومت مرکزی، معارضان و نیروهای کرد ایجاد کرده است.

میزان نگرانی و ترس متفاوت است، اما نیاز آنها یکی است...

در بازار تره بار معمولاً کسانی را می توان دید که گوشه و کنار خیابان را برای باقی ماندۀ میوه ها و سبزیجات جستجو می کنند، یا با پیدا کردن یک تخم مرغ، تکه ای نان یا چند عدد خیار به شادمانی می پردازند. در چنین شرایطی صحبت از قرنطینۀ خانگی یا فاصله گذاری اجتماعی چیزی مانند تجملات جلوه می کند، یا دست کم جزئیاتی که در صف های مواد خوراکی وجود ندارد.

با آغاز ساعات منع تردد شبانه یکباره سکوت مستولی می شود.

مردم در خانه های خود رنج های دیگری تجربه می کنند، مانند کمیابی گاز خانگی، قطع طولانی مدت برق و ضعف شبکۀ اینترنت که مانع برقراری ارتباط آنلاین می شود؛ چیزی که تنها منبع امید آنها است.

در این هنگام به نظر می رسد خواب تنها پناه سوری ها برای گریز از دست آلام آنها است.

منبع: الشرق الاوسط

ترجمه: خبرگزاری کردپرس – سرویس سوریه